"Το παραμύθι αλλιώς" της Ευτυχίας Χαλκιά

Στο δάσος της Σίουα ζούσε ευτυχισμένος ο Φλούφη, το μικρό γουρουνάκι με την αδελφή του Μπαντού και τους γονείς του. Όμως μια μεγάλη πλημμύρα μετά από δυνατή βροχή παρέσυρε το αχυρένιο σπιτάκι τους την ώρα που κοιμόντουσαν. Οι γονείς και η αδελφή του χάθηκαν στο διπλανό ποτάμι. Ο Φλούφη σώθηκε μα ήταν πολύ λυπημένος κι απογοητευμένος. Τριγυρνούσε στο δάσος νηστικός κι απελπισμένος, μα είχε όνειρα. Ονειρευόταν πώς θα μπορούσε να φτιάξει ένα γερό σπιτάκι που θα τον προφυλάσσει  από τις δυνατές βροχές και τα κακά ζώα του δάσους, κυρίως από τα άγρια τρία λυκάκια της περιοχής. Είχε ακούσει γι αυτά από τη Ζουζού -τη μικρή προβατίνα γειτόνισσα- που σώθηκε κι αυτή από τη μεγάλη πλημμύρα αλλά έχασε τους γονείς της.

Ο Φλούφη το γουρουνάκι, μέσα στην απελπισία του δεν είχε σκεφτεί να πάρει και τη Ζουζού μαζί του. Ξαφνικά την σκέφτηκε και γρήγορα γρήγορα γύρισε πίσω. Την βρήκε να κλαίει  κάτω από μια συκιά κοντά στο γκρεμισμένο αχυρένιο σπιτάκι του. «Μη κλαις καλή μου γειτόνισσα, έλα μαζί μου, θα βρούμε μια λύση, δυο μυαλά είναι καλύτερα από ένα, έλα πάμε Ζουζού μου».

Η Ζουζού έβγαλε έναν αναστεναγμό κι ακολούθησε τον Φλούφη στην αναζήτηση λύσης.

Εκεί  που πηγαίνανε, ανταμώσανε ένα καγκουρό που έσπρωχνε ένα καρότσι γεμάτο κόκκινα και γκρίζα τούβλα.

Η Ζουζού  πρότεινε στον Φλούφη να ζητήσουν από το καγκουρό να τους δώσει λίγα τούβλα. Ο Φλούφη ντρεπόταν να το κάνει αλλά η Ζουζού επέμεινε κι ο Φλούφη συμφώνησε.

- Καλημέρα, καλό μου καγκουρό! Είμαι η Ζουζού κι από δω ο φίλος μου ο Φλούφη.  Πως σε λένε ?  Ζιπ-Ζιπ Ζορό είπε το καγκουρό χαμογελαστό, μπορώ να βοηθήσω;

- Να ζήσεις καλό μας καγκουρό, μας δίνεις λίγα τούβλα να χτίσουμε ένα σπιτάκι.

- Μετά χαράς αποκρίθηκε το καγκουρό και τους χάρισε όσα τούβλα θέλανε και τρία παραπάνω.

Η Ζουζού κι ο Φλούφη στρωθήκανε στη δουλειά και χτίσανε ένα τούβλινο σπιτάκι.

Την άλλη μέρα εκεί που παίζανε στον κήπο, ακούνε κάποια μουγκρητά. Ωχ, Φλούφη  τα τρία άγρια λυκάκια, πάμε γρήγορα μέσα..

Ο Κανέλος, το μεγαλύτερο από τα τρία λυκάκια χτύπησε την πόρτα και είπε :

- Άνοιξε μας καλό μας γουρουνάκι, κρυώνουμε και θέλουμε να ζεσταθούμε.

- Δεν τρελάθηκα! απάντησε ο Φλούφη. Δεν σας φοβάμαι, δεν είμαι μόνος μου.

- Τι είπες,  δεν είσαι μόνος σου, ψέματα λες.

- Μπεεεε, αλήθεια λέει, απάντησε η Ζουζού.

- Τι κάνουμε τώρα;  είπε ο Μαυρούλης, το δεύτερο λυκάκι. 

- Εγώ φοβάμαι είπε ο Τσιλιβίθρας, το τρίτο μικρό λυκάκι.

Ο Κανέλος κοίταξε τα αδελφάκια του σκεφτικός. Μουυυυ δεν ξέρω  αν πρέπει να προχωρήσουμε στο σχέδιο μας και να γκρεμίσουμε το σπιτάκι. Να το ξανασκεφτούμε, τι λες Μαυρούλη ?

- Εεεεε δεν ξέρω, δεν είναι μόνος του ο Φλούφη, φοβάμαι λίγο, ίσως μας παγιδεύσουν, θυμάστε τι έπαθε ο λύκος που κυνηγούσε την Κοκκινοσκουφίτσα…έπεσε στα δίχτυα του κυνηγού….

- Ναι ναι συμφωνώ, συμπλήρωσε ο Τσιλιβίθρας, με πονάει και το πόδι μου….

- Εντάξει αδέλφια μου, πάμε να φύγουμε, είπε ο  Κανέλος βαθιά προβληματισμένος.

Μόλις απομακρύνθηκαν  τα λυκάκια, η Ζουζού πήδηξε στην αγκαλιά  του Φλούφη κι άρχισαν να χορεύουν και να τραγουδούν «Είμαστε δυο, τι καλό, τι καλό,  Φλούφη σ΄αγαπώ»…

Συγγραφέας: Ευτυχία Χαλκιά - Σπουδάστρια Tabula Rasa