Μήπως ήρθε η ώρα να γράψεις τη δική σου ιστορία;

Παρασκευή 29 Απριλίου 2016

Καλή Ανάσταση από την Tabula Rasa


Το επιτελείο των καθηγητών της σχολής Tabula Rasa, εύχεται η Ανάσταση του Κυρίου να είναι Ανάσταση ελπίδας για έναν κόσμο πιο ανθρώπινο, πιο ειρηνικό, και πιο δημιουργικό. 

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

 

Πέμπτη 21 Απριλίου 2016

"Έγκλειστη" της Ευαγγελίας Βενάρδου



¨Πως βρέθηκα εδώ; Τι μου συμβαίνει;¨ Ξυπνάει ζαλισμένη και κοιτάζει γύρω της. Το μόνο που υπάρχει  στο δωμάτιο είναι ένα κρεβάτι με άσπρα σεντόνια. Οι τοίχοι άσπροι κι αυτοί και ένα παράθυρο με κάγκελα. Προσπαθεί να θυμηθεί. Μα πριν λίγο ήταν σε ένα καφέ με τον άντρα της και απολάμβανε την ανοιξιάτικη λιακάδα. Μα ναι, ήταν μαζί με τον Γιώργο. Και μετά; Σιγά-σιγά της έρχονταν οι εικόνες. Της είπε ότι ήθελε να περάσει από ένα πελάτη, ιδιοκτήτη ξενοδοχείου, για να πάρει τα χρήματα που του χρωστούσε. Τον ακολούθησε ευχαρίστως.

Τετάρτη 20 Απριλίου 2016

"Ημέρα γάμου" της Χαριτίνης Παπαδοπούλου



Υποτίθεται ότι σήμερα παντρεύομαι. Τελικά δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο γίνεται όλος αυτός ο ντόρος γύρω από τη μέρα του γάμου σου. Τίποτα το ιδιαίτερο, τίποτα το συναρπαστικό. «Πολύς λόγος για το τίποτα..» Ακόμα και το είδωλο μου στον καθρέφτη με έβλεπε κοροϊδευτικά. Όλοι οι υπόλοιποι γύρω μου όμως ήταν χαρούμενοι. Γιορτές και πανηγύρια, σε βαθμό που μου προκαλούσαν αηδία. Η μάνα μου με ένα τεράστιο όγκο μαλλιών στο κέντρο του κεφαλιού της - αποτέλεσμα της ομολογουμένως κακής κομμώτριας - στεκόταν στην κεντρική σκάλα του σπιτιού και μαζί με έξι - εφτά φίλες της τραγουδούσαν αγκαλιασμένες: «σήμερα γά-, σήμερα γάμος γίνεται». Ανιαρό ρεπερτόριο. Δεν έλεγαν κάτι σε Βασίλη Καρρά να στανιάρουμε λίγο; Μόνο έτσι θα μπορούσα να συνέλθω σήμερα.  Και γιατί δεν το κάνω εγώ; Ποιος με εμποδίζει; 

Τρίτη 19 Απριλίου 2016

"Αυτοσχέδιος Χωρισμός" του Μάνου Σφυράκη


Εντάξει, δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα σε μια σχέση, εσύ να μην αισθάνεσαι πλέον όπως πριν και να θες την ελευθερία σου ενώ η άλλη πλευρά να κάνει σχέδια μιας ολόκληρης ζωής! Δεν αντέχεται όλο αυτό, πνίγεσαι με τόση πίεση που σου ασκείται!
Βέβαια όχι πως είμαι κι ο πιο εύκολος άνθρωπος για να κάνει κάποια σχέση αλλά τουλάχιστον δεν ζητάω παράλογα πράγματα, θέλω πολύ απλά να μπορώ να βγω και να πιω ένα ποτό με του φίλους μου χωρίς να έχω κανένα πάνω από το κεφάλι μου που να με ελέγχει! Δεν ψάχνω για σοβαρή δέσμευση, τουλάχιστον όχι ακόμα! Μια απλή σχέση ψάχνω και το σίγουρο είναι πως η μακροχρόνια σχέση μου αυτή με την Εύα, δεν είναι καθόλου αυτό που μου ταιριάζει…
Κι έτσι, μετά από σχεδόν 4,5 χρόνια σχέσης αποφάσισα πως οι δρόμοι μας έπρεπε να χωρίσουν όσο πιο ανώδυνα γινόταν!

