Έχεις τον ήλιο οδηγό και βλέπεις.
Κι αν τον χάσεις, τρέχεις. Τον ψάχνεις, Τον ψάχνεις, τον
ψάχνεις ανυπόμονα.
Κάθε βράδυ, για λίγο σβήνεις. Δε μπορείς να καταλάβεις και
τίποτα δε βγάζει νόημα.
Κάνεις δυο κινήσεις, τρεις τέσσερις. Καμία που να μην
έκανες χθες.
Και ο ήλιος θα βγει το πρωί κι εσύ θα δεις ξανά. Θ' αρχίσεις
να ζεις πάλι, σα να μη σταμάτησες ποτέ.