Ήταν η πρώτη φορά μετά
από τόσο καιρό που ξανάβλεπε αυτό το σπίτι. Όλα έμοιαζαν πρωτόγνωρα σ’ αυτόν.
Από μικρός ήθελε να ανακαλύψει τι κρύβει αυτό το μυστήριο σπίτι στην οδό
Ερωφίλης και τώρα πια είχε φτάσει η στιγμή να το ανακαλύψει. Χάζεψε για λίγα
λεπτά την σιδερένια και πρασινωπή από τη φθορά καγκελόπορτα της αυλής. Τα σχέδια
του ήταν περίτεχνα και θύμιζαν παλιά εποχή. Προσπάθησε να την ανοίξει, όμως
κατέβαλλε μεγάλη προσπάθεια, καθώς τον εμπόδιζαν τα χόρτα που ορθώνονταν σαν
αγρίμια. Ο κήπος ήταν φανερά απεριποίητος. Όταν επιτέλους άνοιξε την πόρτα
ένιωσε έναν τρόμο στην ψυχή του από τη θέα της αυλής. Λασπωμένες πλάκες,
ξεραμένα φύλλα, δέντρα που νόμιζες ότι θα έπεφταν με ένα απλό αεράκι. Περπάτησε
με βήματα αργά, που σχεδόν τα έσερνε, πάνω στις λιγοστές πλάκες που σχημάτιζαν
ένα δήθεν διάδρομο προς τα σκαλοπάτια της κεντρικής εισόδου.
Το βλέμμα του πάγωσε στην
πόρτα του σπιτιού. Προσπάθησε να την πλησιάσει όσο πιο γρήγορα μπορούσε, αλλά
τα πόδια του δεν τον υπάκουαν. Σκόνταφταν στα σκαλοπάτια που χώριζε το σώμα του
από την πόρτα. Ένιωθε μικροσκοπικός μπροστά σε αυτήν. Προσπάθησε να ακουμπήσει
το μπρούτζινο πόμολο που διακοσμούσε την πόρτα, όταν ξαφνικά άκουσε ένα θόρυβο
από πίσω του που τον τάραξε και αναπήδησε από τη θέση σου. Όταν συνειδητοποίησε
πως δεν ήταν παρά μια παλιά ξύλινη σκάλα που είχε πέσει στην αυλή από τον αέρα,
γύρισε και κοίταξε και πάλι το πόμολο. Η πόρτα δεν έμοιαζε κλειδωμένη και από το
σπασμένο τζάμι της, που αποκάλυπτε ελαφρώς το εσωτερικό του σπιτιού, κατάλαβε
πως πολλοί είχαν προσπαθήσει να την ανοίξουν. Όμως κάτι μέσα του τον εμπόδιζε
και δε μπορούσε να την ανοίξει. Γύρισε για μια τελευταία φορά να κοιτάξει πίσω
του μήπως τον παρακολουθούσε κανείς. Ήταν μόνος και σε λίγο ο ήλιος θα έδυε.
Τώρα ήταν η ευκαιρία του να μπει και να ανακαλύψει αυτό που τόσο καιρό
λαχταρούσε. Τι ήταν αυτό το σπίτι; Γιατί ήταν τόσα χρόνια εγκαταλελειμμένο και
κανείς από την παρέα του δε τολμούσε να μπει; Γύρισε αποφασιστικά προς την πόρτα.
Άρπαξε το πόμολο και το γύρισε ελαφρά προς τα δεξιά. Έβαλε όλη τη δύναμη του
σώματος του πάνω στην πόρτα για να καταφέρει να την ανοίξει και έκλεισε τα
μάτια. Δεν ήταν σίγουρος αν ήταν έτοιμος να αντικρύσει αυτό που έκρυβε εκείνο
το αρχοντικό σπίτι. Άνοιξε αργά τα βλέφαρά του και επιβεβαίωσε το χειρότερο του
φόβο. Δε θα ήταν εύκολη υπόθεση.
Συγγραφέας: Αθανασία Αλεξανδρίδη - Σπουδάστρια Tabula Rasa
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου