"Τα ασήμαντα σημαντικά" της Ελευθερίας Εμμανουηλίδου

Κάποτε σε μια μακρινή πόλη όλα κυλούσαν ήσυχα και ειρηνικά. Μια μέρα ο Δήμαρχος της πόλης τους ανακοίνωσε ότι δεν μπορούσαν να κυκλοφορούν πλέον στους δρόμους γιατί υπήρχε μία νόσος που ήταν κολλητική. Μερικοί δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι ήταν αυτό και ο δήμαρχος τους εξήγησε ότι όταν θα αρρώσταινε ένας άνθρωπος, υπήρχε κίνδυνος να κολλήσει και τους γύρω του. Κυρίως οι μεγάλοι σε ηλικία που ο οργανισμός τους δεν θα άντεχε. «Ο μόνος τρόπος να μην κολλήσουμε είναι να πλένουμε καλά τα χέρια μας με άφθονο νερό και σαπούνι και να καθίσουμε στα σπίτι μας για λίγο καιρό» είπε ένας συμπαθητικός γιατρός στο κρατικό κανάλι της τηλεόρασης κι έτσι όλοι αυτό έκαναν. Τα παιδιά δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι γινόταν. Γκρίνιαζαν και έκλαιγαν γιατί ήθελαν να βγουν να παίξουν. Οι γονείς προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να τους εξηγήσουν την κατάσταση.

Κάθε μέρα στις 6 μαζεύονται όλοι γύρω από τις τηλεοράσεις τους και περίμεναν να μιλήσει εκείνος ο ευγενικός κύριος. Οι μέρες περνούσαν και οι δρόμοι ήταν ερημωμένοι. Τα πάρκα και οι παιδικές χαρές άδειασαν σαν  είχε πέσει  κάποια κατάρα. Οι άνθρωποι πήγαιναν στο μπακάλικο της γειτονιάς με τον φόβο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό τους χωρίς να μιλάνε μεταξύ τους. όλοι συμπεριφέρονταν σαν ξένοι. Σε έναν μήνα η κατάσταση έδειχνε να πηγαίνει προς το καλύτερο.

Ένα απόγευμα στις 6 ο καλός γιατρός ανακοίνωσε ότι όλα τελείωσαν, η νόσος εξαφανίστηκε και μπορούσαν να βγουν από τα σπίτια τους.

Ο κόσμος έτρεξε χαρούμενος στους δρόμους να δει και να αγκαλιάσει ξανά  τους αγαπημένους του ανθρώπους. Τελικά το μόνο σημαντικό πράγμα είναι η υγεία και οι άνθρωποι που αγαπάμε.

Συγγραφέας: Ελευθερία Εμμανουηλίδου - Σπουδάστρια Tabula Rasa