''Συγχώρεση'' της Αναστασίας Καββαδία Καμπάνου

Μια μέρα ο πάτερ  Άνσελμ κάλεσε τον Γκόλντμουντ στην αποθήκη του, στην όμορφη κάμαρα που μοσχοβολούσε θαυμάσια από τα βότανα που φύλαγε εκεί μέσα. Ο δόκιμος είχε έρθει πριν από ενάμιση χρόνο από την Ιταλία για να οργανώσει τα έγγραφα και να στηρίξει την αποκατάσταση του ιστορικού μοναστηριού των Αυγουστίνων στα νότια της Γερμανίας. Η ιστορία του χανόταν στα βάθη του χρόνου και τον 16ο αιώνα εκεί μέσα ο Μαρτίνος Λούθηρος διδάχτηκε τις ρωμαιοκαθολικές παραδόσεις. Ο Γκόλντμουντ εξέταζε με δίψα τα ξύλινα ράφια που έτριζαν σε κάθε βήμα και τα λεπτά του δάχτυλα χάιδεψαν τις Γραφές και τους τους βίους των Αγίων. Ανάμεσα τους ο πάτερ Άνσελμ είχε φυλαγμένες τις συνταγές για τις μπύρες που παρασκεύαζε το μοναστήρι και καταλόγους από καρυκεύματα. 

«Είναι το μοναδικό δωμάτιο που δεν έχω ψάξει» σκέφτηκε με αγωνία. Ο εικοσιπεντάχρονος θεολόγος είχε λάβει μήνυμα από τον δικηγόρο του πατέρα του πριν από τρία βράδια: Αν δεν καταθέσει τα πρώτα 10.000 ευρώ που χρωστά, η τράπεζα θα κινήσει τις διαδικασίες κατάσχεσης του πατρικού σπιτιού.   

«Παιδί μου, με βοηθάς να κατεβάσουμε το μαύρο κιβώτιο;» διέκοψε τις σκέψεις του. Καθώς ο Γκόλντμουντ ανέβαινε στο σκαμνί, παρατήρησε μια ξύλινη θήκη στο πίσω μέρος ενός ραφιού.  Έπιασε το κιβώτιο και του το έδωσε. Με κινήσεις αιλουροειδούς άνοιξε και εξέτασε την θήκη. Η ξύλινη πένα και το μελανοδοχείο του Μαρτίνου Λούθηρου.

«Επιτέλους» σκέφτηκε και έβγαλε μια ανάσα ανακούφισης.

«Είπες κάτι, Γκόλντμουντ;» ρώτησε ο Άνσελμ χωρίς να πάρει τα μάτια του από το ανοιχτό κιβώτιο.

«Βρήκα τις μαρτυρίες του πατέρα Βενέδικτου» απάντησε καθώς έσπρωχνε την θήκη στην θέση της και έβαζε την πένα και το δοχείο στην τσέπη του μαύρου ράσου του. «Μπορώ να ρίξω μια ματιά;».

«Φυσικά, τέκνο μου» απάντησε ο μοναχός που έψαχνε με ανυπομονησία τα έγγραφα του στο κιβώτιο.

Βράδιασε. Ο ηγούμενος Ματθαίος έκλεισε το τετράδιο απογραφής και έτριψε τα κουρασμένα μάτια του. Το καθήκον της αρχειοθέτησης των βιβλίων και των αντικειμένων του μοναστηριού, του βάραινε τους ώμους. Έτριψε δυνατά τα μπράτσα του με τις παλάμες του. Ένας χτύπος ακούστηκε στην πόρτα και ο πάτερ Άνσελμ εμφανίστηκε.

«Πως πάμε;» ρώτησε αδύναμα ο Ματθαίος.

«Φυλάξαμε στα υπόγεια τα περισσότερα βιβλία και τελειώνουμε το τύλιγμα των αντικειμένων. Ηγούμενε…»

«Ναι;»

«Με χρειάζονται οι μοναχοί στα καζάνια της μπύρας αυτή την εβδομάδα. Να βάλουμε τον Γκόλμουντ να συνεχίσει την ταξινόμηση;». Ο Ματθαίος πετάχτηκε σα να τον χτύπησε ρεύμα.

«Η μπύρα σου θολώνει το μυαλό. Δεν τον γνωρίζουμε τόσο καλά ώστε να τον αφήνουμε στιγμή μόνο του». Ο πάτερ  Άνσελμ υποχώρησε σκυφτός.

Ο Γκόλντμουντ ξεγλίστρησε αθόρυβα στο σκοτεινό δρομάκι. Έκρυβε επί δύο ημέρες την πένα και το μελανοδοχείο κάτω από το άγρυπνο μάτι του ηγούμενου Ματθαίου μέχρι να βρει την ευκαιρία να τα φυγαδεύσει στον αδελφό του Χάενς. Στην βορεινή πλευρά της περίφραξης υπήρχε ένα μικρό κενό ανάμεσα στις πέτρες. Ο Γκόλτμουντ έχωσε εκεί το δεματάκι.

«Άργησες» ακούστηκε ανυπόμονα ο νεαρός.

