"Σαύρες και αντισαύρες" της Γεωργίας Μαρίνου

     Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε ένα μικρό χωραφάκι όπου μέσα του ζούσαν πράσινες σαύρες. Εκεί είχαν φτιάξει το δικό τους σπίτι, ενώ οι εχθροί τους δεν μπορούσαν να τις ανακαλύψουν γιατί το χορτάρι ήταν πράσινο όπως κι αυτές. Ο ήλιος κάθε μέρα τις ζέσταινε, για να μη μιλήσω για το φαγητό τους… Αυτό το χωράφι ήταν ο δικός τους παράδεισος που σιγά, σιγά  εξαπλωνόταν όλο και πιο πολύ. Πολλές άλλες σαύρες ζήλευαν την τύχη τους, αλλά καμία δεν είχε δοκιμάσει να ταράξει τη ζωή τους, ώσπου μια μέρα μία μικρή νεαρή σαύρα, έφτασε στο χωριό τους...

     Ήταν τόσο διαφορετική απ’ όλες τις άλλες, το χρώμα της ήταν πορτοκαλί, και ξεχώριζε σε όλο το χωράφι. Όλοι μαγεύτηκαν από την ομορφιά της. Εκείνη τους ζήτησε βοήθεια… Είχαν επιτεθεί στο δικό της χωριό και δεν είχε που να κρυφτεί, κοίταζε γύρω της για να βρει ένα πορτοκαλί μέρος αλλά όλα ήταν πράσινα. Οι υπόλοιπες σαύρες την καθησύχασαν και της είπαν πως μπορούσαν να την βάψουν πράσινη για να γλυτώσει από τους εχθρούς.

     Κι έτσι έγινε, η μικρή σαύρα βάφτηκε πράσινη κι έτσι πλέον δεν κινδύνευε από τους εχθρούς της. Δυστυχώς όμως δεν ήταν τόσο αθώα όσο φαινόταν…

Εξαιτίας της ομορφιάς της εκμεταλλευόταν τις υπόλοιπες σαύρες και τις ζητούσε συνεχώς διάφορα βότανα. Κανείς δεν σκεφτόταν να ρωτήσει γιατί. Ώσπου μια μέρα η σαύρα βγήκε έξω από το καλυβάκι της κρατώντας ένα σκοτεινό ραβδί. Άρχισε να κυνηγά τις σαύρες και να τους κάνει διάφορα μάγια. Όσες έπιανε το ραβδί της γινόντουσαν αντισαύρες. Τα χρώματα τους γινόταν περίεργα και έμοιαζαν περισσότερο με χαμαιλέοντες.

     Η νεαρή σαύρα τους είπε πως όλο αυτό ήταν ένα ύπουλο σχέδιο για να αποσπάσει την ευτυχία αυτού του χωριού. Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια της και χάθηκε στη σκόνη των σύννεφων. Οι αντισαύρες έπρεπε να φύγουν από το χωριό τους αλλιώς οι εχθροί θα τους ανακάλυπταν κι έτσι θα σκότωναν και τις υπόλοιπες σαύρες. Έπρεπε να σώσουν το χωριό τους και ο μόνος τρόπος ήταν να φύγουν μακριά. Έτσι χωρίστηκαν πολλές οικογένειες και φίλοι.

     Τα χρόνια πέρασαν και κανείς δεν ξαναείδε τις αντισαύρες από τότε, αλλά ποτέ δεν τις ξέχασαν. Η ιστορία τους περνούσε από τη γηραιότερη σαύρα στη νεότερη. Μια συνηθισμένη μέρα μια νεαρή σαύρα βγήκε απ’ το χωράφι και έκανε βόλτα στο δάσος. Καθώς προχωρούσε πρόσεξε πως τα φυλλώματα των θάμνων κουνιόντουσαν περίεργα. Πλησίασε αργά και ξαφνικά πετάχτηκε μπροστά της μία αντισαύρα. Τρόμαξαν πολύ και οι δύο γιατί δεν είχαν δει κάτι παρόμοιο στη ζωή τους. Ήταν οι απόγονοι…

            Είχαν ακούσει μονάχα ιστορίες για τις σαύρες και τις αντισαύρες αλλά ποτέ δεν είχαν πιστέψει πως ήταν αληθινές.  Μετά από λίγο δεν άργησαν να φανούν κι άλλες αντισαύρες. Κάποιες ήταν μικρές ενώ κάποιες άλλες γηραιότερες, τόσο που είχαν προλάβει να ζήσουν ως απλές σαύρες. Άρχισαν να συζητούν, γύρω της. Ζήτησαν να μάθουν νέα από το παλιό τους σπίτι και η σαύρα τους είπε πως όλα κυλούσαν καλά.

