Η αδικαιολόγητη επίθεση του Γιώργου Σαρηγιάννη στο θέατρο Αθηνά και η αιχμηρή απάντηση του Παναγιώτη Καποδίστρια.

Κόντρα έχει ξεσπάσει ανάμεσα στον κριτικό θεάτρου Γιώργο Σαρηγιάννη και τον Παναγιώτη Καποδίστρια, εξαιτίας μιας άστοχης κριτικής που έγραψε ο πρώτος στο blog του. Σε κείμενο που ανέβασε στο "Το τέταρτο κουδούνι", ο Γιώργος Σαρηγιάννης άφησε -μεταξύ άλλων- αιχμές περί πνευματικής ιδιοκτησίας, για το νέο έργο του Παναγιώτη Καποδίστρια και του Αργύρη Γιαμάλογλου "Δε θα με τρελάνεις εσύ, εμένα!", που παίζεται στο θέατρο Αθηνά. Ο δημιουργός απάντησε μέσω του Facebook στον κριτικό, εξαφανίζοντας οποιαδήποτε αιχμή εναντίον του.

Δημοσίευση Γιώργου Σαρηγιάννη, "Το τέταρτο κουδούνι" 7 Αυγούστου 2014:

"Στις 3 Ιουλίου ανέβηκε στο θέατρο «Αθηνά» το έργο «Δεν πετάω, δεν πετάω» του Αιμίλιου, λέει, Κοέν. Την επομένη, 4 Ιουλίου, το έργο κατέβηκε άναυλα μετά από παρέμβαση της ΣΟΠΕ -της Εταιρείας Προστασίας Συγγραφικού Δικαιώματος- διότι θύμιζε σκανδαλωδώς τη γαλλική κωμωδία του Μαρκ Καμολετί «Boeing Boeing» -ε, δε χρειαζόταν και πολλά για να το καταλάβεις, η σύνοψη στο δελτίο Τύπου που μας έστειλαν έκανε μπαμ, σας έγραψα σχετικά στο «Τέταρτο Κουδούνι» στις 16 Ιουλίου- και διότι ο Αιμίλιος Κοέν είναι ήρως επιστημονικής (;) φαντασίας...

Ο θίασος, όμως, επέμεινε -είναι πεισματάρης. «Πάμε σ’ άλλα» είπαν και πότε βρήκαν έργο, πότε έκαναν πρόβες, πότε το ανέβασε ο Βασίλης Θωμόπουλος κι έκαναν πρεμιέρα στις 25 Ιουλίου δεν πρόλαβα ούτε εγώ να το καταλάβω. Μέσα σε είκοσι μέρες! Δηλαδή, μπράβο τους. Ασύλληπτο! Ρεκόρ! Το νέο έργο ακούει στο όνομα «Δεν θα με τρελάνεις εσύ …εμένα!» (σαν ξεκαθάρισμα λογαριασμών ακούγεται ο τίτλος…) και το ’χουν γράψει, λέει, ο Παναγιώτης Καποδίστριας κι ο Αργύρης Γιαμάλογλου. Κι η υπόθεσή του, κατά σύμπτωση προφανώς, μοιάζει αρκετά με το «Δεν πετάω, δεν πετάω» που ’μοιαζε πάρα πολύ με το «Boeing, Boeing». Αφού, αν προσέξετε τις φωτογραφίες, ούτε σκηνικό δεν άλλαξαν…"

Δημοσίευση Παναγιώτη Καποδίστρια, "Facebook" 8 Αυγούστου 2014:

"Καλησπέρα κύριε Σαρηγιάννη,

Με έκπληξη διάβασα την ανάρτησή σας, για το έργο "Δε θα με τρελάνεις εσύ, εμένα!" που "λέει" πως το έχω γράψει μαζί με το μαθητή μου, Αργύρη Γιαμάλογλου. Ναι, δανείζομαι φυσικά τα δικά σας λόγια.

Στη δημοσίευσή σας, αφήνετε αιχμές για πράγματα για τα οποία ποτέ άλλοτε δεν έχω κατηγορηθεί και δεν προτίθεμαι να αφήσω κάτι να πέσει κάτω μετά από 20 χρόνια σκληρής δουλειάς, από κάποιον που ούτε καν έχει δει το έργο που έγραψα. Μου κάνει πραγματική εντύπωση όμως, το ότι κρίνετε τα πάντα μέσα από μια περίληψη, χωρίς να έχετε μπει στον κόπο να το παρακολουθήσετε. Να σας θυμίσω - αν και λόγω της δουλειάς σας θα έπρεπε να το γνωρίζετε πριν εκφράσετε δημόσια μια κριτική - πως πασίγνωστα αριστουργήματα όπως "Ρωμαίος και Ιουλιέτα", "Ερωτόκριτος", "Όσα παίρνει ο άνεμος" "West side story", αλλά και πιο πρόσφατα όπως "Τιτανικός", "Twilight", "Dirty dancing" και αμέτρητα ακόμα, έχουν ουσιαστικά την ίδια περίληψη. Ένα ζευγάρι ερωτεύεται παρά τις αντιρρήσεις της οικογένειάς τους. Αυτό τα κάνει ίδια έργα; Πως μπορείτε να κάνετε κριτική λοιπόν μόνο από μια περίληψη, η οποία πολλές φορές δύναται να παραποιηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να μην προδώσει στοιχεία του έργου; Αυτό είναι η κριτική για σας; Αν ναι, τότε λυπάμαι πολύ, αλλά αναγκάζομαι να σας διαψεύσω, μιας και το έργο δομικά δεν έχει ουδεμία σχέση με το "Boing-boing". Σας προ(σ)καλώ να το ανακαλύψετε και μόνος σας.