Δευτέρα 18 Απριλίου 2016

"Χωριό ηλιθίων" του Νιλ Σάιμον

Στο Δημοτικό θέατρο Μεγάρων παρουσιάζεται μία σύγχρονη διασκευασμένη κωμωδία, βασισμένη στο έργο «Οι Ηλίθιοι» του Νιλ Σάιμον, σε διασκευή των σπουδαστριών του εργαστηρίου δημιουργικής γραφής Tabula Rasa, Ευγενίας Σάλτα και Μαρίας Κούτσου. Η σκηνοθεσία είναι της Ευγενίας Σάλτα.

Παρασκευή 15 Απριλίου 2016

"Θέατρο και εξουσία" του Νίκου Κούνδουρου με τον σπουδαστή μας Δημήτρη Παραδείση


Μια διασκευή του Νίκου Κούνδουρου πάνω στο  μυθιστόρημα του Μιχαήλ  Μπουλγκάκοφ  «Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα». Ο Νίκος Κούνδουρος και η  Γιώτα Κουνδουράκη σκηνοθετούν μαζί στο θέατρο Παραμυθίας-Αλμπέρτα Τσοπανάκη, ένα αιχμηρό πολιτικό έργο.
Υπόθεση:
Η εξουσία, η θρησκεία, η τέχνη, οι ιδεολογίες και ο έρωτας αντιμέτωπα με μεταφυσικές δυνάμεις. Το καλό και το κακό σε αιώνια αντιπαράθεση. Μια περιπλάνηση από το πραγματικό στο ονειρικό. Ένα μαγικό πήγαινε – έλα σε χρόνο, σε πρόσωπα, σε μύθους. Ένα δαιμονικό παιχνίδι της αλήθειας με τη φαντασία.  

Τετάρτη 13 Απριλίου 2016

«ΤΡΕΛΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ» στο Star Channnel με τους καθηγητές Υποκριτικής Σπύρο Σπαντίδα και Δημήτρη Μενούνο



Ένα από τα λίγα τηλεοπτικά σίριαλ της χρονιάς “φιλοξενεί” στους πρωταγωνιστικούς ρόλους δύο από τους καθηγητές του τμήματος Υποκριτικής του εργαστηρίου δημιουργικής γραφής Tabula Rasa. Ο λόγος για τον Σπύρο Σπαντίδα που παραδίδει το σεμινάριο «Υποκριτική θεάτρου στην πράξη» και για τον Δημήτρη Μενούνο που παραδίδει το σεμινάριο «Υποκριτική: κωμωδία».

Τρίτη 12 Απριλίου 2016

"Κλάξον, Γιούχα και παλιάτσοι" του Ντάριο Φο, με τους σπουδαστές μας Γιούλη Μακρή και Βάσια Κοντοσώρου




Το θέατρο «Βαφείο-Λάκης Καραλής» παρουσιάζει την ξέφρενη πολιτική κωμωδία «Κλάξον, Γιούχα και Παλιάτσοι» του Ντάριο Φο σε σκηνοθεσία Γιώργου Βούρου.

Ποιος απήγαγε τον Τζιάννι Ανιέλλι; Ο μεγαλύτερος καπιταλιστής σκαρφίζεται την απαγωγή του για να δει πόσο μετράει στην πιάτσα.

