Η ενοχή και η
εμμονή πρώτα ξαδέρφια…
Τις σάρκες τους
ατέρμονα σπαράζουν κι όνειρα ανήσυχα, απλόχερα μοιράζουν.
Σαν ξημερώνει,
γη αφήνουν στέρφα…
…σα φαύλος
κύκλος των χαμένων ποιητών, που δίδασκαν και λόγο δεν κρατάγαν και κλαίγαν και
χτυπιόνταν και ρωτάγαν.
Πώς τάχα
δραπετεύεις απ' τις πλάνες των καιρών;
Πώς την ανάγκη
κάνεις φίλο;
Πώς την ειρήνη
αποκαλείς εχθρό;
Πώς τον εαυτό
σου θες να προσπεράσεις;
Πώς προχωράς
μπροστά με το καλό;
Πόσο στοιχίζει η
ήρεμη ησυχία;
Πόσο κρατάει,
αλήθεια, η σιωπή;
Ποσό ακριβά
πληρώνεις κάθε βράδυ, ότι ανέξοδα αποφεύγεις το πρωί;
Συγγραφέας: Μαρίνος Γεωργιόπουλος - φοιτητής Tabula Rasa
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου