"Μια αλλιώτικη Σταχτοπούτα" της Ορτανσίας Πέτρογλου

Μια φορά και έναν καιρό, όχι και πάρα πολύ καιρό, ζούσε σε ένα αρχοντικό σπίτι η Ελίζα με την μητριά της, την Καλή. Η Ελίζα κατέληξε να μένει με την μητριά της αφού ο πατέρας της παντρεύτηκε την Καλή μετά από το θάνατο της πρώτης συζύγου του και μητέρας της Ελίζας.
Το τελευταίο καιρό, όμως, ο πατέρας της Ελίζας έπινε πολύ και η διαγωγή του απέναντι στην Ελίζα και την Καλή δεν ήταν σωστή. Έτσι, η Καλή πήρε υπό την προστασία της την Ελίζα και ζουν στο σπιτικό της πρώτης.

«Έλα καρδιά μου. Πού χάθηκες; Να δεις τι ωραία ρούχα σου πήρα σήμερα από τις καλύτερες μπουτίκ της περιοχής» φώναζε χαρούμενα η Καλή την Ελίζα.

Σχεδόν αμέσως πετάχτηκε μπροστά της η Ελίζα μέσα στις λάσπες και για χαιρετισμό ρουθούνισε.

«Πάλι με τα τρία γουρουνάκια έπαιζες στις λάσπες; Από τότε που καταστράφηκε το σπίτι τους από την κακοκαιρία και τα έφερες στο δικό μας, που σε χάνω που σε βρίσκω μέσα στις λάσπες σε βρίσκω».

«Ουφ. Πάλι τα ίδια. Μεγάλωσα πια και δεν βαρέθηκες να μου δίνεις συμβουλές» είπε η Ελίζα.

«Μα ψυχή μου, δεν μπορώ να σε αφήνω να λερώνεσαι στις λάσπες και να μην σε φροντίσω. Ορίστε, σήμερα σου έδωσα το φόρεμα που φοράς και αμέσως έγινε χάλια. Ευτυχώς που προνόησα και πήγα πάλι για ψώνια. Έλα πήγαινε να καθαριστείς και θα σε περιμένω στο δωμάτιο σου να ανοίξουμε τα πακέτα σου».

«Ωχ τι μου βάζει να κάνω και αυτή η Καλή» μουρμούρισε και πήγε στο μπάνιο για να καθαρίσει τις λάσπες που φαίνονταν. «Άντε να δω τώρα τι μου πήρε πάλι η Καλή. Απορώ πως δεν κουράζεται κάθε μέρα να μου αγοράζει ρούχα και παπούτσια».

«Θεέ μου, τι είναι αυτό;» φώναξε η Καλή μόλις μπήκε στο δωμάτιο της Ελίζας. «Ελίζα, κάποιος μπήκε στο δωμάτιο σου και πείραξε τα πράγματα σου με αποτέλεσμα να δείχνει βομβαρδισμένο. Φώναξε γρήγορα τις υπηρέτριες».

«Ηρέμησε, Καλή. Εγώ έχω έτσι το δωμάτιο μου. Είναι πιο άνετο αν τα έχω όλα ανακατεμένα. Το μόνο που έχω αφήσει στο ίδιο σημείο είναι το σκουφί της Κοκκινοσκουφίτσας. Θυμάσαι την φίλη μου με το περίεργο επίθετο από το δημοτικό που μου χάρισε το σκούφο της πριν πάει στο εξωτερικό και που επικοινωνούμε μέσω skype. Ε, λοιπόν, αυτό το σκούφο τον έχω σε σημείο για να τον βλέπω και να μου έρχεται στο μυαλό η γλυκιά μου φίλη».

«Καρδιά μου, καταλαβαίνω ότι είναι ο χώρος σου και θα τον κάνεις ό, τι θέλεις αλλά αυτό δεν βλέπεται. Αφήνεις τις υπηρέτριες να σου το καθαρίζουν μέσα στην εβδομάδα ή όχι;»

«Ναι, τις είχα αφήσει μια εβδομάδα πριν τα Χριστούγεννα τρία χρόνια πριν. Τώρα δεν είναι η εποχή για καθαρισμό. Πρέπει να περάσουν άλλα τρία χρόνια, να πιάσει λίγη σκονούλα και μετά» είπε χτυπώντας την Καλή στο μπράτσο.

