"Ο σκίουρος Βεργίλιος και το μικρό αδελφάκι" του Κωνσταντίνου Καρτσακάλη

Μια φορά και έναν καιρό, σε ένα δάσος μακρινό, ζούσε μια τριμελής οικογένεια Σκίουρων. Ο μπαμπάς σκίουρος με τη μαμά σκιουρίνα αγαπούσαν πολύ το πρώτο τους παιδί, τον μικρό Βεργίλιο, αλλά δεν ήταν οι μόνοι: όλη η οικογένεια, γιαγιάδες, παππούδες και θείοι σκίουροι του έδειχναν όλη τους την αγάπη. Του έφερναν πολλά όμορφα δώρα, του έκαναν τα χατίρια και δεν έχαναν καμία ευκαιρία για να του δείξουν την ευτυχία που τους έφερνε στην σκιουρο-οικογένεια με την παρουσία του. Τον αγαπούσαν μάλιστα τόσο πολύ, που κάθε Παρασκευή μόλις γυρνούσε από το σχολείο, τον περίμενε πάντα στο σπίτι ένα λιχουδένιο βελανίδι με γέμιση σοκολάτα.

Μια Παρασκευή ο μικρός Βεργίλιος γύρισε από το σχολείο και απόρησε: δεν ήταν πουθενά ο μπαμπάς και η μαμά. Έψαξε μήπως είχαν αφήσει κάπου το σοκολατένιο του βελανίδι, αλλά μάταια. Τον περίμενε όμως η γιαγιά Σκιουρίνα, η οποία του εξήγησε πως οι γονείς του ανέβηκαν στην οροφή του δεντρόσπιτου για να παραλάβουν το νέο του αδελφάκι από τον καλό πελαργό. Έτσι και έγινε. Μετά από δυο ώρες οι γονείς του Βεργίλιου επέστρεψαν με ένα καλάθι μέσα στο οποίο βρισκόταν ένα πανέμορφο, χαριτωμένο μικρό σκιουράκι. Μόλις ο Βεργίλιος αντίκρυσε τον μικρό του σκιουροαδελφό, αυτός του χάρισε ένα γλυκό χαμόγελο.

Τις βδομάδες που ακολούθησαν, όλη η προσοχή των γονιών και της οικογένειας έπεσε πάνω στο νέο μέλος. Φρόντιζαν το μικρό σκιουράκι και του προσέφεραν όλη τους την στοργή. Ο μικρός Βεργίλιος άρχισε να νιώθει ότι κάπου είχε χάσει την αγάπη τους. Κοιτούσε με πολλή περιέργεια τον μικρό του αδελφό, και προσπαθούσε να καταλάβει τι ακριβώς ήταν αυτό που έκανε τους γονείς του να του δείχνουν περισσότερη προσοχή. Δεν το χωρούσε το μυαλό του όλο αυτό που είχε συμβεί. Η υπόσχεσή τους όμως ήταν υπόσχεση: κάθε Παρασκευή μετά το σχολείο τον περίμενε το δώρο του, το βελανίδι με τη σοκολάτα.

Ένα απόγευμα Πέμπτης, οι γονείς του Βεργίλιου έφυγαν για επίσκεψη σε σπίτι φίλων. Ο Βεργίλιος με τη γιαγιά και το μικρό αδελφάκι έμειναν πίσω. Ξαφνικά ο μπέμπης-σκίουρος άρχισε να κλαίει. Η γιαγιά Σκιουρίνα προσπάθησε να τον καθησυχάσει. Όσο οι δυο τους βρισκόταν στο σαλόνι, ο Βεργίλιος πήγε στην κουζίνα για να ψαχουλέψει τις λιχουδιές που συνήθως αφήνουν πίσω οι δικοί του. Τότε βρήκε την ευκαιρία και άνοιξε το ντουλάπι, το οποίο η μαμά ποτέ δεν τον άφηνε να πλησιάσει. Μέσα σε αυτό είδε ένα μεγάλο, λαχταριστό βελανίδι τυλιγμένο με κορδέλα, και δίπλα του ένα μικρότερο, σαν αυτά που του φέρνουν οι δικοί του κάθε Παρασκευή. Μόλις το είδε κατάλαβε ότι ετοίμαζαν να το δώσουν στον μικρότερο αδελφό του, και γέμισε ζήλεια. Όσο δεν τον έβλεπε κανένας, πήρε το μεγάλο βελανίδι και το έκρυψε στο δωμάτιό του. Έπειτα έκλεισε το ντουλάπι, αφήνοντας το μικρότερο βελανίδι στη θέση του, και επέστρεψε στο σαλόνι. Το βράδυ έπεσε για ύπνο σαν να μην συμβαίνει τίποτα.

Την επόμενη μέρα, Παρασκευή, που γύρισε από το σχολείο, κάθησε στο τραπέζι και περίμενε πως και πως το δώρο του. Όμως οι δικοί του άνοιξαν το ντουλάπι και αναφώνησαν:

"Κάποιος πήρε το δώρο του Βεργίλιου!", είπε ο μπαμπάς Σκίουρος τρομαγμένος.

"Μα πως είναι δυνατόν, αφού το ντουλάπι είναι κλειδωμένο", είπε η μαμά-Σκιουρίνα.

Έπειτα έκλεισαν το ντουλάπι και άρχισαν να ψάχνουν το σπίτι. Το έκαναν φύλλο και φτερό. Το μόνο δωμάτιο που δεν έψαξαν ήταν αυτό του Βεργίλιου, όπου είχε κρύψει το δώρο του. Λυπημένοι γύρισαν στο τραπέζι όπου υποσχέθηκαν στον Βεργίλιο να του φέρουν άλλο δώρο από αυτό που του είχαν ετοιμάσει. Ο Βεργίλιος ντράπηκε τόσο που άρχισε να κλαίει, αλλά οι δικοί του δεν κατάλαβαν τον πραγματικό λόγο.

Τότε είπε η γιαγιά Σκιουρίνα: "Επειδή ο Βεργίλιος είναι καλό παιδί, του έδωσα το σοκολατένιο βελανίδι χθες που λείπατε. Βεργίλιε, πήγαινε στο δωμάτιό σου να φέρεις το δώρο σου για να το δει ο μπαμπάς και η μαμά."

Έτσι και έγινε. Ο Βεργίλιος πήγε στο δωμάτιό του και έφερε το βελανίδι με την κορδέλα. Έπειτα, αφού πήρε το μάθημά του από την γιαγιά Σκιουρίνα, ευχαρίστησε τους γονείς του. Για να επανορθώσει έδωσε ένα κομμάτι από το σοκολατένιο του βελανίδι στον μικρό του αδελφό. Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

Συγγραφέας: Κωνσταντίνος Καρτσακάλης - Σπουδαστής Tabula Rasa