"Το κλειδί" της Μάιρης Κάντα

Μετά από μία κουραστική μέρα στη δουλειά, η Ναταλία έφτασε στο σπίτι της. Με γρήγορες κινήσεις έβγαλε τη αστυνομική της στολή και φόρεσε ένα ροζ κοντό φόρεμα. Θα πήγαινε μία βόλτα μέχρι το κοντινό πάρκο. Συνήθιζε να περπατάει μέχρι εκεί, μετά το τέλος της δουλειάς της γιατί την χαλάρωνε από την πίεση. Δεν ήταν και εύκολο πράγμα, να ασχολείται καθημερινά με παλιές ανεξιχνίαστες ανθρωποκτονίες στο αστυνομικό τμήμα. Αυτή την φορά όμως είχε και ένα ακόμα λόγο να θέλει να πάει στο πάρκο. Είχε ραντεβού με τον Αντώνη. Έναν πολύ όμορφο άντρα που είχε γνωρίσει πριν μερικές μέρες. Όταν της μίλησε για πρώτη φορά, ήταν αμήχανος και διστακτικός. Το κατάλαβε από τις κινήσεις του. Είχε ένα κλειδί στο χέρι του που το κοιτούσε και το χάιδευε συνεχώς.

"Μολυβένιος στρατιώτης: η ιστορία πίσω από το παραμύθι" της Κατερίνας Γεωργοπούλου

Ακούω ένα θαυμάσιο ήχο. Τον υπέροχο ήχο ενός παλιού σκουριασμένου κλειδιού που στρίβει μέσα στη φθαρμένη κλειδαριά του ξύλινου κουτιού. Μία στροφή, δύο στροφές, τρεις στροφές. Φοράω το πιο λαμπρό φόρεμά μου, εκείνο με το ροζ, σαν κουφέτο, τούλι και τις ασημένιες πινελιές. Χτενίζω με προσοχή τα κατάξανθα μαλλιά μου, ώστε να φαίνονται χρυσά στο φως του πρωινού ήλιου. Τέσσερις στροφές, πέντε στροφές. Διαλέγω τις πιο εντυπωσιακές πουέντ, εκείνες με τα σκαλιστά τριαντάφυλλα και τις επιχρυσωμένες κορδέλες. Έξι στροφές, εφτά στροφές. Κοιτάζομαι στον καθρέφτη. Το χέρι μου τρέμει από το άγχος, αλλά τα μάτια μου λαμπυρίζουν από την ευτυχία. Είμαι έτοιμη. 

“Η συνέντευξη, της συνέντευξης, τη συνέντευξη, ω συνέντευξη!” της Ευαγγελίας Θεοδωρίδου

ΕΡΩΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΑΤΙΑ. Αυτό ακριβώς το συναίσθημα ένιωσα όταν πρωτοαντίκρισα τις κόκκινες γόβες που στολίζουν αυτή τη στιγμή τα πόδια μου και ταιριάζουν ''γάντι'' με το καλοραμμένο μαύρο κοστούμι μου. Το ήξερα ότι θα μου έφερναν γούρι, για αυτό και ήταν η πρώτη μου επιλογή σήμερα το πρωί. Σε συνδυασμό με τον κόκκινο δερμάτινο φάκελο ολοκληρώνουν το απλό, κλασσικό  στιλ που ήθελα να έχω σε αυτή τη συνέντευξη για δουλειά.

Σαράντα χρονών και κάτι. Ούτε πλην, ούτε συν. Απλά...και κάτι. Ένα ''κάτι'' μικρό αλλά ταυτόχρονα αρκετό ώστε να με οδηγήσει στην αναθεώρηση ολόκληρης της μέχρι τώρα ζωής μου και στον επαναπροσδιορισμό όλων αυτών που έχουν πραγματική σημασία για εμένα και με κάνουν ευτυχισμένη. Ένα ''κάτι'' που με οδήγησε σε παραίτηση από τη θέση της εκπαιδευτικού,  έπειτα από δεκαπέντε συναπτά χρόνια υπηρεσίας στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και με έφερε στη θέση της ανέργου αλλά όχι αέργου, να αναζητώ μια νέα πρόκληση που θα μου δώσει νόημα και σκοπό.

"Θυμάμαι..." της Ιωάννας Δομετίου

Θυμάμαι πήγαινα Πέμπτη δημοτικού όταν ήρθε ένας καινούριος μαθητής στην τάξη μας. Ήταν χειμώνας  και θα πλησίαζαν τα Χριστούγεννα. Όλοι οι υπόλοιποι είχαμε γίνει μια πολύ ωραία παρέα.

Δυο σπουδάστριες της Tabula Rasa, από το εξωτερικό, διακρίνονται

Για άλλη μια φορά διαπρέπουν δύο σπουδάστριες του Εργαστηρίου Δημιουργικής Γραφής, Tabula Rasa, στον Γ Διαγωνισμό Bonsaistories. Πρόκειται για την Ευαγγελία Θεοδωρίδου, που παρακολουθεί τα μαθήματα διαδικτυακά από τη Σουηδία και την Ρένα Τσόγκα, που παρακολουθεί τα μαθήματα διαδικτυακά από την Γερμανία, με τα έργα τους, "Το δέντρο της ζωής" και "Η υπόσχεση του θείου Στέλιου", αντίστοιχα.

“Δεσμώτης του Ιλίγγου” της Μαριάννας Παπαδοπούλου

Αγαπητή μου Μάντλιν,

Τι θα γινόταν αν... η Μάντλιν, αντί για τον ωραίο και υψοφοβικό Τζέιμς Στιούαρτ, έπλεκε τα δίχτυα της στον ίδιο τον Χίτσκοκ...?

"Θυμάμαι τα 18" του Ιωάννη Αθανασίου

Θυμάμαι τα 18. Θυμάμαι εκείνη τη χρονιά. Το ζενίθ της ζωής μου.

Πλήρης χρονιά. Ολοκληρωμένη. Πλημμυρισμένη από απρόοπτα, συγκινήσεις, παρθενικές κατακτήσεις και αμετανόητα λάθη.

Άσια, Βασίλης, Κώστας, Γιώργος, Βαγγέλης, Θοδωρής. Οι επίλεκτοι πρωταγωνιστές της.

Και εγώ ο κεντρικός της ήρωας.

Όχι γιατί το λέω εγώ. Όχι!

Γιατί το είπαν όλοι οι άλλοι.

Γιατί ήμουν εκεί. Για όλους.

Masterclass: Λογοτεχνική γραφή – Τα μυστικά της αφήγησης με την Αντιγόνη Πόμμερ

Στην αρχή έχετε μια ιδέα για ένα μυθιστόρημα, μετά φτιάχνετε όλη την ιστορία στο μυαλό σας και όταν έρχεται η στιγμή να την αποτυπώσετε στο χαρτί, αποδυναμώνεται γιατί δεν ξέρετε να την αφηγηθείτε.

Σε αυτό το πεντάωρο masterclass, το Σάββατο 18 Φεβρουαρίου, 14:00 – 19:00 με την Αντιγόνη Πόμμερ, θα διδαχτείτε τα μυστικά της δυναμικής αφήγησης που θα καθηλώσουν τον αναγνώστη στη σελίδα σας. Θα μάθετε να δίνετε κίνηση στις περιγραφές σας, να ζωντανεύετε τις στατικές εικόνες, να δίνετε άρωμα στις σελίδες σας και να χρησιμοποιείτε τις κατάλληλες λέξεις που θα αποδώσουν με τον καλύτερο τρόπο τις σκέψεις σας.

"Μια σχολική ανάμνηση" της Μαριάννας Παπαδοπούλου

"Βασιλιά βασιλιά, με τα δώδεκα σπαθιά τι ώρα έχεις;" Τέσσερις παρά τέταρτο... και έκαναν τα παιδιά τέσσερα βήματα μπροστά και ένα μικρό μικρό βήμα πλάγια. Κι ακούγονταν φωνές "όχι έτσι, αλλιώς.. όχι δεξιά, αριστερά... όχι τόσο μπροστά,... Τσούρμα κλέβεις!". Έβγαινε κι ο Φάνης ως αντίκλητος βασιλιάς, για να επιβάλει την τάξη και γινόταν χαμός. Τσακωμοί, κλωτσιές, μπουνιές, τραβήγματα, μαγκιές τα αγόρια· μαζί με το ένα κορίτσι που ήθελε να είναι κι αυτός μάγκας, την Αντριάνα. Τα υπόλοιπα κορίτσια κάθονταν παράμερα και μιμούνταν τις απογοητευμένες γυναίκες· φιγούρες που αντέγραφαν από τις μαμάδες τους. Ερχόταν και η Λυγεροπούλου να επιβάλει την τάξη με το χαρακτηριστικό "Πππσσσσσσττττ" και τα σάλια να πετάγονταν από τα χείλια και τα ρουθούνια της. Βούταγε από ένα αυτί παιδιού σε κάθε χέρι και τά 'σερνε, αγέρωχη γερακίνα, στο γραφείο. Οι γονείς, κατόπιν κλήσεως, απαρηγόρητοι. "Ατακτη η κόρη σας, δεν μπορούμε να την πειθαρχήσουμε!" για την Αντριάνα. "Πρέπει να λάβετε τα μέτρα σας. Προσέξτε το γιό σας, θα σας ξεφύγει!" για τον Φάνη. Δύο παιδιά με δαίμονες να προσπαθούν να παντρέψουν τις ιδιοτροπίες τους, να τιθασέψουν τους εγωισμούς τους και - πάνω απ'όλα- να συνεχίσουν το παιχνίδι. Έπαιρναν και εύσημα αλλά με ρέγουλα. 

Βραβείο λογοτεχνικού διαγωνισμού για το σπουδαστή μας, Κυριάκο Καπότη

O Κυριάκος Καπότης, σπουδαστής του εργαστηρίου δημιουργικής γραφής, Tabula Rasa, στο τμήμα της λογοτεχνικής γραφής, είναι ένας από τους τέσσερις νικητές του λογοτεχνικού διαγωνισμού Storython με το διήγημά του "Το κάστρο μου".

Νέο πρόγραμμα Masterclass από την Tabula Rasa

Το εργαστήρι δημιουργικής γραφής Tabula Rasa, προσφέρει σπουδές masterclass, για περιορισμένο αριθμό σπουδαστών, στον τομέα της δημιουργικής έκφρασης, με παρακολούθηση είτε από κοντά, στην τάξη, είτε εξ αποστάσεως, μέσω internet.

Σκοπός του τμήματος masterclass είναι να αποκτήσει ο σπουδαστής τις βασικές θεωρητικές αλλά και πρακτικές γνώσεις ανωτέρου επιπέδου, για μια σφαιρική άποψη πάνω στα προσφερόμενα μαθήματα του προγράμματος.

«Παίδες εν κρίσει» το νέο θεατρικό των σπουδαστών της Tabula Rasa

Οι σπουδαστές της σχολής μας από το τμήμα Υποκριτικής Ειρήνη Κουτουρούσιου, Δημήτρης Αριανούτσος και Φιλομένη Μπεκιάρη και από το τμήμα Σκηνοθεσίας, η σπουδάστρια Μαρίζα Νικολαΐδου συμμετέχουν στο νέο θεατρικό έργο που θα παρουσιαστεί στο θέατρο «Λύχνος τέχνης και πολιτισμού»
 

Υπόθεση:
Και η ιστορία μας έχει ως εξής:
-    Εδώ παπάς εκεί παπάς που είναι ο παπάς?
-    Ποιος καλέ? Αυτός που ήταν μαζί με τη νοσοκόμα?
-    Όχι! Αυτή έφυγε μαζί με τον ξεναγό και πήγανε στην λίμνη των κύκνων!
-    Να δούνε την Μπαλαρίνα?
-    Πάει αυτή, πέταξε με τον κύκνο! Άλλαξε στέκι και προσγειώθηκε στην εθνική Αθηνών – Λαμίας.
-    Από τη λίμνη ήρθε ο πιγκουίνος!
-    Μόνος του?
-    Ότι τον έφερε ο μπούφος!
-    Ποιος?
-    Ο κύριος Μπούφος!
 
Σας μπερδέψαμε? Αν θέλετε να ξεμπερδευτείτε ελάτε να μας δείτε! Η ευθύνη βαραίνει αποκλειστικά και μόνο τον θεατή.

"Νύφη σε σύγχυση" της Χριστίνας Αλεξίου

Υποτίθεται ότι σήμερα παντρεύομαι, αλλά εγώ παίρνω τους δρόμους. Αρπάζω ένα μικρό τσαντάκι μου και χώνω μέσα τα κλειδιά κι ένα εικοσάευρο. Η κομμώτρια μόλις έχει ολοκληρώσει το έργο της και η μακιγιέζ έχει βάλει την τελευταία της πινελιά. Η καημένη η μανούλα που κάτι νιώθει, το αίμα μιλά κι ανησυχεί βλέπεις, ρωτάει με αγωνία “πού πας κοριτσάκι μου; σε μία ώρα φεύγουμε.” “Επιστρέφω αμέσως μάνα, επιστρέφω” της λέω και ανοίγω την πόρτα αφήνοντας άφωνους όσους έχουν μαζευτεί ήδη από το σόι μας. Και βγαίνω στον δρόμο, μοναχική καβαλάρης, χωρίς άλογο, χωρίς πρίγκηπα, όμως νύφη με τα όλα της, που τραβώ όλα τα βλέμματα περαστικών και οδηγών πάνω μου. “Ταξί, ταξί” φωνάζω. Ανοίγω την πόρτα κι αμέσως ορμάει στ' αυτάκια μου λαϊκό άσμα “δεν παντρεύομαι, δεν παντρεύομαι...”. “Δεν μπορεί” σκέφτομαι. Τυχαίο; Έχω και τον ταξιτζή που περιμένει με ανοιχτό το στόμα και επηρεασμένος σίγουρα κι αυτός με την σύμπτωση του άσματος σε συνδυασμό με την κούρσα νυφούλα. “Στην Ασκληπιού 12”, λέω κι αφήνομαι στις σκέψεις μου. Το άσμα ολοκληρώνει “και δεν νοικοκυρεύομαι” και ακούω τον μουστακαλή ταξιτζή να λέει “η νύφη το σκάει, μαντάμ;”

"Σκοτεινιασμένο άσπρο" της Ιωάννας Αποστολάκου

Περπατούσε για περίπου δέκα λεπτά. Πήγαινε στο σημείο που είχαν δώσει ραντεβού. Είχαν να βρεθούν δέκα χρόνια. Από εκείνο το βράδυ. Ήταν ανήσυχος αλλά και χαρούμενος που θα τον συναντούσε. Ήταν τόσο μικρός εκείνο το βράδυ και ποιος ξέρει τί του είχει συμβεί στο ίδρυμα όλα αυτά τα χρόνια. Θα είναι ακόμα ο μικρός του αδελφός ή όλα θα είναι αλλιώς;

"Το φευγιό" της Λένας Σπάνδου

Άρχισες να τρέχεις σαν κυνηγημένο ελάφι που ξέφυγε απ’ το κοπάδι και μήτε ξέρεις πια πού βρίσκεσαι μέσα στο πυκνό σκοτάδι που σκέπασε την πόλη.

Βουλιάζουν τα πόδια σου σε λασπόνερα άγνοιας ως τον αστράγαλο σε κάθε πάτημα απ’ τη βροχή που έριχνε όλη μέρα.

Γρυλίζεις ενοχλημένος που δε βρίσκεται κανείς γύρω σου, ένα σημάδι ελπίδας να σου δώσει, μια κουβέντα για όσα συμβαίνουν απόψε το βράδυ.

Η Αντιγόνη Πόμμερ αποχαιρετά τον Leonard Cohen

Η συγγραφέας Αντιγόνη Πόμμερ, καθηγήτρια λογοτεχνικής γραφής του εργαστηρίου Tabula Rasa, αποχαιρετά τον Leonard Cohen με τον δικό της τρόπο. Το κείμενο με τίτλο “Ο έρωτας δεν έχει πια φωνή”, με αφορμή το τραγούδι του σημαντικού αυτού ανθρώπου της μουσικής, “Dance me to the end of love” δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο από την Huffington Post.

Ακολουθεί το κείμενο:

"Φοβίες" του Αργύρη Γιαμάλογλου

Η ώρα ήταν 6:15 το πρωί όταν ο Αργύρης πετάχτηκε ιδρωμένος από έναν ακόμη εφιάλτη. Τον τρίτο στη σειρά. Ο σφυγμός του έτρεχε σαν άλογο που καλπάζει για να ξεφύγει τον κίνδυνο και η ανάσα του αντηχούσε σε ολόκληρο το δωμάτιο. Η μετακόμιση στο καινούργιο σπίτι τον είχε αγχώσει αλλά ήξερε ότι δεν ήταν αυτή η αιτία των απαίσιων ονείρων του το συγκεκριμένο βράδυ.

Βραβεία σε σπουδαστές μας από την Ένωση Σεναριογράφων Ελλάδος

Την Τετάρτη 07 Δεκεμβρίου 2016 απονεμήθηκαν στο ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης τα βραβεία του Πανελληνίου Διαγωνισμού Συγγραφής Σεναρίου. Ο διαγωνισμός διοργανώνεται για τρίτη συνεχή χρονιά από την Ένωση Σεναριογράφων Ελλάδος.

Τα σενάρια, τόσο για ταινίες μεγάλου μήκους όσο και για ταινίες μικρού μήκους αξιολογήθηκαν από επιτροπές τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο και τρεις από τους σπουδαστές του εργαστηρίου Tabula Rasa διακρίθηκαν και έλαβαν τα βραβεία τους.

Ο σπουδαστής του τμήματος Σεναρίου, Ηλίας Μυλωνάς, έλαβε τιμητικό έπαινο για το σενάριο

ταινίας μεγάλου μήκους.

Η πρώην σπουδάστρια του τμήματος Σεναρίου και νυν καθηγήτρια Εγκληματολογίας, Έλενα Μπολονάση, έλαβε το 3ο βραβείο για σενάριο ταινίας μικρού μήκους με τίτλο «Μην ξεχνάς»

Το 1ο βραβείο για ταινία μεγάλου μήκους έλαβε η απόφοιτη σπουδάστρια του τμήματος Δημιουργικής γραφής, Ναταλία Πονομάρου, για το σενάριο της ταινίας «ΑΛΑΣΙΑ»

Τιμητική διάκριση για τις σπουδάστριές μας, Λυδία Ψαραδέλλη και Άντι Λιακοπούλου

Στον διαγωνισμό "7 Θανάσιμα αμαρτήματα" που διοργάνωσαν οι "120 λέξεις" εκτός από τις δύο βραβεύσεις των σπουδαστών μας, δύο ιστορίες κρίθηκαν από την επιτροπή επιλαχούσες. Πρόκειται για τις ιστορίες των απόφοιτων σπουδαστριών του εργαστηρίου δημιουργικής γραφής, Tabula Rasa, Λυδίας Ψαραδέλλη και Άντι Λιακοπούλου με τις ιστορίες τους "Μια βασίλισσα, μη με κουνάς" και “Writer's block” αντίστοιχα.

Τιμητική διάκριση για την σπουδάστριά μας Χριστίνα Αλεξίου

Η σπουδάστρια του εργαστηρίου δημιουργικής γραφής TabulaRasa,  Χριστίνα Αλεξίου έλαβε μέρος στον λογοτεχνικό διαγωνισμό του “By the book” με θέμα την λέξη «Φως», συμμετέχοντας με το διήγημα «Ανάψτε ένα φως ρε παιδιά! Ένα φως!», το οποίο ξεχώρισε και θα εκδοθεί μαζί με άλλα 30 διηγήματα σε μια συλλογή διηγημάτων.