«Τέλος πάντων. Εύχομαι μόνο να μην βρούμε τίποτα ποντίκια όταν θα το καθαρίσεις. Σου αφήνω εδώ τα πακέτα και σε περιμένω έξω να μου πεις τις εντυπώσεις σου».

Η Ελίζα μπήκε στην κουραστική γι΄ αυτήν διαδικασία να δοκιμάσει τα ρούχα και τα παπούτσια που της πήρε η Καλή. Κάθε προσπάθεια να βρει την αρχή της μπλούζας ή του φορέματος ήταν ένα μαρτύριο για την ίδια. Αφού έβαλε ένα φόρεμα που της άρεσε, πήγε στην Καλή για να της κάνει το χατίρι να την δει.

«Ελίζα, παιδί μου, πάλι ανάποδα φοράς το φόρεμα; Πού πήγαν τα τακούνια από τις γόβες που σου πήρα;».

«Και εγώ που νόμιζα ότι έβαλα το φόρεμα μια χαρά, γι΄ αυτό ξύνομαι από την ετικέτα. Τα τακούνια δεν μπαίνουν πάλι; Πάντως εγώ μια χαρά περπατάω με αυτά, έχουν και λίγο στυλ Lady Gaga. Σε ευχαριστώ για τα ρούχα και τα παπούτσια, όλα μια χαρά ήταν».

Η Καλή είχε μείνει να την κοιτάει με το στόμα ανοιχτό για τον τρόπο ντυσίματος της.

«Α και κάτι ακόμα. Καλή, όχι άλλα παπούτσια, σε λίγο θα συναγωνιστώ την φήμη του Παπουτσωμένου Γάτου, του γνωστού παπουτσάδικου, και δεν το θέλω αυτό», είπε και έτρεξε με τα καινούργια της ρούχα στο κήπο για να χαρεί τη φύση.

«Τι να πω, εύχομαι η Ελίζα να μπορούσε να μοιάσει λίγο στις κόρες μου. Δεν λέω, ούτε κι αυτές έχουν κάποια ιδιαίτερη σχέση με το ντύσιμο, αλλά είναι λίγο πιο οργανωτικές, φροντίζουν λίγο περισσότερο τον εαυτό τους και κοιτάνε να εξασφαλίσουν το μέλλον τους είτε με σπουδές είτε με έναν καλό γαμπρό. Η Ελίζα είναι τόσο έξυπνη, μορφωμένη που θα μπορούσε να κάνει θαύματα αντί να ασχολείται μόνο με τα ζώα και τα φυτά. Πρέπει να την βοηθήσω» αναστέναξε και άρχισε να σκέφτεται τον τρόπο.

 Οι μέρες πέρασαν και η Καλή κατάφερε να βρει μία πρόσκληση για την Ελίζα στη δεξίωση που έκανε ο άρχοντας της περιοχής για τον γιο του.

«Αμάν πια, Καλή. Έχω σκάσει με τις επισημότητες. Για το χατίρι σου το κάνω» είπε μπουχτισμένη η Ελίζα.

«Πήγαινε να περιποιηθείς τον εαυτό σου για να μην αργήσεις».

Αφού ετοιμάστηκε η Ελίζα, πήγε στη δεξίωση και αυτό που έζησε της προκάλεσε μια τεράστια κούραση. Ποτέ της δεν άντεχε τον πολύ θόρυβο, πόσο μάλλον τώρα που ήταν μαζεμένα πάρα πολλά άτομα και μιλούσαν όλα μαζί σε ομάδες. Έτσι, βρήκε μια γωνία στο χώρο και άρχισε να ψάχνει στο έξυπνο κινητό της τις θαυματουργές ιδιότητες της ρόκας. Μέσα σε όλον αυτόν τον κόσμο έκανε εντύπωση στον Όλαφ, τον γιο του αριστοκράτη που έκανε τη δεξίωση.

