Μήπως ήρθε η ώρα να γράψεις τη δική σου ιστορία;

Σάββατο 13 Ιουνίου 2015

“Κουρδιστός Έρωτας” της Χριστίνας Γαβρίλη


Γλυκέ μου στρατιώτη. 
Σε βλέπω να με κοιτάς. Μου χαμογελάς τρυφερά. Η στολή σου είναι πάντα καλοσιδερωμένη και επιβλητική. Το σώμα σου ευθυτενές και περήφανο. 
Την τελευταία φορά, σαν να μου έκανες νεύμα με το κεφάλι.
Ψάχνεις κι εσύ άραγε να με δεις;

Πέμπτη 11 Ιουνίου 2015

"Τα σφάλματά σου" του Μάριου Παγώνη



Αγαπημένη μου Μαμά

Δεν θα σε συγχωρήσω ποτέ για αυτό που έγινε στις 5 Φεβρουαρίου του 1999. Εξαιτίας σου, καταστράφηκε η μου παιδική αθωότητά, έχασα κάθε ελπίδα για μία ισορροπημένη σχέση και είμαι πια ανίκανος να εμπιστευτώ οποιονδήποτε άνθρωπο. Λόγω δικής σου πράξης, δικού σου λάθους, είμαι ένα ερείπιο, μία σκιά, ένα άδειο κέλυφος.
Τολμάς να ρωτάς τι έκανες; Πως μπορείς να κοιμάσαι τα βράδια;
Θα σου πω τι έκανες. Θα προσπαθήσω να βάλω σε λέξεις την πράξη σου που με κατακρεούργησε εσωτερικά.

Τετάρτη 10 Ιουνίου 2015

“Μαμά γιατί;” της Κωνσταντίνας Δήμου



Σκηνικό
Ο Άγγελος είναι μέσα στο δωμάτιο του. Μέσα από το σωρό των παιχνιδιών, ο Άγγελος σηκώνει τον Γουίνι του και τον παίρνει αγκαλιά απευθυνόμενος σε εκείνον αρχίζει να μιλάει…

Άγγελος
(Κρατάει σφικτά στην αγκαλιά του τον αρκούδο του κλαίγοντας σχεδόν)
Τι τυχερός που είσαι εσύ; Από τους δύο μας περισσότερο. Μόνο εσύ μπορείς να αγγίζεις το μέλι. Να παίζεις με τις μέλισσες, να τις νικάς μέλισσες και να τρως το μέλι τους. Ακούς;

Τρίτη 9 Ιουνίου 2015

"Πολύ αργά…" της Έλενας Μπολονάση



Μαρίνα, 38, μητέρα του Άρη
ΑΡΗΣ, 11, μαθητής δημοτικού, γιος της Μαρίνας

ΠΡΩΙ- ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ
Η Μαρίνα και ο Άρης βγαίνουν από το διαμέρισμα και πηγαίνουν προς τις σκάλες. Κατεβαίνουν προς την έξοδο της πολυκατοικίας, ο Άρης για το σχολείο, η Μαρίνα για τη δουλειά της.
Ο Άρης έχει σακίδιο στον ώμο του και η Μαρίνα κρατάει μια γυναικεία τσάντα και έναν χαρτοφύλακα.

ΜΑΡΙΝΑ
Προχώρα αγόρι μου! Δε θα περιμένει εσένα το σχολικό!

ΑΡΗΣ
Αφού σου λέω με πονάει η κοιλιά μου.

ΜΑΡΙΝΑ
Τίποτα δεν έχεις! Δικαιολογίες για να τεμπελιάζεις! Εγώ που πάω κάθε μέρα στη δουλειά είμαι ζώο;

ΑΡΗΣ
Μακάρι να μην πήγαινες.

Σάββατο 6 Ιουνίου 2015

"Συζητώντας δύο αδέρφια" του Αναστάσιου Καλατζή




Μέσα. Σαλόνι. Τα δύο αδέλφια πίνουν ουίσκι.
 