«Έχω στείλει όλες τις λεπτομέρειες στον οίκο Christie's για να το εκτιμήσουν». Ο Χάενς πήρε το πακέτο και άφησε ένα άλλο στην θέση του. Ο Γκόλντμουντ το έβαλε βιαστικά στην τσέπη του. Πήγε κατευθείαν στο δωμάτιο του πάτερ  Άνσελμ, αλλά το βρήκε κλειδωμένο.

«Πως είπατε;»

«Ήρθε σήμα από το γραφείο των Christie's στην Πράγα: έχουν στα χέρια τους την ιστορική πένα που ο Μαρτίνος Λούθηρος έγραψε τις 95 θέσεις που οδήγησαν στην Μεταρρύθμιση» ακούστηκε ψυχρή η φωνή από το ακουστικό. Ο ηγούμενος Ματθαίος έκλεισε βιαστικά το τηλέφωνο. Βρήκε τον πάτερ Άνσελμ στο υπόγειο.

«Πού είναι ο Γκόλντμουντ;»

«Προσεύχεται».

Ο Ματθαίος μπήκε στο δωμάτιο του Άνσελμ και άνοιξε την θήκη με την πένα. Αναστέναξε στιγμιαία, αλλά μια προσεκτικότερη ματιά έκανε τους μύες του σαγονιού του να σφιχτούν: «είναι αντίγραφο».

Ο Γκόλντμουντ γονάτισε στο ιερό και έσκυψε το κεφάλι του.

«Τι γυρεύω εδώ; γιατί δεν απαντά ο Χάενς; Από τότε που πέθανε η μητέρα, όλα πάνε κατά διαόλου, συγνώμη Παρθένα. Ο πατέρας τζογάρει όλη την ημέρα στο ίντερνετ, αμελεί την δουλειά του και δεν ξέρει τι χρωστάει. Έβαλε υποθήκη το μόνο πράγμα που μας έμεινε από αυτήν: το πατρικό μας σπίτι. Τι θα κάνουμε αν χαθεί; Εδώ μέσα με αγκάλιασαν, ηρέμησα, νιώθω χρήσιμος. Σιχαίνομαι τον εαυτό μου που βούτηξα την πένα και το μελανοδοχείο. Γι’ αυτά μπήκα από την αρχή, αλλά τώρα που τα βρήκα δεν χαίρομαι». Ένα θρόισμα διέκοψε τις σκέψεις του. Ο ηγούμενος Ματθαίος τον πλησίασε ανέκφραστος.

«Γνωρίζω πως πριν από μερικές μέρες τακτοποιούσατε τα αντικείμενα στο δωμάτιο του πάτερ Άνσελμ. Μήπως έχεις κάτι να μου αναφέρεις τέκνον μου;». Με μια απότομη κίνηση του παρουσίασε την θήκη. Ο Γκόλντμουντ χλόμιασε, τα χέρια του πήγαν να την πιάσουν για μια στιγμή, και αμέσως τεντώθηκαν προς τα πίσω. Τα μάτια του πάτερ Ματθαίου γυάλισαν.

Ο πάτερ Άνσελμ συσκεύασε την ξύλινη θήκη με την πένα και την έβαλε μέσα στο  κουτί. «Τελειώσαμε τέκνων μου, τελικά θα μείνεις μαζί μας;» «πού θα βρω καλύτερα;» απάντησε κεφάτα ο Γκόλντμουντ. Κλείδωσαν την αποθήκη και πήγαν προς την τραπεζαρία. Δύο μεγάλα ποτήρια μπύρα τους περίμεναν. Ο πάτερ Άνσελμ έτρωγε με όρεξη και γκρίνιαζε γιατί οι μοναχοί δεν έβαλαν σωστά τα καρυκεύματα που τους υπέδειξε. «Τίποτα δεν γίνεται σωστά άμα δεν τους επιβλέπω». Η σκέψη του  νεαρού ταξίδεψε πίσω: «θα σας τα πω όλα» απάντησε ντροπιασμένος στον ηγούμενο Ματθαίο. Μιλούσε για ώρα σα να εξομολογούταν. Ο πάτερ σιγά-σιγά μαλάκωσε. Ένιωσε πως ο νέος μετάνιωσε ειλικρινά. Του εξήγησε πως το σπίτι ήταν ευθύνη του πατέρα του. Ο Γκόλντμουντ ζήτησε από τον Χάενς να του επιστρέψει το πακέτο. Μετά οι εξελίξεις ήταν ραγδαίες: η κατάσχεση του σπιτιού λειτούργησε ως σκαμπίλι στο μάγουλο του πατέρα τους, που ξύπνησε για τα καλά. Έκοψε τον τζόγο και νοίκιασε ένα μικρό διαμέρισμα πιο κοντά στην δουλειά του. Ένας μοναχός εμφανίστηκε στην πόρτα «πάτερ Άνσελμ, σας θέλουν στην βιβλιοθήκη». Ο Γκόλντμουντ έμεινε μόνος, ευτυχισμένος και μαζί λυπημένος. Μόνο αργότερα θυμήθηκε το ψωμί και το λαρδί. Έφαγε. Είχε κιόλας νυχτώσει.

Συγγραφέας: Αναστασία Καββαδία Καμπάνου – Φοιτήτρια Tabula Rasa