Το θέμα του "ρεκόρ", θα ήθελα πολύ να το εκλάβω ως φιλοφρόνηση μιας και ήμουνα παρόν σε όλες τις πρόβες των 20 ημερών. Οι ηθοποιοί, ο σκηνοθέτης, η ενδυματολόγος, οι τεχνικοί, ΟΛΟΙ ΜΑΣ, κάναμε υπερπροσπάθεια με πολύωρες εξαντλητικές πρόβες, για να μπορέσουμε να ανεβάσουμε το συντομότερο αυτό το έργο και να μη μείνει κλειστό ένα ακόμα αθηναϊκό θέατρο, σε μια περίοδο που τα θέατρα κλείνουν το ένα μετά το άλλο. Και ποια ήταν στην τελική η επιβράβευση που πήραμε από εσάς, έναν άνθρωπο "της τέχνης" που ζει από το θέατρο; Ένα μεγάλο ειρωνικό: "Μπράβο τους. Ασύλληπτο! Ρεκόρ!". Συγχαρητήρια λοιπόν, κύριε Σαρηγιάννη, για το ήθος σας. Ευτυχώς που ο κόσμος που έρχεται να το δει, δεν έχει την ίδια άποψη με σας. Ξέρετε γιατί; Γιατί έχει ψυχή!

Να πάμε και στο θέμα του σκηνικού, κύριε Σαρηγιάννη; Σας ενοχλεί τι ακριβώς; Ότι προσαρμόσαμε το έργο στο σκηνικό μιας άλλης παράστασης που στην τελική δεν παρουσιάστηκε σχεδόν ποτέ; Το αν είναι το ίδιο ή όχι, αφήστε να το κρίνουμε εμείς. Άλλο το "μοιάζει", κύριε Σαρηγιάννη, και άλλο το "ούτε σκηνικό δεν άλλαξαν", που ξέφυγε από τα δαχτυλάκια σας. Να ξέρουμε τι λέμε και τι γράφουμε! Πέρα από αυτό, ακόμα και το ίδιο σκηνικό να ήταν, δε νομίζω πως πέφτει λόγος σε σας να το κρίνετε. Στην Επίδαυρο και στο Ηρώδειο αλλάζουν πάντα σκηνικό; Σε τόσα θέατρα που πάτε - αν τελικά πάτε, διότι σε μας δεν ήρθατε - τους κακοχαρακτηρίζετε όταν δεν αλλάζουν το σκηνικό; Αυτό για σας είναι δείγμα μιας κακής παράστασης ή κλεμμένου έργου; Το σκηνικό; Τα τελάρα; Τα ξύλα; Δηλαδή, έλεος!

Θα σας πρότεινα να επανεξετάσετε λίγο τα κριτήρια της κριτικής σας, ώστε να μη βρεθεί στο μέλλον κάποιος άλλος τυχάρπαστος "δήθεν συγγραφέας", σαν εμένα, που θα κάνει κριτική στην κριτική σας για να βάλει τα λάθος πράγματα που γράψατε, στη σωστή τους θέση.

Μετά τιμής,

Παναγιώτης Καποδίστριας"

Ο Γιώργος Σαρηγιάννης απαντώντας στο δημιουργό, προσπάθησε να δικαιολογηθεί, γράφοντας:
Δημοσίευση Γιώργου Σαρηγιάννη, "Facebook" 8 Αυγούστου 2014:
"Κύριε Καποδίστρια, πολύ χαίρομαι που διαψεύδετε αυτό που σκέφτηκα κρίνοντας εκ των πριν υπαρξάντων στο ίδιο θέατρο, τα οποία δημιουργούν προηγούμενο, και εκ των συμφραζομένων. Όλα σας τα επιχειρήματα όμως δεν θα αναιρέσουν την εντύπωσή που εξέφρασα στο σχόλιο -και όχι κριτική, πού είδατε την κριτική;- ότι μέσα σε 20 μέρες και να βρεθεί καινούργιο έργο και να ανεβεί καινούργια παράσταση κάτω από τις οποιεσδήποτε συνθήκες σε ένα θέατρο που θέλει να θεωρείται ότι γίνεται το 2014 παρά είναι δύσκολο. Τόσο που εγώ να το θεωρώ ρεκόρ." 

Τα συμπεράσματα δικά σας...