"Νυχτερινές αναρωτήσεις" του Παναγιώτη Καποδίστρια

Κι εκεί που λες που καθόμουνα χθες το βράδυ μπροστά στην τηλεόραση, βλέπω και πάλι μια διαφήμιση της UNICEF.

Και κάθομαι και αναρωτιέμαι... Πόσοι από μας, αγοράζουμε τετράδια, μολύβια, κάνουμε μικρές δωρεές σε τέτοιες ανθρωπιστικές οργανώσεις; Εγώ ήδη μπορώ να σκεφτώ στον κύκλο μου πάνω από 20 άτομα. Λέτε πως είναι πολλά; Πιθανόν. Να το κάνει -πολύ γενικά- ένας στους δέκα; Πολύ πιθανόν. Εγώ θα γίνω απαισιόδοξος και θα πω πως τελικά το κάνει ένας στους εκατό. Και όχι πως δίνει πολλά. Ας θεωρήσουμε πως ένας στους εκατό από μας, δίνει μόνο ένα ευρώ το μήνα. Στα δέκα εκατομμύρια που είμαστε στην Ελλάδα, σημαίνει πως η UNICEF εισπράττει το λιγότερο δέκα χιλιάδες ευρώ μηνιαίως από την Ελλάδα. 

Η UNISEF όμως είναι παγκόσμιος οργανισμός. Στον κόσμο υπάρχουν 191 - 246 χώρες (αποτελέσματα google, διότι κανείς δεν ξέρει ακριβώς πόσες είναι τελικά). Ας θεωρήσουμε όμως πως οι μισές από αυτές τις χώρες, δίνουν το ίδιο ποσοστό με την Ελλάδα. Άρα έχουμε πως εκατό χώρες δίνουν από δέκα χιλιάδες ευρώ μηνιαίως. Αυτο σημαίνει ένα εκατομμύριο ευρώ ΤΟ ΜΗΝΑ. Επισημαίνω πως τα νούμερα είναι εντελώς υποθετικά, αλλά προς το κατώτερο όριο.

Απ' όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, η UNICEF παλεύει και αγωνίζεται για τα παιδιά του τρίτου κόσμου. Τριάντα χρόνια, λοιπόν, και βάλε, με τόσα εκατομμύρια ευρώ που εισπράττει για αυτόν ακριβώς το σκοπό, πως στην ευχή είναι δυνατόν να υπάρχει ακόμα ο τρίτος κόσμος;;;

Τα συμπεράσματα δικά σας...

συγγραφέας: Παναγιώτης Καποδίστριας