«Γειά σου. Τι διαβάζεις;».

«Για την ρόκα».

«Πώς και έτσι;»

«Σήμερα ανακάλυψα ότι την έχουμε στον κήπο μας και ήθελα να μάθω την χρησιμότητα της».

«Μμμμ… Μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι. Να σου πω την αλήθεια και εγώ έψαχνα τις προάλλες για την μιμόζα».

«Α, ωραία. Μόνο που πρέπει να φύγω, είναι ήδη περασμένες τρεις το μεσημέρι και πρέπει να πάω στο σπίτι μου» είπε και μεμιάς εξαφανίστηκε.

Η Καλή δεν την ρώτησε καθόλου πως τα πέρασε καθώς την είδε να μπαίνει ήρεμη και να τρέχει να μιλήσει στα ζωάκια της.

Η Ελίζα ήταν τόσο ευχαριστημένη για το πως πέρασε στη δεξίωση που αποκάλυψε στα ζωάκια της ότι σκόπευε να πάει και τη δεύτερη μέρα της δεξίωσης για να δει τον Όλαφ.

Στην δεξίωση την πλησιάζει πάλι ο Όλαφ χαρούμενος που την ξαναβλέπει.

«Ήλπιζα να ερχόσουν και η ευχή μου πραγματοποιήθηκε. Τι ψάχνεις σήμερα στο έξυπνο κινητό σου;».

«Τώρα ψάχνω για τον ασβό. Ήρθε ένας τραυματισμένος και προσπαθώ να του φτιάξω την πληγή του».

«Τι ωραία! Έπεσες στο κατάλληλο άτομο. Είμαι κτηνίατρος» είπε και άρχισε να της δίνει συμβουλές. «Μου αρέσει ο χαρακτήρας σου. Δεν είσαι σαν τις άλλες κοπέλες».

«Τι εννοείς;»

«Να σήμερα για παράδειγμα ήρθες με τη φόρμα σου και ασχολείσαι με ουσιαστικά θέματα και όχι με την εικόνα σου».

Δεν πρόλαβε να σηκώσει το κεφάλι του να δει την αντίδραση της και η Ελίζα είχε ήδη φύγει. Αυτό βέβαια δεν την εμπόδισε από το να πάει και την τρίτη μέρα στη δεξίωση, λίγο πιο περιποιημένη, αλλά πάντα ο εαυτός της.

«Περίμενε, μην φεύγεις. Δεν θα σε ενοχλήσω με την παρουσία μου. Μόνο να σου βγάλω τα φύλλα και λίγη τροφή περιστεριών από τα μαλλιά σου» είπε και της άγγιξε απαλά τα μαλλιά. Η Ελίζα δεν άντεξε να είναι τόσο κοντά του και έφυγε τρέχοντας. Δεν πρόσεξε όμως ότι είχε ξεχάσει στο τραπέζι το έξυπνο κινητό της.

Μόλις το αντιλαμβάνεται αυτό ο Όλαφ, αρπάζει το κινητό της και την προλαβαίνει για να της το δώσει.

«Παραλίγο να επαναλάβουμε την ιστορία της Σταχτοπούτας, λίγο ακόμα και θα έπρεπε να μπω σε κάθε σπίτι που έχει κόρη για να μου ανοίξει το κινητό ώστε να σε βρω. Ευτυχώς που δεν έγινε, γιατί δεν είναι και μικρή η πόλη μας όπως της Σταχτοπούτας» ανακουφίστηκε ο Όλαφ.

«Όλαφ, δεν ήξερα τόσο καιρό πώς να σου το πω, αλλά θα ήθελες να ζήσουμε την δική μας περιπέτεια σώζοντας ζώα και φυτά;»

«Πως και πως περίμενα να μου το προτείνεις» και έτσι έφυγαν για το μεγάλο τους ταξίδι στον κόσμο αφήνοντας δύο σημειώματα στους κηδεμόνες τους για να μην ανησυχούν.   

Συγγραφέας: Ορτανσία Πέτρογλου - Σπουδάστρια Tabula Rasa