"Σού-σι" της Λαμ Θι Κιμ Φουνγκ

Σού-σι ελληνιστί ξιδάτο ρύζι και όχι ωμό ψάρι, όπως το έχουν συνδέσει οι περισσότεροι
πολύξεροι, επίδοξοι μπον βιβέρ και επίπλαστοι φάσιον-ινφλουένσερς. Μας έρχεται από την μακρινή Ιαπωνία αλλά μέχρι να φθάσει ως εδώ έχει υποστεί πολλές παραποιήσεις και αλλαγές ώστε να ταιριάξει στον δυτικό ουρανίσκο. Στην Ιαπωνία σερβίρεται το ρύζι με ένα εξαιρετικό κομμάτι ψαριού, αυτούσιο, χωρίς να προστίθενται πολλά-πολλά. Σκοπός είναι να γευτείς το ψάρι με μόνη συνοδεία λίγο wasabi και ελάχιστη σόγια. Εδώ το πνίγουν στις μαγιονέζες, στις σάλτσες, στις κρέμες κ.α. και σαν να μην φθάνει αυτό, του ρίχνουν και μια βαθιά βουτιά στην σόγια• η οποία σημειωτέων είναι πολύ αλμυρή. Πως να καταλάβεις τί τρως μετά;

Το σούσι όπως σερβίρεται, είναι πρώτα για την τέρψη των οφθαλμών, έντονα χρωματιστές μπουκίτσες βαλμένες σε χορευτική διάταξη ανάλογα με την φαντασία του σεφ συνθέτουν  ένα εξαίσιο φαντασμαγορικό πίνακα. Οπότε κάτι τόσο ντελικάτο και όμορφο δεν θα μπορούσε παρά να συνδεθεί με τον έρωτα, άσε που έχει βγάλει και την φήμη αφροδισιακής τροφής λόγω των θαλασσινών. Και ότι έχει να κάνει με τον έρωτα γίνεται και μοδάτο στην τόσο ερωτική εποχή μας. Φεύγει λοιπόν από τις σικάτες ομηγύρεις και τα κοσμικά πάρτι και κατηφορίζει στα πιο λαϊκά στρώματα και στους πιο “κοινούς ”ανθρώπους που θέλουν να δοκιμάσουν και να νιώσουν όπως οι πλούσιοι και “σημαίνοντες “συνάνθρωποί τους.

Όμως δεν είναι όλοι οι ουρανίσκοι μαθημένοι στις λεπτές και παράξενες γεύσεις και με την διάδοση της “σουσοφαγίας" με ταχύτητα φωτός, οι νέοι δοκιμαστές, χωρίς να έχουν μυηθεί στα μυστικά, την πατάνε άσχημα και έχω βρεθεί μάρτυρας πολλών ευτράπελων και τραγικών εμπειριών. Παρακάτω παραθέτω κάποιες  χρήσιμες οδηγίες-συμβουλές.

Ένας κόντεψε να μείνει στον τόπο δοκιμάζοντας μια κουταλιά της σούπας wasabi, ένα είδος εξαιρετικά καυτερού χρένου, νομίζοντας ότι είναι γουακαμόλε, μια αλοιφή από κρέμα αβοκάντο της μεξικάνικης κουζίνας. Κάηκε, δάκρυσε, πνίγηκε και ένιωσε ότι του κοβόταν η ανάσα. Που πας κύριε; Τι δουλειά έχει η μεξικανική κουζίνα σε ένα μπουφέ με σούσι; Προσοχή λοιπόν στις ποσότητες όταν δοκιμάζουμε και επίσης ακούμε τις οδηγίες που μας δίνουν.

Οι μπουκίτσες με ψάρι, ρύζι, φύκια και λαχανικά είναι πανέμορφες και είναι μπουκίτσες ακριβώς για να τα κάνεις μια μπουκιά, όχι για να τις κόψεις με το πιρούνι και το μαχαίρι στη μέση και αλλού πάει το ψάρι, αλλού τρέχει το ρύζι και αλλού καταλήγει το φύκι και αλλού τα λαχανικά• και στο τέλος τα κυνηγάς σπυρί-σπυρί το ρύζι μέσα στο πιάτο που πλέει στην σόγια σως. Τί χαμός, και ο φαγών καταϊδρωμένος  να προσπαθεί να διατηρήσει την αξιοπρέπεια του απέναντι στην όμορφη κοπέλα που προσπαθεί να καταγοητεύσει.

Εάν δεν τα καταφέρνετε με τα ξυλάκια, να ξέρετε ότι το σούσι είναι επιτρεπτό και μερικές φορές ακόμα και σε εξαιρετικά εστιατόρια που κάνουν ομακασέ, (χωρίς μενού, αφήνεσαι στα χέρια του σούσι σεφ) επιβάλλεται να το τρως με τα, τονίζω, καθαρά σου χέρια.

Ή στην χειρότερη χρησιμοποιήστε το πιρούνι, οι μπουκίτσες αυτές, με την βοήθεια της σάλτσας σόγιας, γλιστράνε σαν διάολοι και εκτοξεύονται προς κάθε κατεύθυνση με πιο ατυχή αυτή της καλοντυμένης συνδαιτημόνος σας, η οποία δεν θα χαρεί καθόλου με τους λεκέδες στα ρούχα της και τον λογαριασμό του στεγνοκαθαριστηρίου, όσο και αν γελάσει με το συμβάν.

Και τέλος, οι πρωτόγνωρες γεύσεις δεν είναι πάντα ευπρόσδεκτες οπότε εάν θέλετε να αποφύγετε δυσάρεστες εκπλήξεις, εάν κάτι δεν σας “κάθεται” καλά, μην προσπαθείτε να το καταπιείτε και να καταπιέσετε το στομάχι σας γιατί αυτό θα πάρει την εκδίκησή του μετά το γεύμα. Είναι προτιμότερο να αποσυρθείτε  στην τουαλέτα και να το φτύσετε ή διακριτικά σε μια χαρτοπετσέτα κάνοντας πώς σκουπίζεστε παρά να νιώθετε άρρωστος μετά.

Και προπαντός ρωτήστε να σας κατατοπίσουν και να σας δώσουν οδηγίες. Δεν είναι ντροπή, ρωτώντας πας στην Πόλη, η οποία στην προκειμένη περίπτωση είναι να απολαύσετε το γεύμα σας!

Συγγραφέας: Λαμ Θι Κιμ Φουνγκ - Σπουδάστρια Tabula Rasa