"Το βλέμμα του Ηνίοχου" της Φαίδρας Τσιάκα



Τα βήματά μου με έφεραν ακόμη μια φορά μπροστά στην τεράστια πόρτα του Μουσείου. Ήταν η συνηθισμένη διαδρομή μου κάθε Σάββατο. Ήμουν σίγουρη πως εκείνος ο όμορφος χάλκινος νεαρός με περίμενε με αγωνία.
Γεννήθηκα σε τούτον εδώ τον ευλογημένο Δελφικό τόπο και από τις πρώτες εικόνες της ζωής μου ήταν τα μάτια του.
Φάνταζαν τόσο αληθινά και τόσο καθηλωτικά ζωντανά που ένιωθα ότι διαστρεβλώνουν την πραγματικότητά μου.

Δευτέρα 11 Απριλίου 2016

Μία μεγάλη αγκαλιά για τους πρόσφυγες



Οι μαθητές και οι καθηγητές του εργαστηρίου δημιουργικής γραφής Tabula Rasa απέδειξαν για άλλη μία φορά πως οι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών είναι ως επί το πλείστον ευαισθητοποιημένοι κοινωνικά και πολιτικά.

Πέμπτη 7 Απριλίου 2016

"Η τόλμη της απόστασης" της Χριστίνας Αλεξίου



Πρέπει να τολμήσεις την απόσταση. Πρέπει να μείνεις για λίγο ήσυχος παρατηρητής. Όλων των πραγμάτων, αυτών που σε καίνε, αυτών που είναι σημαντικά, αυτών που είναι “εσύ”. Να μην φοβηθείς να απομακρυνθείς. Να μην φοβηθείς να κρατήσεις απόσταση απο την συνήθεια. Μεγάλη καταστροφή αυτή η συνήθεια. Συνηθίζεις να μένεις ήσυχος στην αδικία, συνηθίζεις να ακούς τις απειλές και να σιωπάς, συνηθίζεις να παρακολουθείς τραμπούκους και να φεύγεις. Συνηθίζεις  να γίνεσαι ταπεινός φυγάς της πραγματικότητας. Μένεις κοντά στην αθλιότητα απο συνήθεια. 

Τρίτη 5 Απριλίου 2016

Daddy Cool στον ΑΝΤ1 από την καθηγήτρια της σχολής Τίνα Καμπίτση





Με σύνθημα «η αντεπίθεση των μπαμπάδων», η καθηγήτρια σεναριογραφίας του εργαστηρίου δημιουργικής γραφής Tabula Rasa,  από τις 7/4 στις 22:15, έρχεται να μας ομορφύνει τα βράδια της Πέμπτης, μέσα από τη συχνότητα του Ant1, με την νέα ρομαντική κομεντί που υπογράφει και φέρει τον τίτλο “Daddy cool”.

Πρόκειται για μία πολύ προσεγμένη παραγωγή, καθώς τόσο οι συντελεστές πίσω από τις κάμερες όσο και μπροστά είναι διαλεγμένοι ένας – ένας. Μία σύγχρονη σειρά που έρχεται να πλημμυρίσει με γέλιο, συγκίνηση, ρομαντισμό, τρυφερότητα και ωραίες στιγμές τα μουντά βράδια μας. 

Κυριακή 3 Απριλίου 2016

"Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου" της Αναστασίας Παπά



Ποτέ δεν θα ξεχάσω εκείνη την χειμωνιάτικη μέρα του Δεκέμβρη. Μπήκες σα σίφουνας μέσα στο κατάστημα κρατώντας πέντε κόκκινες σακούλες, ζητώντας από τον υπάλληλο να σου δείξει που είναι η τουαλέτα. Σου είχε φύγει ο φακός επαφής, σου πρότεινε εμένα και εσύ αμέσως με λάτρεψες ενώ εγώ απλά σε αγάπησα. Ζούμε μαζί τεσσεράμισι χρόνια τώρα, κι όμως όσο κι αν λες ότι νιώθεις σαν εξήντα χρόνων μπορώ μόνο να σου πω ότι ακόμα λάμπεις και διατηρείς την φρεσκάδα της νιότης σου. 

