Μήπως ήρθε η ώρα να γράψεις τη δική σου ιστορία;

Δευτέρα 22 Απριλίου 2013

"Έγκλημα ή δεύτερη σκέψη;" της Σταυρούλας Δάμπαλη

ΠΡΟΣΟΧΗ! ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΓΥΝΑΙΚΕΣ! ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΘΑ ΠΑΡΟΥΝ ΘΑΡΡΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ!
 
Ξυπνάς μια ωραία πρωία κι εκεί που τεντώνεσαι έχοντας το ένα σου μάτι μισάνοιχτο (το άλλο είναι τελείως κλειστό, μη ξεγελιέσαι…) συνειδητοποιείς ότι δίπλα σου ακριβώς κείτεται η πλάτη του συντρόφου σου… του, μέχρι πρότινος, άλλου σου εγώ. Διάφορες σκέψεις περνάνε απ’ το μυαλό σου. Να τον καπελώσεις με το μαξιλάρι μέχρι η ανάσα του να κόψει επιτέλους την κακιά συνήθεια της ύπαρξης… Να βάλεις ξαφνικά τις φωνές μπας και το έμφραγμα του χτυπήσει την πόρτα… Να τον περιλούσεις με ένα κουβά ελπίζοντας πως το νερό θα βρει τη σωστή δίοδο προς τους πνεύμονες και θα γίνει το πολυπόθητο βραχυκύκλωμα… 

Όπα! Μήπως πριν κάνεις την οποιαδήποτε κίνηση που θα σε οδηγήσει ή στην φυλακή ή στην πλησιέστερη ψυχιατρική κλινική να ρίξεις μια δεύτερη ματιά στα γεγονότα; Ναι, το καταλαβαίνω πως η σχέση σας τους τελευταίους μήνες έχει βαλτώσει (είσαι τρελήήήή;;; Φυσικά και δεν σε κατηγορώ! Αυτός φταίει!) αλλά… μήπως το “ουπς, ήταν τυχαίο” δεν είναι και πολύ καλή δικαιολογία; Μήπως το να τον βγάλεις τελείως απ’ τη ζωή σου δεν είναι και η καταλληλότερη λύση; Μήπως; Το σκέφτεσαι, ε; Πριν, λοιπόν, χάσεις τα καλύτερα χρόνια της ζωής σου πίσω απ’ τα κάγκελα ή μέσα σε ένα, ωραιότατο κατά τ’ άλλα, φωτεινό λευκό δωμάτιο, για σκέψου το καλύτερα… Σα να υπάρχουν κι άλλες λύσεις… 
 
Πρώτον και βασικότερο, νιώσε σ’ όλο σου το είναι πως τίποτα δεν μένει ίδιο για πάντα! Κοπελιά, ο έρωτας και ο ενθουσιασμός είναι σαν το καινούριο μακό… Μόλις το αγοράσεις θέλεις να το φοράς συνέχεια! Είναι το αγαπημένο σου! Είναι το μοναδικό, μέσα σ’ όλα αυτά που κατακλύζουν την ντουλάπα σου, που σου ταιριάζει γάντι! Με τα πλυσίματα και το φόρα-φόρα συνέχεια όμως φθείρεται… ξεθωριάζει… χαλάει… Τι κάνεις το πετάς; Όχι βέβαια! Δεν είσαι αναίσθητη! Έχεις δεθεί μαζί του ψυχολογικά... Έχεις περάσει φορώντας το τόσο ωραίες στιγμές, καλές ή κακές, δεν έχει σημασία… Κατά βάθος, το αγαπάς, έτσι δεν είναι; Κι έρχομαι τώρα εγώ η καημένη να ρωτήσω… Αφού δεν πετάς το μπλουζάκι γιατί θες να πετάξεις το άλλο σου μισό; 

Δευτερον, πάρε τα ηνία στα χέρια σου! Οι αρχαίοι ‘λέγαν “συν Αθηνά και χείρα κίνει”… Γιατί το ‘λέγαν; Επειδή ήθελαν να καλύψουν το τηλεοπτικό χρόνο και δεν έβρισκαν κάτι εξυπνότερο; Όχι βέβαια. Γέμισε την σχέση σου με μικροεκπλήξεις! Φυσικά και μπορείς, δε θέλω ηττοπάθειες! Τι πάει να πει “τι εκπλήξεις”; Που πήγε η φαντασία σου, η δημιουργικότητά σου; Μια γυναίκα, όλα τα μπορεί, το λέει και το άσμα… Τυχαία; Δεν νομίζω! Για ανέλαβε λοιπόν! 

Και συνεχίζουμε... Ψάξε μέσα σου βαθιά… Τι σε δένει τελικά μ’ αυτόν τον άνθρωπο; Τι είδες σ’ αυτόν και τον ερωτεύτηκες, έμεινες μαζί του τόσο καιρό και τελικά αγάπησες; Θυμήσου ξανά το πρώτο σας ραντεβού, το πρώτο σας φιλί, τον πρώτο σας καυγά… Χαμογελάς, ε; Αναμνήσεις… Μήπως τώρα που τα θυμήθηκες όλα αυτά να τον φιλήσεις όπως τότε; Να ετοιμάσεις ένα ρομαντικό δείπνο όπως στο πρώτο ραντεβού; Να τον πάρεις απ’ το χέρι και να περπατήσετε στην παραλία; Το αξίζει, δεν νομίζεις; Και για να τελειώνουμε, μήπως ήρθε η στιγμή να του πεις μια λέξη που έχεις καιρό να ξεστομίσεις; “Σ’ αγαπώ…”

          Αγαπημένη, ο καιρός περνάει και η καθημερινότητα μπαίνει στην λούμπα του “μια από τα ίδια”… Στο χέρι μας είναι να κάνουμε την κάθε μας μέρα ξεχωριστή… Θες την συμβουλή μου; Ζήσε τη στιγμή και ζήσ’ την διαφορετικά μ’ αυτόν που αγαπάς! Και μην ξεχνάς… οι σχέσεις ρουτινιάζουν όχι γιατί έτσι είθισται αλλά γιατί τους το επιτρέπουμε!

Υ.Γ. Αν παρ’ όλα ταύτα δε σε έπεισα ακόμα, το ρητό ”υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές…” καραδοκεί! 

Θα με απογοητεύσεις όμως πάάάάρα πολύ αν εγκαταλείψεις τόσο εύκολα τα όπλα… και δεν θες, είμαι σίγουρη! Οπότε πάλεψέ το… ξέρεις τον τρόπο!

Συγγραφέας: Σταυρούλα Δάμπαλη - φοιτήτρια Tabula Rasa

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου