"Μια αλλιώτικη Σταχτοπούτα" της Ορτανσίας Πέτρογλου

Μια φορά και έναν καιρό, όχι και πάρα πολύ καιρό, ζούσε σε ένα αρχοντικό σπίτι η Ελίζα με την μητριά της, την Καλή. Η Ελίζα κατέληξε να μένει με την μητριά της αφού ο πατέρας της παντρεύτηκε την Καλή μετά από το θάνατο της πρώτης συζύγου του και μητέρας της Ελίζας.

"Γιατί" της Έβης Χαλκίδου

Το πιο χαρακτηριστικό σύμβολο στη αυλή του παραθεριστικού σπιτιού στα Νέα Βρασνά του Θείου Γιάννη, του μεγάλου αδελφού της Μαμάς Καίτης ήταν η ονομαζόμενη «τουλούμπα», βαθύ πράσινο κυπαρισσί, με κάποια ξεφλουδισμένα σημεία στο λαιμό που πρόβαλαν άτσαλα πορτοκαλιά χρώματα  και σκουριασμένες επιφάνειες.

"Ο διακόπτης της αισιοδοξίας" της Κωνσταντίνας Κορδά

Η Έλλη προχωρούσε χωρίς να προσέχει ιδιαίτερα γύρω της. Δεν υπήρχε κάτι να παρατηρήσει άλλωστε, περνούσε από αυτό το δρόμο καθημερινά πηγαίνοντας στη δουλειά.

"Έκπτωτος" της Μαρίας Κόνιαρη

«Αποχαιρέτα την Αλεξάνδρεια που χάνεις», σκέφτηκε ο Αλέξης Βρυώνης ενώ περπατούσε κάτω από τις ανθισμένες νεραντζιές. Τα αρώματα από τα λουλούδια που έδιναν το στίγμα της Άνοιξης στο Κέντρο της Αθήνας έμοιαζαν με άρωμα θανάτου γι’ αυτόν. Υπάρχουν πολλές στιγμές θανάτου μέσα στη ζωή. Εκείνη η αίσθηση ότι ο κύκλος κλείνει όλα γύρω γκρεμίζονται και τίποτα δε θα είναι το ίδιο.

"Αλφάβητο" της Έβης Χαλκίδου

Άκρη – άκρη περπατήσαμε την παραλία εκεί που σκάει το κύμα, κάτω από τον καυτό ήλιο.

Βρήκαμε κοχύλια και πολύχρωμες πέτρες.

Γυρίσαμε όλη την ακτή.

Δοκάρια από παλιές βάρκες εδώ και εκεί πεταμένα.

"Η κληρονομιά" της Φώφης Ζαχαριουδάκη

Ξεκλειδώνω την πόρτα με βαριά καρδιά. Ο θείος Κώστας ήταν ο μοναδικός συγγενής που είχα! Τα καλοκαίρια των παιδικών μας χρόνων τα περνούσαμε ξέγνοιαστα στην έπαυλή του. Ο θείος μου ήταν μια ψιλόλιγνη φιγούρα, με ευγενές παρουσιαστικό και ένα μοναδικό πάθος για τα βιβλία και τις αντίκες. Αυτό όμως που έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη μου είναι η αγάπη που έτρεφε για τη μικρή μαργαρίτα του! Έτσι με αποκαλούσε!

"Ο τρελός του Πειραιά" της Μαρίας Κόνιαρη

Ήταν η πρώτη φορά που βρισκόμουν στο λιμάνι χωρίς να ξέρω που θα πάω.  Είχα βαρεθεί αυτή την προγραμματισμένη ζωή όπου όλα έπρεπε να τα κλείνω μήνες πριν.

«8 μικρές ιστορίες» της Εύας Κουλιαρίδου

Η σπουδάστρια του εργαστηρίου δημιουργικής γραφής Tabula Rasa, Εύα Κουλιαρίδου, κυκλοφόρησε τη νέα της συλλογή διηγημάτων, με τίτλο: «8 μικρές ιστορίες» με την πολύτιμη βοήθεια του site 121 words και την συνδρομή της εκδοτικής εταιρίας «Έκδοσης».

"Η συνεδρία των… θεών" της Ευαγγελίας Πέτρογλου

Το γραφείο της διάσημης ψυχοθεραπεύτριας Ιασώς είχε υπέροχη θέα. Βρισκόταν στους πρόποδες του Ολύμπου σε ένα ευρύχωρο, αλλά απλό χώρο, ανάλογο με τις αντιλήψεις περί απλότητας του πατρός της Ασκληπιού. Η Ιασώ δεχόταν σε καθημερινή βάση αρκετή πελατεία. Από κοινούς θνητούς μέχρι νύμφες και ημίθεους. Κανείς όμως δεν την είχε προετοιμάσει για την επίσκεψη της θεάς Ήρας και δη στην κατάσταση που η τελευταία βρέθηκε να κάθεται στην πολυθρόνα απέναντι της.

"H χρυσαφένια Νεράιδα" της Έφης Χαλκιά

Μια φορά κι ένα καιρό στο μακρινό νησί Νιγιόλ ζούσαν η Μιρέλ κι ο Ντομινίκ. Είχαν έρθει από την πόλη να περάσουν ένα χειμωνιάτικο Σαββατοκύριακο με τη γιαγιά της Μιρέλ.

"Το ταξίδι της απεξάρτησης" της Μαίρης Κάντα

Ο Νικήτας έφτασε έξω από το γραφείο της ψυχολόγου. Τα πόδια του έτρεμαν και τα χέρια του ήταν ιδρωμένα. Μα το είχε αποφασίσει. Δεν θα έκανε τώρα πίσω. Δεν θα έφευγε, δεν θα το έσκαγε σαν δειλός. Χτύπησε το κουδούνι και περίμενε. Σε λίγα λεπτά η ψυχολόγος τον υποδέχτηκε στο γραφείο της. Το πρώτο βήμα είχε γίνει. Θα κατάφερνε άραγε να βγει νικητής; Να σταματήσει  την κακιά συνήθεια του τζόγου;