"Ο επικήδειος λόγος μου" της Γεωργίας Σακκά Ντάουερ

Τώρα εδώ που φτάσαμε, άλλα λόγια να αγαπιόμαστε…. λίγα όμως έτσι, για να μην πάω αδιάβαστη…..

Γεννήθηκα το 1975, σήμερα δεν κρύβουμε λόγια σε όλη την πόλη είναι κρεμασμένα χαρτάκια με την ηλικία μου. Γεννήθηκα λοιπόν σε αυτή την πόλη, βαφτίστηκα σε τούτη την εκκλησία, παντρεύτηκα σε τούτη την εκκλησία, βάφτισα τα παιδιά μου σε τούτη την εκκλησία, κηδεύομαι σε τούτη την εκκλησία….. πιο συνεπής πεθαίνεις.

Σήμερα φεύγω, έφυγα δηλαδή αλλά πρακτικά σήμερα χωρίζουν οι δρόμοι μας, οριστικά και αμετάκλητα. Εδώ στη γειτονιά θα είμαι αλλά πρέπει να έρχεστε εσείς γιατί για μένα θα είναι κομματάκι δύσκολο. Εάν υπάρχει οποιαδήποτε επαναφορά υπόσχομαι πως για κάποιους θα τη χρησιμοποιήσω, μα σαν όνειρο, μα σαν οπτασία, μα σαν αίσθηση, μα σαν σκέψη, θα τα ξαναπούμε. Με κάποιους, το τονίζω, όχι με όλους. Κάποιους σας ανέχτηκα στη ζωή δεν θα το κάνω και ως φάντασμα…. η ευγένεια  μου σήμερα πεθαίνει. Πεθαίνει όμως ότι έζησε,  κι εγώ έζησα τη ζωή μου όσο πιο ελεύθερη μπορούσα  ακόμα και όταν στριμωχνόμουν σε στερεότυπά, το κεφάλι μου στεκόταν ψηλά για να παίρνει λίγο αέρα η ψυχή μου.

Δε ζητάω συγχώρεση από κανέναν, τα λάθη μου τα αναγνώρισα και τα διεκδίκησα, επίσης δε χρωστάω σε κανέναν, γιατί όποιοι την διεκδίκησαν την πήραν. Να εξηγούμαστε μην και με βασανίσουν οι ενοχές σας, κρατήστε τες για τον εαυτό σας, για μένα σήμερα ένα νέο ταξίδι ξεκινά.

Εάν πάλι πλήγωσα κάποιον άθελά μου, είναι δεν είναι εδώ μέσα σήμερα, ζητώ ειλικρινά συγγνώμη. Άνθρωπος ήμουνα σφάλματα έκανα. Μιας και μιλάμε για σφάλματα δεν θα διστάσω να αναγνωρίσω τα δικά μου. 

Σήμερα θυμάστε όλοι τα καλά μου, μα εγώ στέκομαι -που λέει ο λόγος- μπροστά σας, για να σας γειώσω. Μεταξύ μας ήμουν απαιτητική κάποιες φορές. Όταν ήμουν ¨Κάθετη¨ το αποκαλούσαμε τελειομανία ή διεκδικητικότητα, τώρα όμως που είμαι ¨Οριζόντια¨,  θα πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Αναγνωρίζω πως δεν ήταν λάθος του κατασκευαστή μα καθαρά δικό μου και σας διαβεβαιώ πως έγινε από αδυναμία. Είναι ένα από τα κουσούρια που σου δίνει η ζωή για να σου θυμίσει πως όσο υπάρχεις πρέπει να αγωνίζεσαι και εγώ αγωνίστηκα πολύ για να το διαχειριστώ και να μη βλάψω όσους γύρω μου με αγαπούσαν και αγαπούσα. Δεν μετανιώνω για ότι απαίτησα από τον κόσμο και την κοινωνία, για όσα πάλεψα και διεκδίκησα. Μετανιώνω για όσα απαίτησα από σας… για σας. Πίστευα πως το ένστικτο, η εμπειρία μου  ακόμα και οι φόβοι μου θα ήταν ασπίδα για όσους αγαπούσα. Μα δεν χρειάζονται ασπίδες οι άνθρωποι, χρειάζονται αγάπη. Και εγώ για αυτήν πάλεψα με τον εαυτό μου ελπίζω να τα κατάφερα να σας την προσφέρω χωρίς ασπίδες, κυρίως σε εσάς παιδιά μου γιατί δεν τις χρειάζεστε, είστε σπουδαίοι… και αν το παράκανα καμιά φορά σας διαβεβαιώ, έγινε μόνο από αγάπη. Ήθελα μόνο το καλύτερο για εσάς, μα το καλύτερο για εσάς θα το ανακαλύψετε μόνοι σας.

Αποχαιρετώ τους μεγαλύτερους έρωτες τις ζωής μου σήμερα, τον Άντρα μου, τα παιδιά μου, τις αδελφές μου, τους γονείς και τους φίλους μου, ήσασταν οι άγγελοι και οι διάβολοι μου… ακόμα και αν ξαναγεννιόμουν εσάς θα διάλεγα και πάλι… όσο και αν σας τρομάζει η ιδέα έτσι και είναι στο χέρι μου δεν θα γλυτώσετε από μένα!

Λυπάμαι που φεύγω, για την ακρίβεια έχω φρικάρει, όχι για τα καζάνια ή τα λιβάδια -συγγνώμη παππούλη αλλά σήμερα τα λέμε όλα- όσο για όσα δεν πρόλαβα να κάνω. Δεν υπάρχει αρκετός χρόνος τελικά ποτέ. Δεν πρόλαβα να κάνω το ταξίδι των ονείρων μου, δεν πρόλαβα να αρχίσω το βιβλίο που έχω στο μυαλό μου, δεν πρόλαβα να μάθω να ανοίγω φύλλο, ούτε να τελειώσω την αρχειοθέτηση των παλιών οικογενειακών φωτογραφιών, δεν πρόλαβα, να προλάβω. Προλάβετε να κάνετε ότι έχετε στην ψυχή σας, ποτέ δεν υπάρχει τελικά αρκετός χρόνος.

Κάπου εδώ θα σταματήσω όχι γιατί κουράστηκα, εγώ ξάπλα είμαι, εσάς σκέφτομαι και κυρίως όσους είστε όρθιοι.

Σας αποχαιρετώ λοιπόν με μια τελευταία απαίτηση, μιας και πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το κουσούρι, είναι η τελευταία μου ευκαιρία, μην γυρίσετε εδώ για τον καφέ. Στην θάλασσα να πάτε, στο στέκι μας να πιείτε τα καφεδάκια σας και να φάτε τα γλυκάκια σας… Εννοείται τα έχω κανονίσει όλα.

 Με ειλικρινή και απεριόριστη αγάπη

                  Γεωργία

Συγγραφέας: Γεωργία Σακκά Ντάουερ - Φοιτήτρια Tabula Rasa