"H "αγάπη" της Δηιάνειρας" της Αιμιλιάννας Καφαντάρη

Ο Ηρακλής και η σύζυγός του Δηιάνειρα, ήθελαν να περάσουν από ένα ποτάμι. Αφότου ο Κένταυρος Νέσσος πέρασε τον Ηρακλή, ύστερα προσπάθησε να απαγάγει την Δηιάνειρα, αντί να την περάσει στην άλλη όχθη του ποταμού. Τότε ο Ηρακλής τον σκότωσε με το βέλος του. Ο Νέσσος πριν πεθάνει έδωσε από το αίμα του στην Δηιάνειρα, λέγοντάς της ότι εάν κάποτε ο Ηρακλής θελήσει άλλη, με ένα χιτώνα ποτισμένο μ' αυτό το αίμα, θα τον κρατήσει κοντά της. Μετά από χρόνια, όταν μαθεύτηκε ότι ο Ηρακλής θέλησε την Ιόλη, η Δηιάνειρα πότισε τον χιτώνα του Ηρακλή και εκείνος μετά από φρικτούς πόνους οδηγήθηκε στην αυτοκτονία. Μόλις η Δηιάνειρα έμαθε ότι ο Νέσσος την είχε ξεγελάσει και ότι το αίμα του δεν ήταν η αιτία να μείνει ο Ηρακλής κοντά της αλλά να αναγκαστεί σε θάνατο από ανυπόφορους πόνους, εκείνη αυτοκτόνησε.

Η κίνηση της Δηιάνειρα θυμίζει το γνωμικό του Χαλίλ Γκιμπράν "Αν αγαπάς κάποιον, άσ΄τον να φύγει! Αν γυρίσει πίσω, είναι δικός σου! Αν δεν γυρίσει, δεν ήταν ποτέ". Πρόκειται για την κτητική πλευρά της αγάπης που συνδέεται με την ατελή ανθρώπινη φύση. Η κτητικότητα μετριέται και ζυγιάζεται. Ο ένας δίνει και μ' αυτή την κίνηση περιμένει να λάβει σαν αντάλλαγμα αυτό που έδωσε. Η Δηιάνειρα τον αγαπούσε και αυτό ήταν αρκετό ώστε να θεωρεί ότι τον δικαιούται. Η κτητικότητά της ήταν η αιτία του θανάτου του Ηρακλή αλλά και του δικού της. Ωστόσο το αντικείμενο του θρήνου της δεν ήταν ότι ο Ηρακλής πέθανε αλλά το ότι τον έχασε εκείνη. Όπως και η ερμηνεία της αγάπης προς το πρόσωπο του άντρα της, δεν ήταν η ευτυχία του αλλά η παραμονή του δίπλα της. Η ευτυχία του ενδεχομένως να ήταν η Ιόλη. Αλλά αυτό δεν θα ήταν αποδεκτό από την Δηιάνειρα.

Συνδέοντας, λοιπόν, το γνωμικό του Γκιμπάν με τον μύθο της Δηιάνειρα, η κτητικότητα άρα το ¨δικός σου¨ δεν έχουν θέση στο να εξετάσει κάποιος την αγάπη. Η φράση "αν γυρίσει πίσω¨ ή η ¨αν δεν γυρίσει¨ υπονοεί, ότι η Δηιάνειρα θα τον περίμενε, για να ελέγξει αν ήταν ανέκαθεν δικός της ή όχι. Η οποιαδήποτε μέτρηση ή εξέταση της αγάπης είναι ένδειξη ότι αυτός που μπαίνει σ' αυτή την διαδικασία, δεν έχει βιώσει την ύψιστη μορφή της που είναι η μητρική. Η ανιδιοτελής προσφορά ανεξαρτήτως της αντίδρασης του άλλου, ο οποίος έχει την πλήρη ελευθερία να κινηθεί κατά βούλησή.

 Συγγραφέας: Αιμιλιάννα Καφαντάρη -  Σπουδάστρια Tabula Rasa