O Μεγάλος Αδελφός:  Πήρα την πρώτη πτήση για Κάιρο και ήρθα. Πες μου πως έφυγε η μητέρα;

Ο Μικρός Αδελφός:   Ήταν ξαφνικό. Μας βρήκε απροετοίμαστους. Μείναμε μόνοι αδελφέ, εσύ και εγώ.

O Μεγάλος Αδελφός:  Κι όμως, δεν νιώθω πίκρα. Έχω ένα χαμόγελο στα χείλη. Θυμάσαι ότι η Μητέρα μας δεν μιλούσε καλά τα αραβικά και όταν έστελνε τον θυρωρό να της αγοράσει κάποια πράγματα από τον μπακάλη η από το σούπερ μάρκετ τα μισά που έφερνε ήταν λάθος, επειδή δεν τα πρόφερε σωστά, και γινότανε χαμός μέχρι να συνεννοηθούν μεταξύ τους;

Παρασκευή 5 Ιουνίου 2015

Παρουσίαση του βιβλίου "Εννέα Εγκλήματα Αναζητούν Δολοφόνο" από την Tabula Rasa και τις εκδόσεις Πηγή




Το εργαστήρι δημιουργικής γραφής Tabula Rasa, σε συνεργασία με τις εκδόσεις Πηγή κυκλοφορούν το δεύτερο πολυσυγγραφικό μυθιστόρημα με τίτλο: " Εννέα Εγκλήματα Αναζητούν Δολοφόνο", από τους σπουδαστές: Μαρίνο Γεωργιόπουλο, Βίκυ Ντζούφα, Μαρία Μάμαλη, Παναγιώτη Νικολάου, Χρήστο Αραμπατζή, Χαρούλα Δρόσου, Εύη Μαραγκουδάκη, Νίκο Κανέλλη και Ναταλία Πονομάρου.

Πέμπτη 4 Ιουνίου 2015

"Περιπλάνηση" του Παναγιώτη Τζιάκα



Κάποτε σε ένα μυθιστόρημα, τότε που ακόμη δεν υπήρχαν ημερομηνίες να βάζουν σε τάξη τις ημέρες, τις ώρες, τα χρόνια κι έτσι ο χρόνος μπορούσε να πηγαίνει όπου ήθελε, μπροστά ή πίσω, χωρίς τίποτα ανθρώπινο να τον εμποδίζει και όταν συμβαίνει αυτό δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για την αλήθεια, πόσο μάλλον για το ψέμα που είναι το κρυμμένο φως κάθε αφήγησης, ένας πρωτότοκος γύριζε στο σπίτι του μετά από μια μεγάλη περιπλάνηση στην έρημο του κόσμου. Το σπίτι του ήταν άδειο, οι γονείς του είχαν φύγει, δεν θα ξαναγυρνούσαν πια.

Τετάρτη 3 Ιουνίου 2015

"Η λύτρωση που άργησε" της Μαρίας Νιάρου



Πρόσωπα ιστορίας
Νάσια
Αριάδνη
Παππούς
Ηλικιωμένη γυναίκα

Μια γυναίκα γύρω στα σαράντα πέντε, η Νάσια στρώνει το τραπέζι μαζί με την εικοσιπεντάχρονη κόρη της, Αριαδνη.

Τρίτη 2 Ιουνίου 2015

"Σε αγαπάω μαμά" της Χαρούλας Κουβατσέα




Μαμά, αφησε με μαμά. Μη φεύγεις μαμά. Τόση αγάπη μαμά! 
…Το φράγμα ξεχείλισε, παρέσυρε, έπνιξε, καθάρισε την καρδιά από όλες εκείνες τις άρρυθμες παρελάσεις εκείνων χωρίς καρδιά. Με γέννησες…Mε έφτιαξες. Δεν με άφησες ποτέ.
Φύγε! …Φύγε σου λέω επιτέλους! Άφησε με! 
…Mόνη, ελεύθερη πια.