Υποκριτική: ύψιστη τέχνη έκφρασης συναισθημάτων.
Ηθοποιός: από το ουσιαστικό ήθος (χαρακτήρας,) και το ρήμα ποιώ (δημιουργώ).
Αρχαίο δράμα: η αρχή των πάντων.
Ηθοποιός: από το ουσιαστικό ήθος (χαρακτήρας,) και το ρήμα ποιώ (δημιουργώ).
Αρχαίο δράμα: η αρχή των πάντων.
Καθηγήτρια: Μαρία Τζανουκάκη
Max. 20 άτομα
Max. 20 άτομα
Λίγα λόγια για το μάθημα:
Ο Αριστοτέλης, στο έργο του Περί Ποιητικής (VI, 1449 β), δίνει τον εξής ορισμό για την τραγωδία: «Έστιν ουν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας, μέγεθος εχούσης, ηδυσμένω λόγω, χωρίς εκάστω των ειδών εν τοις μορίοις, δρώντων και ου δι’ απαγγελίας, δι’ ελέου και φόβου περαίνουσα την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν…». H τραγωδία, δηλαδή, είναι μίμηση πράξης εξαιρετικής και τέλειας (με αρχή, μέση και τέλος), η οποία έχει ευσύνοπτο μέγεθος, με λόγο που τέρπει, διαφορετική για τα δύο μέρη της (διαλογικό και χορικό), με πρόσωπα που δρουν και δεν απαγγέλλουν απλώς, και η οποία με τη συμπάθεια του θεατή (προς τον πάσχοντα ήρωα) και το φόβο (μήπως βρεθεί σε παρόμοια θέση) επιφέρει στο τέλος τη λύτρωση από παρόμοια πάθη (κάθαρση).
Το αρχαίο δράμα είναι η πρωταρχική οργανωμένη μορφή θεάτρου. Προήλθε μέσα από πρωτόγονες θρησκευτικές τελετές και εξελίχθηκε σε έντεχνο είδος, αξεπέραστο ως τις μέρες μας. Η λειτουργία της είναι ανθρωπογνωστική και ο ρόλος της παιδευτικός. Τα έργα που διασώθηκαν, παίζονται ανελλιπώς μέχρι και σήμερα, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πολιτισμένου κόσμου και η μελέτη των κειμένων αυτών είναι συνεχόμενη και διαρκής, αφού αφορά στα μεγάλα, διαχρονικά ανθρωπολογικά προβλήματα, του πολέμου, της δικαιοσύνης, της ενοχής, της τιμωρίας, της πίστης κ.λπ.
Η επαφή με το αρχαίο δράμα, αποτελεί υποχρέωση και δικαίωμα για κάθε νέο σπουδαστή που θα ήθελε να ασχοληθεί σοβαρά με το θέατρο, στην χώρα μας ιδιαίτερα, μια και είναι δημιούργημα καθαρά ελληνικό.
Στην διάρκεια της προσέγγισης μας με το αρχαίο δράμα, θα μάθουμε πως ξεκίνησε και πως εξελίχθηκε στην εποχή της δημιουργίας του, αλλά και ποιές είναι οι προϋποθέσεις για να το πλησιάσουμε εμείς σήμερα.
Ο Αριστοτέλης, στο έργο του Περί Ποιητικής (VI, 1449 β), δίνει τον εξής ορισμό για την τραγωδία: «Έστιν ουν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας, μέγεθος εχούσης, ηδυσμένω λόγω, χωρίς εκάστω των ειδών εν τοις μορίοις, δρώντων και ου δι’ απαγγελίας, δι’ ελέου και φόβου περαίνουσα την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν…». H τραγωδία, δηλαδή, είναι μίμηση πράξης εξαιρετικής και τέλειας (με αρχή, μέση και τέλος), η οποία έχει ευσύνοπτο μέγεθος, με λόγο που τέρπει, διαφορετική για τα δύο μέρη της (διαλογικό και χορικό), με πρόσωπα που δρουν και δεν απαγγέλλουν απλώς, και η οποία με τη συμπάθεια του θεατή (προς τον πάσχοντα ήρωα) και το φόβο (μήπως βρεθεί σε παρόμοια θέση) επιφέρει στο τέλος τη λύτρωση από παρόμοια πάθη (κάθαρση).
Το αρχαίο δράμα είναι η πρωταρχική οργανωμένη μορφή θεάτρου. Προήλθε μέσα από πρωτόγονες θρησκευτικές τελετές και εξελίχθηκε σε έντεχνο είδος, αξεπέραστο ως τις μέρες μας. Η λειτουργία της είναι ανθρωπογνωστική και ο ρόλος της παιδευτικός. Τα έργα που διασώθηκαν, παίζονται ανελλιπώς μέχρι και σήμερα, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πολιτισμένου κόσμου και η μελέτη των κειμένων αυτών είναι συνεχόμενη και διαρκής, αφού αφορά στα μεγάλα, διαχρονικά ανθρωπολογικά προβλήματα, του πολέμου, της δικαιοσύνης, της ενοχής, της τιμωρίας, της πίστης κ.λπ.
Η επαφή με το αρχαίο δράμα, αποτελεί υποχρέωση και δικαίωμα για κάθε νέο σπουδαστή που θα ήθελε να ασχοληθεί σοβαρά με το θέατρο, στην χώρα μας ιδιαίτερα, μια και είναι δημιούργημα καθαρά ελληνικό.
Στην διάρκεια της προσέγγισης μας με το αρχαίο δράμα, θα μάθουμε πως ξεκίνησε και πως εξελίχθηκε στην εποχή της δημιουργίας του, αλλά και ποιές είναι οι προϋποθέσεις για να το πλησιάσουμε εμείς σήμερα.