"Πρώτη μέρα διακοπών" της Μαίρης Κάντα

Ο Μενέλαος με γοργά βήματα έφτασε στην έξοδο της ιδιωτικής κλινικής όπου εργάζεται τα τελευταία χρόνια. Έβγαλε το κινητό από την τσέπη της λευκής στολής του και πληκτρολόγησε τον αριθμό της αγαπημένης του.  «Γεια σου καλή μου, τι θα έλεγες να βάλεις λίγα ρουχαλάκια σε μία βαλίτσα;» είπε στη Ηλέκτρα και περίμενε ανυπόμονα να ακούσει την απάντηση της.

«Γιατί;» σχεδόν τραύλισε η Ηλέκτρα από την άλλη άκρη της γραμμής. Ο Μενέλαος γέλασε δυνατά. «Θα πάμε διακοπές στη Νάξο αύριο.» Ακολούθησε μία μεγάλη διακοπή. «Είσαι εκεί; Με ακούς; Μήπως δεν σου αρέσει η Νάξος; Τώρα θα πάω να αγοράσω τα εισιτήρια. Αν θες να πάμε κάπου αλλού, δεν έχω πρόβλημα.» της είπε ο Μενέλαος. «Όχι αγάπη μου, μία χαρά είναι το νησί. Απλά μου ήρθε ξαφνικά όλο αυτό. Είσαι σίγουρος ότι μπορούμε να πάμε διακοπές; Τι θα γίνει με την δουλειά;  Και με την κυρία Φρόσω; Το ξέρει; Πώς αντέδρασε;» απάντησε η κοπέλα.

Η Ηλέκτρα ήταν σκεπτική καθώς περίμενε την απάντηση του συντρόφου της. Δεν μπορούσε να χαρεί στη ιδέα των διακοπών γιατί γνώριζε καλά τον σύντροφο της. Τέσσερα χρόνια ήταν μαζί και δεν είχαν καταφέρει να πάνε ούτε ένα διήμερο ταξίδι. Την μία φορά δεν μπορούσε να πάρει άδεια από την δουλειά, την άλλη αρρώστησε ξαφνικά η μητέρα του και έπρεπε να την φροντίσει. Και κάπως έτσι περνούσαν τα καλοκαίρια με το ζευγάρι να παραμένει στη Αθήνα. Την κυρία Φρόσω ποτέ δεν την συμπάθησε η Ηλέκτρα. Βέβαια ήταν αμοιβαία τα συναισθήματα. Από την πρώτη φορά που συναντήθηκαν, αντάλλαξαν και οι δύο βλέμματα αντιπάθειας. Και αυτός ο Μενέλαος «κοτσάμ» γιατρός μα και τόσο κολλημένος με την μητέρα του. Ώρες-ώρες αναρωτιόνταν τι του βρήκε και τον αγάπησε και πάντα κατέληγε στο συμπέρασμα πως ο έρωτας ήταν τυφλός.

«Μη ανησυχείς γλυκιά μου» της είπε ο Μενέλαος. «Τα έχω κανονίσει όλα. Εχθές μίλησα με την μητέρα μου. Ξέρεις, σε συμπαθεί, παρόλο που δεν το δείχνει συχνά. Της είπα πως θέλουμε να πάμε ένα μικρό ταξίδι για να ξεκουραστούμε λίγο. Πώς θα κάνει και καλό στη σχέση μας και εκείνη δεν είχε καμία αντίρρηση. Η μανούλα μου. Πόσο υπέροχος άνθρωπος. Για να μη τα πολυλογώ, δεν χρειάζεται να ανησυχούμε για την μητέρα μου. Ενημέρωσα και την αδερφή μου να προσέχει την μητέρα όταν θα λείπουμε εμείς. Και σήμερα το πρωί πήρα άδεια 15 ημέρες από την δουλειά. Βλέπεις; Όλα μία χαρά θα πάνε. Η Νάξος μας περιμένει.» της απάντησε χαρούμενος.

Μα και η Ηλέκτρα ήταν πολύ χαρούμενη ακούγοντας τον. Φαινόταν τόσο σίγουρος για αυτές τις διακοπές. Τίποτα δεν θα πήγαινε στραβά φέτος το καλοκαίρι. «Αυτά είναι υπέροχα νέα. Τρέχω να ετοιμάσω βαλίτσες, να προλάβω και τα μαγαζιά για να αγοράσω κάποιο μαγιό. Σε κλείνω, σε αγαπώ» του είπε και έκλεισε το τηλέφωνο. Έπρεπε να προετοιμαστεί για το ταξίδι.

Η μέρα του ταξιδιού έφτασε και το ζευγάρι επιβιβάστηκε στο πλοίο. Ήταν και οι δύο τόσο χαρούμενοι για τις διακοπές που ξεκινούσαν. Δεκαπέντε ολόκληρες μέρες μαζί σε ένα όμορφο νησί, με τα μπάνια τους και τις βόλτες τους. Διακοπές! Μακριά από την εργασία και την πρωτεύουσα με τα καυσαέρια. «Και κυρίως μακριά από την μαμά του» σκέφτηκε η Ηλέκτρα και ευθύς ένα μικρό χαμόγελο πρόβαλλε στο πρόσωπο της. Το πρόσεξε ο Μενέλαος αλλά δεν έδωσε σημασία.

«Αχ, πρώτη μέρα διακοπών. Ώρα για ξεκούραση» είπε ο Μενέλαος, καθώς κοιτούσε το λιμάνι, την ώρα που το πλοίο αγκυροβολούσε. «Το μόνο που θέλω τώρα είναι να πάω στο ξενοδοχείο και να ξεκουραστώ. Σε πειράζει αγάπη μου, να κοιμηθούμε λίγο πριν να πάμε να δούμε το μέρος;» ρώτησε την Ηλέκτρα. «Φυσικά και δεν με πειράζει. Τι διακοπές θα είναι αν δεν κοιμηθούμε όσο θέλουμε;» του είπε η κοπέλα, δίνοντας του ένα τρυφερό φιλί στα χείλη.

Αργά το απόγευμα έφτασαν στο ξενοδοχείο. Ο Μενέλαος είχε κλείσει το δωμάτιο, προτού φύγουν από την Αθήνα. Το δωμάτιο ήταν πολύ ωραίο. Φωτεινό, αρκετά μεγάλο και με θέα την θάλασσα. Το ζευγάρι πρώτα έκανε ένα γρήγορο μπάνιο και μετά ξάπλωσε για να ξεκουραστεί από το ταξίδι. Μία ώρα αργότερα, ξύπνησαν απότομα καθώς κάποιος χτυπούσε την πόρτα. «Room Service» είπε μία ευγενική κοπέλα στον έκπληκτο Μενέλαο που άνοιξε την πόρτα.

«Σας φέραμε την παραγγελία σας» συνέχισε η κοπέλα και έσπρωξε στο δωμάτιο το καροτσάκι με το δείπνο. «Μα εμείς δεν παραγγείλαμε κάτι» είπε η Ηλέκτρα καθώς πλησίασε και αυτή στη πόρτα. «Κάποιος άλλος έδωσε την παραγγελία για εσάς» απάντησε η νεαρή εργαζόμενη και ετοιμάστηκε να φύγει. «Ποιος έκανε την παραγγελία;» ρώτησε ο Μενέλαος φανερά αναστατωμένος. Η κοπέλα απάντησε πως δεν γνώριζε και έφυγε. «Κάποιος λάθος θα έχει γίνει» είπε η Ηλέκτρα, στη προσπάθεια της να καθησυχάσει τον Μενέλαο. Δεν πρόλαβε όμως να απαντήσει εκείνος γιατί άρχισε να χτυπά το τηλέφωνο του δωματίου.

«Ναι; Μαμά;» είπε ο Μενέλαος όταν κατάλαβε πως στη άλλη γραμμή ήταν η μητέρα του. «Τι εννοείς αν μας αρέσει το φαγητό; Ποιο φαγητό; Που ξέρεις τι μας έφεραν;» κατά την διάρκεια της συζήτησης ο Μενέλαος είχε χλομιάσει ενώ η Ηλέκτρα στη άλλη άκρη του δωματίου, ένοιωθε να βράζει από θυμό.

«Γιατί να βγω στο μπαλκόνι; Καλά, καλά, βγαίνω» είπε ο Μενέλαος και βγήκε έξω μαζί με την Ηλέκτρα. Τότε είδε την μητέρα του να τον χαιρετά από το διπλανό δωμάτιο. Οι διακοπές για το ζευγάρι στη Νάξο είχαν μόλις τελειώσει. Της κυρά-Φρόσως πάλι, ίσως και να άρχιζαν οι δικές της διακοπές. 

Συγγραφέας: Μαίρη Κάντα - Σπουδάστρια Tabula Rasa