Σάββατο 2 Απριλίου 2016

"Αγάπησέ με" της Μαριάννας Μανιάτη



Στο σαλόνι επικρατούσε ησυχία. Η Ρένια καθόταν ακίνητη σε μια μαύρη δερμάτινη πολυθρόνα. Η ανάσα της έβγαινε γρήγορη και κοφτή. Τα μάτια της έψαχναν συνεχώς το χώρο, χωρίς ωστόσο να τολμάει να γυρίσει να κοιτάξει πίσω της. Εκείνος της είχε πει να μείνει ακίνητη. Πώς είχε ξεγελαστεί έτσι μαζί του; Πώς είχε πιστέψει πως αυτός ο άνθρωπος είχε γίνει καλά; Δεν ήταν και ιδιαίτερα έμπειρη στο χώρο της ψυχανάλυσης, λόγω ηλικίας, αλλά το ένστικτο της δεν την είχε προδώσει ποτέ μέχρι τότε. Και τώρα βρισκόταν εγκλωβισμένη στο σπίτι ενός ψυχικά άρρωστου ανθρώπου, ο οποίος ξαφνικά, μετά από τόσες συνεδρίες και τόση βοήθεια και κατανόηση από τη μεριά της, έδειχνε να τη μισεί.
Άκουσε βήματα πίσω της και κατάλαβε ότι εκείνος είχε επιστρέψει. Μπήκε στο οπτικό της πεδίο και στάθηκε μπροστά της.

Παρασκευή 1 Απριλίου 2016

"Παιδικά χρόνια" του Αργύρη Γιαμάλογλου



Όταν ήμουν μικρός μου άρεσε να τρώω ψωμί με βούτυρο και ζάχαρη. Ήταν μια συνήθεια που μου είχε μάθει ο προπάππους μου. Μεγάλωσα μαζί του. Ήμουν μαζί του τις πιο πολλές ώρες της μέρας. Με αυτόν και με τη θεία μου, την αδερφή της μητέρας μου. Ήταν δυο άνθρωποι που θαύμαζα πολύ. Τον καθένα για διαφορετικούς λόγους. Ουσιαστικά αυτοί με μεγάλωσαν και τώρα που προσπαθώ να θυμηθώ τους γονείς μου νιώθω σα να ήρθαν στη ζωή μου μετά τα δέκα μου. 

"Η κατάρα της μέλισσας" της Μαίρης Κάντα



Ο Χρήστος καθισμένος στη αγαπημένη του πολυθρόνα, διάβαζε τα νέα της ημέρας. Η εγγονή του έπαιζε με τα τουβλάκια στα πόδια του. «Παππούλη, θα μου πεις ένα παραμύθι;» είπε η μικρή Ελένη, αφήνοντας στη άκρη τα παιχνίδια της. «Φυσικά» απάντησε ο Χρήστος. «Τώρα όμως είσαι αρκετά μεγάλη για παραμύθια. Έλα κάτσε στα πόδια μου και θα σου πω μία αληθινή ιστορία που έγινε πριν πολύ καιρό.» Η 7χρονη Ελένη βολεύτηκε στα πόδια του παππού της και περίμενε υπομονετικά να ακούσει την ιστορία.

"Νούφαρα" της Γεωργίας Σακκά Ντάουερ



Ήταν η ευχή της κοιτάζοντας τα βράχια. Όσο πιο μικρούς παφλασμούς έκαναν τα κύματα επάνω τους τόσο μεγαλύτερη ήταν η ελπίδα.

Εκείνες οι ελπίδες που ταξίδευαν σαν νούφαρα την είχαν εγκαταστήσει δίπλα τους. Από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι της στο νησί έγιναν το φυλάκιο, το όνειρο και ο εφιάλτης της.

Στάθηκε αρκετές φορές επάνω τους, πενθώντας μπροστά στον υδάτινο τάφο που χυνόταν μπροστά της. Ένα ολόκληρο πέλαγος είχε στα σπλάχνα του καρίνες, κορμιά, παιχνίδια και όνειρα. Αυτός ήταν ο εφιάλτης της. Το όνειρο της ήταν οι ελπίδες που κατάφερναν να φτάσουν μέχρι τα βράχια.