"Κρυφός παρατηρητής" του Μάνου Σφυράκη

Μου αρέσει να σε κοιτάζω…

Σε βλέπω κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή!

Αυτό που αισθάνομαι για σένα, εσύ δεν μπορείς να το καταλάβεις αφού δεν μπορείς να με δεις όπως εγώ σε βλέπω!

Θυμάμαι την πρώτη φορά που σε αντίκρισα. Θεέ μου, ήταν μοναδική η αίσθηση!

Τα μάτια σου κατοπτρίστηκαν πάνω στα δικά μου και αμέσως με διαπέρασε ένα δέος… Ξέρω, θα μου πεις πως πάνε χρόνια από τότε που συνέβη αυτό, μα εγώ το θυμάμαι σαν να έγινε μόλις χθες!

Δεν σου κάνω ερωτική εξομολόγηση, αλίμονο, αυτό δεν είναι εφικτό άλλωστε. Απλώς σε θαυμάζω! Με έχει μαγέψει αυτή η ομορφιά σου, η θηλυκότητα σου, αυτά τα γαλαζοπράσινα μάτια σου που όποτε με κοιτάζουν νομίζω πως θα πάθω κάτι, ότι κάποιο μέρος μου θα σπάσει και θα αποκοπεί! Μην σου φαίνεται διόλου παράξενο, έχω κι εγώ συναισθήματα μολονότι πολλοί με θεωρούν αδυσώπητο κριτή!

Εσένα βέβαια ποτέ δεν θα σε παρουσίαζα πουθενά με λάθος τρόπο. Δεν θα μπορούσα, δεν θα μου άρμοζε αυτό!

Για να είμαι ειλικρινής, εκτός από εσένα έχω δει κι άλλες, αυτό οφείλω να το ομολογήσω, δίχως φυσικά αυτό να σημαίνει πως έχω συγκρατήσει κάποιο συναίσθημα για κάποια από αυτές! Καμία δεν σου μοιάζει σε τίποτα και για κανένα λόγο δεν μπορούν να συγκριθούν μαζί σου αφού για μένα είσαι μία και μοναδική!

Το σημαντικότερο για μένα είναι πως υπάρχω στην ζωή σου και αυτό με χαροποιεί! Ακόμα κι όταν βλέπω άλλους να μπαίνουν στην ζωή σου… και στο δωμάτιο σου, δεν με ενοχλεί καθόλου!

Μα ας σωπάσω τώρα πια. Καλύτερα να μείνω να σε κοιτώ που κοιμάσαι τόσο γαλήνια. Σε λίγες ώρες θα φύγεις για την δουλειά σου και η μοναξιά θα στοιχειώσει το μέρος τούτο πάλι…

Εντάξει δεν παραπονιέμαι αφού σχεδόν ολόκληρο το πρωινό σου το περνάς μπροστά μου!

Αν θα μπορούσα να ευχηθώ κάτι, αυτό θα ήταν να γίνω ένα μ’ εσένα.

Εφόσον όμως αυτό δεν μπορεί να συμβεί, τότε ας μείνω για πάντα ο δικός σου προσωπικός καθρέπτης… Να σε κοιτάζω ενώ πάνω μου θα κατοπτρίζεται ολόκληρο το είναι σου, δίχως μια ατέλεια!

Συγγραφέας: Μάνος Σφυράκης - Φοιτητής Tabula Rasa