"Ιούλιος" του Μάνου Σφυράκη

Ιούλιος:

Θερμός, ερωτικός, αναζωογονητικός...

Το νόημα της ζωής στο μεγαλείο του θαυμαστού καλοκαιρινού μήνα τούτου.

Αναμνήσεις ατελείωτες γυρίζουν μέσα στου νου μου… τα άδεια σοκάκια, σαν μακρινοί ταξιδιώτες…

Ο Ιούλιος, κάποτε ήταν ένας μήνας γιορτινός, τώρα όμως δεν είναι παρά το ίδιο κοινός όπως οι υπόλοιποι έντεκα.

Σκέψεις μπερδεμένες, φωτογραφίες θολές. Πρόσωπα σχεδόν ξεχασμένα…

Την δέκατη έβδομη ήμερα του μήνα είχες την γιορτή σου. Κάθε χρόνο γιόρταζα μαζί σου, αν κι εγώ άρχιζα να γιορτάζω από την παραμονή κιόλας...
Την μέρα εκείνη την λαχταρούσα όσο τίποτε άλλο.

Θυμάμαι κάθε χρόνο το πρόσωπο σου να πλημυρίζει φως ουράνιο, λες και σου χάριζε η Αγία, στην οποία οφείλεις το αγγελικό σου όνομα, λίγη από την δική της θεία λάμψη.

Ήσουν η απόλυτη ύπαρξη στα μάτια τα δικά μου!

Στο σπινθηροβόλο βλέμμα σου, μπορούσα να ατενίζω παραδείσους αιωνίους και ανεξερεύνητους, ενώ τα πυρόξανθα μεταξωτά μαλλιά σου, έτσι όπως ανέμιζαν μες το ζεστό λιοπύρι, με ταξίδευαν σε κόσμους διαφορετικούς, ζώντας σε μια απόλυτη ευδαιμονία!

Στα βάθη του ομαλού παρόντος μου, φάνηκε ν' ανατέλλει ο ήλιος του μέλλοντος μου, σκοτεινός!

Κάτι άλλαξε πάνω σου από την μια στιγμή στην άλλη.

Το πρόσωπο σου έγινε σκυθρωπό καθώς εκείνη η υπέρλαμπρη λάμψη που σε κατέκλυζε, τώρα είχε σχεδόν σβήσει…

Ιούλιος:
Κρύος, μοναχικός, οκνηρός...

Το πολυκαιρισμένο αραχνοΰφαντο και η σκόνη, έχουν θολώσει πια την βιτρίνα του μαγικού μήνα τούτου.

Κάποτε είχα να θυμάμαι την λάμψη στο πρόσωπο σου, τώρα όμως ίσα που σε αναγνωρίζω.

Ένα παγωμένο σκοτεινό κενό απλώθηκε στην θηριώδη άβυσσο του μισοπεθαμένου μου νου...

Σκέψεις ανύπαρκτες, φωτογραφίες αλλοιωμένες.

Πρόσωπα εντελώς ξεχασμένα!

Η δέκατη έβδομη ημέρα του μήνα είναι εδώ.

Εσύ ίσως γιορτάζεις μα εμένα η καρδιά μου μοιάζει περισσότερο να πενθεί…

Από την παραμονή κιόλας ματώνει ενώ η ψυχή μου φοράει το μαύρο της πέπλο, έως ότου η ανάμνηση της μέρας τούτης περάσει για να έρθει η επόμενη...

Θεέ μου, πόσο έχουμε αλλάξει;

Πόσο έχει αλλάξει ο Ιούλιος και η δέκατη έβδομη ημέρα του, όπου κάποτε η γιορτινή μέρα εκείνη, για μένα ήταν ο κόσμος όλος!

Ιούλιος:
Ο έβδομος μήνας του χρόνου και ο δεύτερος του καλοκαιριού.

Κάπου ανάμεσα στην αρμύρα της θάλασσας και στο λαμπύρισμα του σεληνόφωτος, είχα μάθει να ελπίζω, να ονειρεύομαι και να ερωτεύομαι…

Τώρα ίσα που θυμάμαι!

Η δέκατη έβδομη ήμερα αυτού του μήνα δεν θα είναι ποτέ ίδια…
Καταλήξαμε σαν δύο ξένοι να σφραγίσουμε τον Ιούλιο με την ίδια μας την σιωπή… 

Συγγραφέας: Μάνος Σφυράκης - φοιτητής Tabula Rasa