     Ύστερα από αυτή τη μέρα, οι αντισαύρες κατάφεραν να επισκεφθούν τις σαύρες. Ο δρόμος για να φτάσουν στο παλιό σπιτικό τους ήταν δύσκολος, αλλά τίποτα και κανείς δεν μπορούσε να τις σταματήσει πλέον. Συγκεντρώθηκαν όλες μαζί στο πράσινο χωράφι, ενώ οι αντισαύρες κρύφτηκαν πίσω από τα φυλλώματα σε περίπτωση που περνούσε κάποιος εχθρός.

     Οι σαύρες, μόλις είδαν τους παλιούς τους συγγενείς κάλεσαν αμέσως τον γιατρό-σαυρο.  Εκείνος που έκανε διάφορα πειράματα στις πολύχρωμες σαύρες, προσπάθησε να βρει ένα τρόπο να τις γιατρέψει, αλλά αυτό ήταν δύσκολο καθώς πλέον είχαν κάνει τις  δικές τους οικογένειες. Μετά από αρκετά πειράματα ο γιατρόσαυρος ανακάλυψε πως η γλώσσα τους είχε μία ξεχωριστή ουσία. Αποφάσισε να φτιάξει λοιπόν ένα φίλτρο για να καταφέρουν τουλάχιστον να εκδικηθούν την πορτοκαλί σαύρα. Οι αντισαύρες του είπαν πως με ένα δάγκωμα τους ίσως να κατάφερναν να εξοντώσουν την κακιά σαύρα. Δεν είχαν κανένα ίχνος της όμως. Δεν είχαν ιδέα που βρισκόταν.

     Άρχισαν να διαβάζουν διάφορα βιβλία για το που μπορεί να ζουν οι πορτοκαλί σαύρες. Μετά από αρκετή αναζήτηση ανακάλυψαν πως το χωριό της βρισκόταν πολύ μακριά από το δικό τους. Εκεί ζούσαν μόνο πορτοκαλί σαύρες και θα τους ήταν δύσκολο να την ανακαλύψουν ανάμεσα σε όλες αυτές. Παρ’ όλ’ αυτά τίποτα δεν μπορούσε να τους σταματήσει.

     Το ταξίδι άρχισε, όλες οι αντισαύρες και οι σαύρες συγκεντρώθηκαν για να ανακαλύψουν το πορτοκαλί χωράφι. Η αναζήτηση διήρκησε μέρες αλλά τελικά έφτασαν με ασφάλεια. Πριν μπούνε στο χωράφι βάφτηκαν πορτοκαλί ώστε να μην τους ανακαλύψουν. Όταν μπήκαν στο χωριό κανείς δεν τους πήρε είδηση. Άρχισαν να ρωτούν τους πάντες για την πορτοκαλί μάγισσα αλλά όλοι τους έλεγαν να μιλήσουν με την κόρη της. Εκείνη ζούσε σε ένα μικρό καλυβάκι ίδιο χρώμα με το δέρμα της. Οι αντισαύρες οργισμένες άρχισαν να απαιτούν απαντήσεις. Η μικρή σαύρα κατάλαβε πως αυτές ήταν ένα από τα πολλά θύματα της μητέρας της. Τους εξήγησε πως είχε πεθάνει εδώ και αρκετά χρόνια. Αλλά είχε το αντίδοτο για να τις κάνει όπως πριν. Οι αντισαύρες κοιτάχτηκαν μεταξύ τους. Είχαν κάνει παιδιά και είχαν μάθει να ζουν ως αντισαύρες όχι ως σαύρες… δεν μπορούσαν να τους το κάνουν αυτό. Η μικρή σαύρα κατάλαβε το δισταγμό τους και τους πρότεινε μία λύση. Να κάνει ένα ξόρκι ώστε το μισό χωριό τους να γίνει πολύχρωμο σαν τις αντισαύρες. Για  να μπορούν να ζουν ενωμένες.  Οι σαύρες και οι αντισαύρες συμφώνησαν αμέσως με χαρά.

     Έτσι κι έγινε, οδήγησαν την πορτοκαλί σαύρα στο χωριό τους κι εκείνη εκπλήρωσε την υπόσχεση της. Όσοι είχαν γνωρίσει την κακιά μάγισσα κατάλαβαν πως ήταν τόσο διαφορετική από τη μητέρα της. Ήταν έτοιμη να φύγει όταν οι σαύρες της είπαν πως ήθελαν να της ανταποδώσουν τη χάρη. Η πορτοκαλί σαύρα στην αρχή δίστασε αλλά τους ζήτησε να την αφήσουν να μείνει μαζί τους. Ένιωθε τόσο μόνη στο πορτοκαλί χωριό, εκεί κανείς δεν την πλησίαζε εξαιτίας όλων εκείνων που είχε κάνει η μητέρα της. Οι σαύρες και οι αντισαύρες με χαρά την δέχτηκαν στο χωριό τους. Τα επόμενα χρόνια τους βρήκαν με πολλές χαρές και γέλια. 

Συγγραφέας: Γεωργία Μαρίνου - φοιτήτρια Tabula Rasa