«Το σχέδιο του Άη Βασίλη» της Μαρίας Μποτέα

Ο Άγιος Βασίλης κάθεται σκυθρωπός και κοιτάει κάτω. Μπροστά του υπάρχει μία στοίβα με λίγους φακέλους. Δύο καλικάντζαροι χοροπηδούν γύρω του και τον πειράζουν. (Μπορεί να είναι δύο άτομα με μαύρα ρούχα, κολλάν και σκούφο που μιλάνε με «σατανικές» φωνίτσες τραγουδιστά).

-Χο χο χο χο χο

-Χι χι χι χι χι

-Καημένε χοντρούλη μας Άγιε Βασίλη

-Πού πήγε το μεγάλο σου εργοστάσιο;

-Α ναι! Α ναι! Πήγε στο βυθό!

-Πού είναι το σπιτάκι σου το ζεστό;

-Α ναι! Α ναι! Πάει κι αυτό!

-Οι άνθρωποι μας έβαλαν τα γυαλιά

-Από εμάς τα κατάφεραν πιο καλά!

-Λιώσαν τους πάγους, πω πω τι κακό!

-Σ’ άφησαν άστεγο και μοναχό

-Χε χε χε χε

-Χα χα χα χα

-Παιχνίδια δεν έχει αυτή τη χρονιά

-Εμείς θα τους φάμε όόόλα τα γλυκά!

-Χι χι χι χι

-Χο χο χο χο

-Κανένας δε θέλει ένα γέρο φτωχό

-Πού πήγαν τα δώρα και τα στολίδια;

-Στη θάλασσα βούλιαξαν, γίναν σκουπίδια

-Κι αυτά τα γράμματα άχρηστα πια (Παίρνουν από κάτω τους φακέλους και τους σκορπίζουν τριγύρω)

-Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά θα κλαίνε όλα τα παιδιά!

-Χε χε χε χε

-Χο χο χο χο…

Ο Άγιος Βασίλης τους διακόπτει. Σηκώνεται πάνω έξαλλος, τους κυνηγάει και τους διώχνει.

-Φύγετε αμέσως από ‘δω! Ουστ! Έξω! (Οι καλικάντζαροι τρέχουν έξω από τη σκηνή και ο Άγιος Βασίλης ξανακάθεται.) Ουφ! Αυτοί οι καλικάντζαροι είναι ανυπόφοροι! Το χιούμορ τους είναι πιο κακό κι από τους ίδιους. Με έβγαλαν όμως από το λήθαργο. Πόσο καιρό είχα να σηκωθώ από ‘δω χάμω ούτε που θυμάμαι! Πρέπει κάτι να κάνω. Τι όμως; … Ας κάνω τη δουλειά που ξέρω καλύτερα. Θα διαβάσω τα γράμματα που διασώθηκαν κι ότι βρέξει ας κατεβάσει…

Μαζεύει τους φακέλους, τους απιθώνει μπροστά του και ανοίγει τον πρώτο.

-Θα ανοίξω πρώτα αυτό το μικρό γραμματάκι, δε φαίνεται να ζητάει πολλά…
Χμμμ… (Διαβάζει) «Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη, δεν ξέρω αν ήμουν καλό παιδί αυτή τη χρονιά, όμως δε θέλω να σου ζητήσω παιχνίδι. Θέλω, αν μπορείς, να κάνεις τους γονείς μου να μη λείπουν συνέχεια, κι όταν είναι εδώ να μην τσακώνονται και να περάσουμε την Πρωτοχρονιά όλοι μαζί αγαπημένοι! Σ’ ευχαριστώ, Τζακ.»
Μμμ, καλό κι αυτό, δε θέλει, λέει παιχνίδι! Όμως αυτό που ζητάει… (κοιτάζει ψηλά σκεφτικός). Για πάμε στο επόμενο… (ανοίγει άλλο φάκελο)
«Άγιε Βασίλη γεια σου! Την Πρωτοχρονιά έχω γενέθλια και θα ήθελα μία μεγάλη τούρτα. Τις βλέπω στα ζαχαροπλαστεία και πόσο τις ζηλεύω! Στο συσσίτιο ποτέ δε μας έδωσαν τούρτα. Ούτε καν ένα τόσο δα γλυκάκι! Ευχαριστώ, Ευτύχης.»

Ωωωω! Μόνο μία τούρτα; (συγκινημένος και μελαγχολικός). Ανοίγει άλλο φάκελο. Τους διαβασμένους τους  βάζει δίπλα του ή σε μία τσέπη.

-«Άη Βασίλη προσοχή! Μην έρθεις στο σπίτι μας φέτος. Δε θα είμαστε εκεί. Κι αν δεις καπνούς μην μπερδευτείς. Δεν είναι τζάκια που καπνίζουν, είναι βόμβες που θερίζουν. Γίνεται πόλεμος μεγάλος στα μέρη μας κι έχουμε φύγει. Στα παιδάκια που έμειναν πήγαινε κρυφά και πρόσεχε σε παρακαλώ μη σε πιάσουν αιχμάλωτο. 

Εμείς θα ανάψουμε μία μεγάλη φωτιά έξω από τις σκηνές μας για να μας βρεις. Δεν έχουμε καμινάδα, δεν έχουμε γλυκάκια να σε φιλέψουμε ούτε ποτά. Έχω φυλάξει όμως για σένα ένα λαχταριστό γλειφιτζούρι που μου έδωσε ένα παιδάκι απ’ το νησί. Είναι μεγάλο και πολύχρωμο, θα σου αρέσει! Σε παρακαλώ μη μας ξεχάσεις! Κι αν μπορείς φέρε ένα ζεστό σάλι για τη μαμά μου και το αδερφάκι μου που είναι στην κοιλιά της γιατί τα βράδια κρυώνουν. Σ’ ευχαριστώ! Άμερ.»
Πω πω! Τελικά δεν έχασα μόνο εγώ το σπιτικό μου! Τι να κάνω για εσάς μικροί μου φίλοι;

Χαϊδεύει τη γενειάδα του σκεφτικός. Ξαφνικά τα μάτια του λάμπουν. Του έρχεται μία ιδέα. Κοιτάει μπροστά όλο ελπίδα και ζωηράδα.

-Το βρήκα! Το εργοστάσιό μου καταστράφηκε. Δουλειά δεν έχω, χρόνο έχω. Θα γράψω σε όλα τα παιδιά που έχουν πολλά πολλά παιχνίδια και πολλά πολλά ρούχα και πολλά πολλά γλυκά και θα τους ζητήσω να με βοηθήσουν να γεμίσουμε το σάκο μου για τα παιδιά που δεν έχουν. Θα τους ζητήσω να γίνουν βοηθοί μου! Ποιο παιδάκι θα αρνηθεί να γίνει βοηθός του Άγιου Βασίλη; Ύστερα θα βάλω τα φτωχά παιδάκια να παραδώσουν τα γράμματα των παιδιών που ζητάνε την προσοχή και την αγάπη των γονιών τους, στους ίδιους. Ποιος γονιός δε θα συγκινηθεί όταν ένα φτωχό παιδάκι θα του παραδώσει το γράμμα του γιου ή της κόρης του που ζητάει αντί για παιχνίδι την παρουσία του; Αυτό είναι! Ναι ναι ναι ναι ναι!
Χοχοχοχο,χοχοχοχο
Έχω σχέδιο φανταστικό!

Όπως λέει και το αρχαίο ρητό

Κακό δεν υπάρχει διχώς καλό!

Σηκώνεται, μαζεύει τα γράμματα και φεύγει ανάλαφρος, κάνοντας μία στροφή γύρω απ’ τον εαυτό του.

-Άλλο πια δε μοιρολογώ, ευθύς αμέσως ξεκινώ!

~~~~~~~~~

Το κείμενο δραματοποιήθηκε για τις ανάγκες της φιλανθρωπικής παράστασης "Ο Άγιος Βασίλης φέτος έρχεται με... λεωφορείο" που έγινε στις 20  Δεκεμβρίου 2015.

Κείμενο: Μαρία Μποτέα
Σκηνοθεσία: Πάρης Ζουμπουλάκης.
Ερμηνεύουν: Μαρία Γκέγκε, Θοδωρής Τσεκούρας, Μάγδα Κυπριώτη, Βαρβάρα Ντέσκα, Μαρία Ροδοπούλου.

Υπεύθυνη σκηνοθεσίας: Ζένια Χρυσανίδου 

Λογοτεχνική επιμέλεια: Αντιγόνη Πόμμερ 

Οργάνωση παραγωγής: Παναγιώτης Καποδίστριας 

Ευχαριστίες στους Χάρη και Βαγγέλη Λαζαρόπουλο, από την ομάδα «Παλαιά Ελληνικά Λεωφορεία», για την ευγενή παραχώρηση λεωφορείων της συλλογής τους, για τους σκοπούς της φιλανθρωπικής παράστασης.

Παραγωγή
Εργαστήρι δημιουργικής γραφής Tabula Rasa
http://www.tabula.gr 

Στις 20  Δεκεμβρίου 2015, στο αμαξοστάσιο Ερμού και Πειραιώς, στον Κεραμεικό, μέσα σε σταθμευμένα λεωφορεία παλαιού τύπου, δόθηκαν παραστάσεις από τους σπουδαστές του τμήματος Υποκριτικής, σε κείμενα και σκηνοθεσία των σπουδαστών των τμημάτων Δημιουργικής Γραφής και Σκηνοθεσίας, αντίστοιχα.

Οι πρωτοποριακές παραστάσεις, έγιναν μέσα στο λεωφορείο του Άγιου Βασίλη, με ένα δωράκι για τα παιδιά από τα «Παιδικά Χωριά SOS», αντί εισιτηρίου.