Μια φορά και έναν καιρό το μικρό σκιουράκι
καθώς έκανε βόλτες μέσα στο δάσος σκόνταψε, γυρνά και τι να δεί ένα γαλάζιο
τσουβαλάκι, είχε και λαστιχάκι. «Είμαι πολύ τυχερός» φώναξε «εδώ θα μεταφέρω τα
βελανίδια μου και τα καρύδια μου».
Τότε πέρασε από δίπλα του η κυρά κουκουβάγια.
Ήταν άυπνη και του φώναξε «Ησυχία, τι συμβαίνει; Θέλω να κοιμηθώ και από τις
φωνές σου δεν μπορώ». «Κυρά κουκουβάγια συγνώμη, αλλά να βρήκα αυτό το
τσουβαλάκι και χάρηκα πολύ, μοιάζει με σακί». Η κυρά κουκουβάγια που ήτανε σοφή
του είπε «δεν είναι σακί, είναι μάσκα, κάποιος την φόρεσε και καθώς περνούσε
από δω την πέταξε».
Τότε το σκιουράκι ρώτησε γεμάτο απορία «Τι
είναι μάσκα;». Η κυρά κουκουβάγια που είχαν δει πολλά τα μάτια της είπε «Την
μάσκα την φοράμε να προστατευθούμε και να μην αρρωστήσουμε. Να μην εισπνεύσουμε
μικρόβια. Υπάρχουν αρρώστιες μεταδοτικές που απαγορεύουν τις αγκαλιές. Όταν μια
μάσκα φορεθεί πρέπει σε ειδικό κάδο να πεταχτεί, όχι μέσα στο δάσος γιατί τώρα
τα μικρόβια έχουν σκορπιστεί και θα πρέπει όλοι εμείς που ζούμε μες το δάσος να
πάμε στο φαρμακείο του κυρ λαγού να πάρουμε σαπούνι να πλένουμε χεράκια, να
πάρουμε και αντισηπτικά που διώχνουν τα μικρόβια μακριά».
«Κρίμα» είπε το σκιουράκι «εκτός από τσουβαλάκι
θα γινότανε και κούνια, μοιάζει με αιώρα, αλλά η σοφή κουκουβάγια ξέρει κάτι
παραπάνω». Η κυρά κουκουβάγια μίλησε σε όλα τα ζώα και τους είπε «Αυτή η
γαλάζια μάσκα πρέπει να φύγει από το δάσος μας, είναι πηγή μόλυνσης, αύριο θα
φοράτε γάντια και όλοι μαζί θα την τραβήξουμε να την πετάξουμε στον ειδικό κάδο
που υπάρχει έξω από το δάσος εκεί που κατοικούν οι άνθρωποι. Κάποιος από αυτούς
πέρασε από δω για περίπατο μας την πέταξε. Το δάσος δίνει ζωή, δίνει οξυγόνο,
ότι το μολύνει το διώχνουμε».
Τα ζώα έβαλαν τόση δύναμη και θέληση ώσπου
μπόρεσαν και έβγαλαν την χρησιμοποιημένη μάσκα έξω από το δάσος. Την έριξαν
στον ειδικό κάδο. Πέταξαν και τα γαντάκια τους και έτρεξαν στη μικρή λίμνη
πλύθηκαν καλά τα χεράκια τους, το καθένα είχε το σαπουνάκι του. Μετά πέρασαν
μπροστά από τη σοφή κουκουβάγια που τα έριχνε μια σταγόνα αντισηπτικό για να
απομακρύνουν κάθε ανεπιθύμητο ιό. Τότε πήραν μια απόφαση. Έβαλαν επιγραφή «Δεν
θέλουμε σκουπίδια, θέλουμε το δάσος μας καθαρό» και έζησαν καλά και μείς
καλύτερα.
Συγγραφέας: Θωμαή Τσιμέρικα - Σπουδάστρια Tabula Rasa
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου