Το νέο site του σπουδαστή μας Κωνσταντίνου Καρτσακάλη

Ο σπουδαστής του εργαστηρίου δημιουργικής γραφής Tabula Rasa, Κωνσταντίνος Καρτσακάλης, δημιούργησε το δικό του site ώστε να ανεβάζει τα παραμύθια που ο ίδιος γράφει και εικονογραφεί. Έχοντας φοιτήσει με επιτυχία σε σεμινάρια συγγραφής παραμυθιού, σεναρίου και εικονογράφησης, ο σπουδαστής μας έκανε το όνειρο του πραγματικότητα.

"Δύσκολη μέρα" της Χριστίνας Αλεξίου

Η Δανάη άνοιξε τα μάτια της και είδε φως, εκτυφλωτικό φως. Ανοιγόκλεισε κανά δυο φορές τα βλέφαρα και μετά προσπάθησε να τα σταθεροποιήσει. Άρχισε να καθαρίζει το τοπίο. Μα πού βρισκόταν; Το τελευταίο πράγμα που θυμόταν ήταν η νταλίκα μπροστά της. Και ο εκκωφαντικός θόρυβος. Ήταν σίγουρη όμως, τα θυμόταν όλα. Ένιωσε τον πόνο της συντριβής. Λες και συνέβησαν σε αργό ρυθμό, σαν τις ταινίες. Είχε χτυπήσει στα πλευρά, στο πόδι, στην πλάτη ίσως, στο κεφάλι σίγουρα. Σαν από ένστικτο κουνήθηκε πρώτα, αλλά όλως περιέργως, καμία αίσθηση. Άρχισε να κοιτάζει γύρω της. Δεν είναι δυνατόν! Βρισκόταν στην κρεβατοκάμαρά της και ήταν στο ταβάνι. Δεν γίνεται, δε συμβαίνει! Αιωρούνταν. Ήταν ψηλά, δεν πατούσε στο έδαφος. Άρχισε να μουρμουρίζει πανικόβλητη “πέθανα τελικά, αυτό είναι, πέθανα. Κι εδώ, τι θέλω εδώ;” και άρχισε να στριφογυρίζει γύρω από τον εαυτό της. Ούρλιαξε και ξαφνικά σταμάτησε. Κατάλαβε ότι δεν είχε νόημα, ούτε αντίλαλο, ούτε ηχώ, ούτε τίποτα! Η φωνή της σαν κενό. Καταλάβαινε ότι ο χώρος ήταν άλλη διάσταση του χρόνου. Κι εκείνη τί ήταν λοιπόν; Φάντασμα; Ψυχή; Άγγελος; Διάβολος; Τι στο καλό γινόταν εδώ πέρα; Δεν ένιωθε τίποτα όμως. Ήθελε να ουρλιάξει πανικόβλητη αλλά δεν είχε συναίσθημα, ήταν περίεργο. Το μόνο που αισθανόταν ήταν μια απέραντη γαλήνη κι ένα ξάφνιασμα γι' αυτά που έβλεπε. Εστίασε τώρα το βλέμμα στο κρεβάτι της. Και απίστευτο, τρελό αυτό που κοιτούσε. 

"Μια μελωδία από μακριά" της Ευαγγελίας Πέτρογλου

Το τηλέφωνο ήχησε μέσα στη νύχτα. Η Νάσια ξύπνησε από λήθαργο με ένα άσχημο προαίσθημα. Ίσως να έφταιγε και το όνειρο που έβλεπε λίγο πριν. Προσπάθησε να το συγκρατήσει στη μνήμη της ενώ ταυτόχρονα πίεζε το σώμα της να σηκωθεί.  Βρισκόταν σε μια ήρεμη θάλασσα. Ξαφνικά έπιασε ένα φοβερό μπουρίνι και το νερό σχίστηκε στα δύο.  Κάτω από τα πόδια της ανοίχτηκε μια άβυσσος και στο βάθος της αβύσσου είδε τον εαυτό της να την κοιτάει.

«Παρακαλώ», απάντησε βαρύθυμα, με ένα σφίξιμο στην καρδιά.

«Πέθανε ο Γιώργος», άκουσε την αδελφή της να της λέει ξέπνοα.

Ο σπουδαστής μας Τριαντάφυλλος Λαζαρίδης, στο θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Η αυλή των θαυμάτων»

Ο σπουδαστής της σχολής μας Τριαντάφυλλος Λαζαρίδης συμμετέχει στο θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη, «Η αυλή των θαυμάτων» που πραγματοποιείται από τον πολιτιστικό σύλλογο Μάνδρας «Τα κούντουρα» που θα παρουσιαστεί στο παλαιό ελαιουργείο Ελευσίνας την Τετάρτη 28 Μαΐου 2018.

Παρουσιάση του πέμπτου πολυσυγγραφικού βιβλίου της σχολής Tabula Rasa, με τίτλο: "Τα ψαραμυθάκια!"

Το εργαστήρι δημιουργικής γραφής Tabula Rasa, σε συνεργασία με τις εκδόσεις Πηγή, κυκλοφορούν το πέμπτο πολυσυγγραφικό βιβλίο με τίτλο: "Τα ψαραμυθάκια!", από τους σπουδαστές: Αλεξανδρίδη Νάσια, Ανδριάδη Αλεξάνδρα, Αχείμαστος Παναγιώτης, Βεντούρη Βασιλική, Γεωργαλή Ραφαέλικα, Γιαμάλογλου Αργύρης, Δεμέστιχα Ειρήνη, Καλφοπούλου Στρατονίκη, Καράμπα Αρετή, Κιάρρας Δημήτρης, Κοντονίκα Άννα, Κωνσταντουδάκη Χριστίνα, Μαρίνου Γεωργία, Μότσια Χαρούλα, Μπικέ Λίλιαν, Μπλιούμη Ελένη, Μποτσιβάλη-Μακρή Σοφία, Νταρούτσος Θωμάς, Ντόκα Αθηνά, Παπαγιανάκη Αντιγόνη, Παπαλοπούλου Μάντυ, Παπαμαργαρίτη Μαρία, Ρήγα Αγγελική, Σακκά Γεωργία, Σαραφίδου Αγγελική, Τσιρλή Κατερίνα, Τσουλκανά Μαρούλα, Φίλιου Δέσποινα, Φώκου Ιωάννα, Χριστοφή Σοφία.

Παρακολουθήστε την παράσταση "Αρχαίων μυστήρια", από τους σπουδαστές υποκριτικής της σχολής Tabula Rasa.

Παρακολουθήστε μια παράσταση που γεννήθηκε στο μάθημα της υποκριτικής αρχαίου θεάτρου, με αποσπάσματα από κωμωδίες και τραγωδίες, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες της καθηγήτριας, Μαρίας Τζανουκάκη. Η παράσταση έλαβε χώρα το Σάββατο 19 Μαΐου 2018 στις 21:00 στο Από κοινού θέατρο, Ευπατριδών 4, Γκάζι.

Η εξ αποστάσεως σπουδάστριά μας Σταυρούλα Τσούτσα σκηνοθετεί την κωμωδία «Τα κίτρινα γάντια»

Η σπουδάστρια της σχολής μας Σταυρούλα Τσούτσα που ζει μόνιμα στη Νέα Υόρκη και παρακολουθεί μαθήματα σκηνοθεσίας θεάτρου εξ αποστάσεως, σκηνοθετεί σε συνεργασία με το Drama Club του Αγίου Δημητρίου Αστόριας την κωμωδία «Τα κίτρινα γάντια» των Αλ. Σακελλάριου και Χρ. Γιαννακόπουλου που θα παρουσιαστεί στο πολιτιστικό κέντρο Π. Πατρίδης, στην Νέα Υόρκη.

Υπόθεση: O Ορέστης ζηλεύει παθολογικά τη γυναίκα του τη Ρένα και δε χάνει ευκαιρία να της το δείχνει. Όταν μάλιστα εντοπίζει έξω από το σπίτι του έναν άγνωστο «μουστάκια» να κόβει βόλτες είναι σίγουρος ότι η γυναίκα του τον απατά. Μια ερωτευμένη υπηρέτρια, μία αρραβωνιασμένη δεσποινίς, μία αλλαγή δρομολογίου, ένα απόμερο ταβερνάκι και ένα ζευγάρι κίτρινα γάντια περιπλέκουν τα πράγματα ακόμη περισσότερο. Θα μπορέσει η Ρένα να τον πείσει για την αθωότητά της;  Η συνέχεια φυσικά στη θεατρική σκηνή.

Είσοδος ελεύθερη

"Ιταλική πίτα" του Βασίλη Μυλωνά

Η Σοφία δεν μπορούσε να του δώσει το τελευταίο κομμάτι της πίτας. Φόρεσε το καρό σακάκι του και πήρε μαζί του το πορτοφόλι, τα τσιγάρα και τα κλειδιά. Έκλεισε με δύναμη την πόρτα πίσω του.

Γύριζε στους δρόμους για ώρες, σαν αδέσποτο σκυλί. Περπατούσε σκυφτός, τα μάτια του ήταν κατακόκκινα και οι γροθιές σφιγμένες. Μια ξύλινη πινακίδα του έκλεισε τον δρόμο. «Οι καλύτερες πίτες της πόλης».

«Κάποιος παίζει μαζί μου» μονολόγησε και κοίταξε τον συννεφιασμένο ουρανό. Από την τζαμαρία φαίνονταν οι αχνιστές πίτες, άλλες αλμυρές, άλλες γλυκές. Κάθισε σε ένα τραπεζάκι και κοίταξε το μενού.

"Ήλιος και σχολική τσάντα" της Αντιγόνης Παπαγιαννάκη

Ο ήλιος ήταν πολύ στενοχωρημένος, είχε χάσει κάθε όρεξη για ζωή. Εκείνος που είναι η πηγή ζωής κάθε πλάσματος που ανασαίνει στη γη, εκείνος τώρα ήθελε να εξαφανιστεί, να χαθεί, να φύγει, να κρυφτεί. Ήταν βαθιά ερωτευμένος με την νεράιδα της λίμνης, αλλά εκείνη δεν τον ήθελε για άντρα της.

Την πρωτοείδε όταν η νεράιδα κολυμπούσε στη λίμνη κι έπειτα, αφού βγήκε απ’ αυτήν έστρεψε το πανέμορφο πρόσωπό της προς εκείνον, αφήνοντας τις ζεστές του ακτίνες να αγγίξουν τα μάτια, τα κατάξανθα μαλλιά και να χαϊδέψουν για να ζεστάνουν το υπέροχο νεραϊδίσιο σώμα της. Ο ήλιος την ερωτεύτηκε αμέσως και από τότε κάθε πρωί, έβγαινε και φώτιζε τον κόσμο μόνο για χάρη της. Όμως άδικα την παρακαλούσε να γίνει γυναίκα του, άδικα της ετοίμασε ολόχρυσο θρόνο και άρμα πιο μεγάλο από το δικό του, εκείνη αρνιόταν με επιμονή. Η λίμνη ήταν το σπίτι της, το παλάτι της, δεν ήθελε αλλά και δεν μπορούσε να ζήσει μακριά της, ήθελε να βρίσκεται στο νερό, αλλιώς θα πέθαινε. Αυτό ακριβώς του εξήγησε στην τελευταία τους συνάντηση και ο ήλιος με λύπη, μαζί και απογοήτευση, της είπε οτι δεν επρόκειτο να τον ξαναδεί ποτέ πιά. Έφυγε γρήγορα και αντί να δύσει, κρύφτηκε στο πρώτο πράγμα που βρήκε μπροστά του, σε μια κόκκινη σχολική τσάντα ακουμπισμένη στα πόδια ενός κρεβατιού, που ανήκε στον μικρό Γιαννάκη.

"Αρχαίων μυστήρια" από το εργαστήρι δημιουργικής γραφής Tabula Rasa

Το εργαστήρι δημιουργικής γραφής “Tabula Rasa”, ο διευθυντής, Παναγιώτης Καποδίστριας, η καθηγήτρια υποκριτικής, Μαρία Τζανουκάκη και οι σπουδαστές του τμήματος υποκριτικής, παρουσιάζουν μία παράσταση αρχαίου δράματος με αποσπάσματα από κωμωδίες και τραγωδίες. 

Σάββατο 19 Μαΐου 2018 στις 21:00
Από κοινού θέατρο, Ευπατριδών 4, Γκάζι
Είσοδος ελεύθερη

"Γράμμα ενός ήρωα προς τον δημιουργό του" της Ελένης Παπαδοπούλου

Επιτέλους βρήκα το θάρρος να γράψω αυτό το γράμμα. Το γράμμα που απευθύνεται στον δημιουργό μου. Αναρωτιέμαι πως είναι άραγε να κάνει κάποιος αυτό που κάνεις εσύ. Πρέπει να νιώθεις μεγάλη ικανοποίηση βάζοντας εμπόδια μόνο και μόνο επειδή έχεις την εξουσία να το κάνεις.

"Ο Πάτρικ κι ο λύκος" του Δημήτρη Βαβάτσικου

Ο Αντρέας καθόταν σιωπηλός κάτω από την σκιά της γέρικης κληματαριάς. Δύο μέρες τώρα δεν είχε μιλήσει σε άνθρωπο, δεν έτρωγε και είχε κοιμηθεί ελάχιστα. Τη νύχτα τριγυρνούσε σαν αγρίμι στο χωριό και το πρωί με τα μάτια κόκκινα από το ξενύχτι και το κλάμα, στην ίδια θέση κάτω από την κληματαριά, άκουγε από μακριά τα κύματα του Ιονίου να σκάνε στην μεγάλη παραλία.

Ο Γκούφι είχε πεθάνει στα χέρια του με το στόμα γεμάτο αφρούς και το κορμάκι του να συσπάται απελπισμένα. Το άμοιρο το ζωντανό πρέπει να υπέφερε φριχτά. Ο Αντρέας τον έθαψε στον κήπο κι ο Γκούφι, μια ψυχή έξι μόλις μηνών, που γνώρισε την ανθρώπινη διαστροφή σε όλο της το μεγαλείο, αναπαυόταν τώρα κάτω από το χώμα της Λευκάδας.

"Η γέφυρα" της Εύας Κουλιαρίδου

Τα εξωτικά είχαν πληροφορήσει  τον Ερρίκο ότι δεν θα μπορέσουν  να φύγουν από την βασιλική οδό, ήταν γεμάτη από στρατιώτες και φρουρούς που τον έψαχναν. Ο Ερρίκος δεν ήθελε όμως να περιμένει άλλο, ο γάμος έπρεπε να γίνει στην νέα σελήνη που ήταν σε πέντε μέρες. Ο Ερρίκος πέρα από αυτήν την δυσκολία είχε και την προφητεία της γριάς τσιγγάνας που είχε συναντήσει στην βασιλική οδό πριν επτά μέρες. "Το μεγάλο φεγγάρι θα δείξει τον δρόμο, δρόμος δίχως γυρισμό, φεγγάρι κόκκινο. Το τραγούδι των γρύλων θα σε συντροφέψει". "Προειδοποίηση ή τα λόγια μιας τρελαμένης γριάς", σκεφτόταν ο Ερρίκος. Δε τον ένοιαζε, το μόνο που τον ενδιέφερε πλέον ήταν η καλή του. Με γοργά βήματα είχε κατευθυνθεί στη τεράστια σεκόγια δύο χιλιάδων ετών, ήταν η μεγαλύτερη ανάμεσα στις άλλες και μέσα στις σεκόγιες ζούσαν τα εξωτικά.

"Βασιλιά Άβα, πρέπει να αποχωρήσουμε. Αντιλαμβάνομαι τον κίνδυνο που σας βάζω αλλά...",είχε πει ο Ερρίκος στον Άβα.

Διάκριση παραμυθιού για τη σπουδάστρια μας Ευαγγελία Θεοδωρίδου

H σπουδάστρια του εργαστηρίου δημιουργικής γραφής Tabula Rasa, Ευαγγελία Θεοδωρίδου, διακρίθηκε με το παραμύθι της "Ένα βράδυ σε ένα πάρτι", στον 1ο  διαγωνισμό παραμυθιού της Anima Εκδοτικής και πρόκειται να κυκλοφορήσει σε μία συλλογική έκδοση. Το παραμύθι μιλά για την πραγματική ομορφιά που κρύβουμε όλοι μέσα μας.
Η απόφαση της σπουδάστριας μας είναι να κυκλοφορήσει το παραμύθι της σαν ατομική έκδοση, και να το διανείμει δωρεάν σε σχολεία που στερούνται βιβλιοθήκης.

"Σαματάς στην κουζίνα" της Βασιλικής Βεντουρή

Κάποτε, σε μια πολιτεία όχι πολύ μακριά από εδώ ξέσπασε ένας μεγάλος καβγάς. Όχι από τα αφεντικά του σπιτιού μα από τα κατσαρολικά.

«Φύγε από ‘δω χοντρή! Μας πιάνεις το χώρο» φώναξε το μπρίκι στην κατσαρόλα.

«Τι μας λες; Δε βλέπεις πως είσαι εσύ;»

«Ένα κομψό, μικρόσωμο και χαριτωμένο μπρικάκι είμαι» απάντησε εκείνο όλο νάζι και γοητεία.

«Είσαι τόσο μικρό που σε σένα τίποτα δε χωρά να βράσει»

«Ε! Σταματήστε επιτέλους» μπήκε το τηγάνι στην κουβέντα. Δεν άντεχε να τους ακούσει να τσακώνονται έτσι.

«Το μεγαλείο της ψυχής», το νέο βιβλίο της σπουδάστριας της Tabula Rasa, Μαρίας Καλύβα

Η σπουδάστρια του εργαστηρίου δημιουργικής γραφής Tabula Rasa, Μαρία Καλύβα, κυκλοφόρησε το τρίτο βιβλίο της, με τίτλο: «Το μεγαλείο της ψυχής», από τις εκδόσεις «Γράφημα».

Υπόθεση:
Είδα πολλά φεγγάρια μόνη, αλλά σαν εκείνο που αντίκρισα όταν ήρθε να με βρει, κανένα. Το είχα αναζητήσει πάμπολλες φορές στο παρελθόν, πού δεν το είχα ψάξει, μα ποτέ... ποτέ... ποτέ μέχρι τότε δεν το είχα βρει, γιατί απλώς δεν υπήρχε ομορφότερο ολόγιομο φεγγάρι από αυτό που είδαμε μαζί".
Θα μπορούσε άραγε η χαρά η οποία συνοδεύει τη μητρότητα και η γλυκιά προσμονή της να αλλάξουν κάποτε πρόσωπο; Να γίνει η ευτυχία θλίψη μεμιάς και η άσβεστη ελπίδα αβάσταχτος πόνος; Θα μπορούσαν πάλι μετά τα συναισθήματα αυτά να πάρουν ξανά τη γνώριμη όψη τους και να επανέλθει στη ζωή μιας γυναίκας η γαλήνη και η ψυχική ισορροπία;
Δύο διαφορετικές ιστορίες πλέκουν περίτεχνα ένα επίκαιρο κοινωνικό μυθιστόρημα που θυμίζει έντονα προσωπικό ημερολόγιο, αφού οι ίδιες οι ηρωίδες, με τη δική τους τη φωνή, εξιστορούν τα γεγονότα. Ενώ όμως οι ιστορίες τους, όπως και οι δρόμοι που επέλεξαν αρχικά να ακολουθήσουν, δείχνουν να εξελίσσονται παράλληλα, κάποια στιγμή τέμνονται τελικά, και τότε η μία εισβάλλει στη ζωή της άλλης και την αλλάζει ριζικά.

"Έχω τατουάζ άρα υπάρχω" της Ολυμπίας Θεοδοσίου

Ο καιρός ξεκίνησε σιγά σιγά να μας δείχνει την ανοιξιάτικη διάθεσή του, κι έτσι δειλά δειλά οι νέοι άρχισαν να φορούν τα πρώτα αμάνικα μπλουζάκια και τις βερμούδες τους. Φυσικά δεν το κάνουν γιατί δεν αντέχουν την αφόρητη αθηναϊκή ζέστη, αλλά γιατί ήρθε η ώρα να μας παρουσιάσουν τα τατουάζ τους. Αναρωτιέμαι εάν πρόκειται για μόδα, για τρόπο έκφρασης ή για μια τρέλα της στιγμής. Μη μπορώντας να δώσω μια σαφή απάντηση στον εαυτό μου πήρα την απόφαση να συνοδεύσω μία φίλη, η οποία θα επισκεπτόταν ένα από αυτά τα στούντιο στα οποία πραγματοποιούνται αυτές οι εικαστικές παρεμβάσεις. Εκεί συνάντησα έναν από τους πιο γνωστούς καλλιτέχνες που χτυπάει όπως λένε στην δική τους διάλεκτο τα καλύτερα τατουάζ.

"Το ομορφότερο χαμόγελο" της Μαίρης Κάντα

Ο Χρήστος με αργές και προσεκτικές κινήσεις καθάριζε τα εργαλεία του. Σε μισή ώρα, κάποιος ασθενής θα τον επισκεπτόταν στο οδοντιατρείο του. Τον περίμενε στωικά. Κοίταξε το σημειωματάριο του. «Χμ, σφράγισμα θα θέλει» σκέφτηκε για την πελάτισσα του. Ήταν ο καλύτερος οδοντίατρος. Έκανε εξαιρετική δουλειά στα δόντια των ασθενών και όλοι είχαν να λένε τα καλύτερα λόγια για αυτόν. Είχε μετακομίσει στη πόλη, το τελευταίο ένα χρόνο, και είχε ανοίξει το οδοντιατρείο. Μέσα σε ελάχιστους μήνες, η πελατεία του είχε αυξηθεί πολύ.

«Το Μαγαζάκι Των Αυτοκτονιών» του Jean Teulé, από τους σπουδαστές της Tabula Rasa

Ο απόφοιτος της σχολής μας Κωνσταντίνος Παλίλης και η σπουδάστρια Μαρία Αποστολάτου διασκευάζουν και σκηνοθετούν για το τμήμα θεάτρου του Θέσπις ~Τέχνες~ το γαλλικό μυθιστόρημα  «Το Μαγαζάκι Των Αυτοκτονιών» του Jean Teulé.

Υπόθεση: Με φόντο μια κοινωνία που έχει χάσει την ταυτότητά της και προσπαθεί να βρει τον εαυτό της μέσα στην κατάθλιψη και τη μιζέρια, ακμάζει η οικογενειακή επιχείρηση των Τιβάς. Ένα μαγαζί δέκα γενεών, μοναδικό στο είδος του, όπου δίνει στον κάθε πελάτη ξεχωριστά τον απαραίτητο εξοπλισμό για μια σωστή αυτοκτονία. Τι γίνεται όμως όταν η μικρότερη κόρη με την αισιοδοξία της φέρνει τα πάνω κάτω προσπαθώντας να μετατρέψει τον θάνατο σε ζωή;

"Η εν καρδία Σαλή" της Ευαγγελίας Πέτρογλου

Καθόμουν στην καφετέρια της σχολής όταν την πρωτοαντίκρισα.  Η φωνή της ακουγόταν πολλή ώρα πριν μπει στην αίθουσα.  Η αρχική μου σκέψη ήταν μάλιστα ότι ένας ακόμα μουρλός άνθρωπος θα κάνει την εμφάνιση του στην Καλών Τεχνών.  Μετά από λίγο, μια πολύχρωμη μορφή γεμάτη glitter σε όλο το πρόσωπο έκανε την εμφάνιση της στο χώρο.  Η τρανταχτή φωνή ξαναήχησε και την ακολούθησε κι ένα κακαριστό γέλιο που μου πήρε τα αυτιά.  Δεν ήμουν και πολύ στις καλές μου εκείνον τον καιρό και κάθε είδους περίεργο ερέθισμα ήταν ικανό να με βγάλει εκτός εαυτού.  Την παρακολούθησα με την άκρη των ματιών μου όσο κινιόταν στο χώρο κι αφού πήρε μια αξιοθαύμαστη ποσότητα φαγητού, κάθισε με την παρέα της σε ένα κοντινό μου τραπέζι.  Το γέλιο και οι φωνές συνεχίστηκαν, οπότε εγώ αποχώρησα πριν καλά-καλά τελειώσω τον καφέ μου, ευχόμενη να μην τη συναντώ πολύ συχνά.

"Τι θα γινόταν αν το φεγγάρι εξαφανιζόταν από τον ουρανό;" της Βασιλικής Βεντούρη

Μεγάλος καβγάς θα μπορούσε να είχε γίνει στον ουρανό. Μα το Φεγγάρι είναι ήρεμο. Δε θέλει φωνές, εντάσεις και τσακωμούς. Πήρε το μαξιλάρι του και έφυγε για αλλού. Τις προάλλες κρυφάκουσε τον Ήλιο να βγάζει λόγο στον Άνεμο, στα Αστέρια, στα Σύννεφα και στον Ουρανό. «Τι το θέλετε αυτό; Άχρηστο είναι! Ακόμα να το καταλάβετε; Εγώ του δίνω φως! Ούτε μία δουλειά σωστή δε μπορεί να κάνει! Έχετε εμένα! Εγώ έχω φως δικό μου. Ολόδικο μου. Είμαι δυνατός και σπουδαίος. Ούτε αυτό δε μπορεί να κάνει. Σας φέγγει το βράδυ, μα το φως από μένα το παίρνει! Δε το έχουμε ανάγκη το Φεγγάρι!» Και τότε ένα δυνατό χειροκρότημα ακολούθησε.