Σαν την δροσία την πρωινή
Μέσα στον κόσμο πως περνάς
και αφήνεις σημάδια δυστυχίας και χαράς
Αγάπη δίνεις, πίκρα αφήνεις
Στο δρόμο αυτό θα'σαι οδηγός
και εγώ ακόλουθος
Ενα κερί που ανάβει ξαφνικά
φωτία που καίει σιγανά
Να πως χορέυει και με μαγεύει
Σ'ονειρο είμαι
Η καρδία μπορεί να πονάει
όμως θα σ'αναζητάει μια ζωή
όσπου η ανάσα να χαθεί
Συγγραφέας: Σταύρος
Παναγιωτόπουλος – Σπουδαστής Tabula
Rasa
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου