"Η σιωπή μας (ο πιο ξεκάθαρος διάλογος μας)" της Αγγελικής Σαραφίδου

Εκείνος μπαίνει βιαστικά μέσα στο σπίτι γιατί είχε αργήσει. Δεν ήταν η πρώτη φορά. Εκείνη καθόταν στο τραπέζι της κουζίνας, πίνοντας τον καφέ της περιμένοντας τον. Κατάλαβε από το βλέμμα του ότι αυτό που φοβόταν είναι αλήθεια, εδώ και πέντε μήνες είχε καταλάβει αλλά αρνιόταν να το παραδεχτεί. Το βλέμμα της ενοχής του, της είπε όσα δεν ήθελε να ακούσει. Εκείνο το πρωινό τον είχε δει να κοιτάει μια άλλη κοπέλα έτσι όπως κοίταγε εκείνη τον παλιό καλό καιρό. 

Το πρωί δεν την είχε δει, όμως τώρα που την είχε απέναντι του, την ένιωθε διαφορετική τον κοίταγε διαφορετικά. Από αυτό κατάλαβε πως η γυναίκα του τα ήξερε όλα. Δεν είχε μιλιά ούτε αυτός, ούτε αυτή. Ίσως περίμεναν να κάνει κάποιος την αρχή, ίσως πάλι όχι, ίσως έτσι τα έλεγαν καλυτέρα χωρίς πολλά λογία μόνο ειλικρινείς ματιές. Αρκετό καιρό είχαν κρυφτεί πίσω από τα λόγια τους. Οι ενοχές του τον προδώσαν, δεν άντεξε και ξέσπασε σε κλάματα. Τότε  γκρεμίστηκε και η τελευταία ελπίδα της, σηκώθηκε και πήγε να μαζέψει τα πράγματα της και μαζί με αυτά και τα σπασμένα κομμάτια της και με όση αξιοπρέπεια της είχε απομείνει έφυγε σιωπηλά ..[..]

Συγγραφέας: Αγγελική Σαραφίδου - Σπουδάστρια Tabula Rasa