Βεβιασμένα έγραφα κι έσβηνα συνέχεια
Γιατί άδειασε έτσι το μυαλό;
Δεν βρίσκω τίποτα να πω
Έμπνευση, έμπνευση, πού είσαι;
Ζητώ να έρθεις κατά ‘δω
Ήρωες εμφανιστείτε!
Θεοί βοηθήστε!
Ιστορία, ψιθύρισέ μου ένα τραγουδάκι,
από κάπου να πιαστώ …μπα…
Μα να τις πιάσω δεν μπορώ
Να ‘ναι εμπόδιο η μη συγκέντρωση; Η
στιγμή; Ή ένας κρυφός εγωισμός;
Ξέρω κι εγώ;
Όλα μαζί και τίποτα
Πρέπει στο «πρέπει» πάντα να αντιδρώ;
Ρίμα της προκοπής δε βγαίνει μα ούτε
και πεζό
Σταυρώνω λέξεις σ’ ένα αδειανό γραπτό
Tabula Rasa
Ύστερα σκέφτομαι να φύγω, πως δεν είναι
για ‘μένα εδώ
Φυγή, φυγή, εύκολη λύση
Χωρίς προσπάθεια δε λιποτακτώ
Ψυχή μου αφέσου, δεν πειράζει
Ως πότε θα αλυχτάς σα λύκος μοναχός;
Συγγραφέας: Μαρία Μποτέα - Φοιτήτρια Tabula Rasa
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου