Ώρα εννιά το πρωί και η υπόθεση της Νύμφης Δάφνης εναντίον του θεού Απόλλωνα έχει πινάκιο δύο. Η πρώτη υπόθεση παίρνει αναβολή καθώς ο ένας συνήγορος βρίσκεται σε υπόθεση στο Τριμελές Εφετείο και έτσι δεν μπορεί να παραστεί. Η πρόεδρος αναφωνεί τα ονόματα των αντιδίκων της υπόθεσης με τη Νύμφη Δάφνη. Στην θέση του κατηγορούμενου βλέπει έναν πανέμορφο άντρα και αμέσως εντυπωσιάζεται από την ομορφιά του, όπως κάθε γυναίκα που τον έβλεπε όλα αυτά τα χρόνια της ζωής του.
«Να περάσει η κυρία Νύμφη Δάφνη»
Ανεβαίνει στο εδώλιο η νύμφη Δάφνη
τρομαγμένη γιατί δεν ήξερε αν θα έβρισκε το δίκαιο της ακόμα και στα Ελληνικά
Δικαστήρια.
«Ονομάζεστε;»
«Δάφνη».
«Το μικρό σας;»
«Δάφνη».
«Συγνώμη κυρία μου, αλλά εδώ έχετε δηλώσει
ότι λέγεστε νύμφη Δάφνη. Άρα το επίθετο σας είναι Δάφνη».
«Όχι. Το όνομα μου είναι Δάφνη, επίθετο
δεν έχω και βάζω αναγκαστικά την ιδιότητα μου μπροστά».
Η πρόεδρος την κοιτάει περίεργα σαν να
έχει έρθει από άλλο πλανήτη, αλλά συνεχίζει την υπόθεση για να δει που θα
καταλήξει η νύμφη Δάφνη.
«Συνεχίστε παρακαλώ. Όνομα πατρός και
μητρός».
«Λοιπόν, η μητέρα μου είναι η Γαία και ο
πατέρας μου ο ποταμός Πηνειός».
«Είστε σίγουρη για την απάντηση σας;» Πάλι με
τρελή έμπλεξα, σκέφτηκε η πρόεδρος. «Ωραία ας προχωρήσουμε στην υπόθεση μας.
Τι έχει γίνει με τον κατηγορούμενο;»
«Λοιπόν, κυρία Πρόεδρε, όπως γνωρίζετε, ήμουν
και είμαι μία από τις Νύμφες που βρίσκονται στο πλευρό της δίδυμης αδελφής του
κατηγορούμενου, της θεάς Άρτεμης. Ακολουθούσα και ακολουθώ, τώρα βέβαια με
κάποια δυσκολία, την θεά Άρτεμη στα βουνά στο κυνήγι. Μια μέρα εκεί που
καθόμασταν με την θεά Άρτεμη στο βουνό μιλούσαμε για τους άντρες. Μάλιστα, η
θεά Άρτεμις θεωρούσε ότι οι άντρες μόλις δουν μια πολύ ωραία γυναίκα, τρέχουν από
πίσω τους και ξεχνάνε την καθημερινότητα τους. Εγώ δεν συμφωνούσα μαζί της,
ώσπου μου έτυχε αυτό που μου έτυχε».
«Τι θέλετε να πείτε;»
«Επειδή δεν συμφωνούσα με την θεά Άρτεμη
και της είχα πει ότι οι γυναίκες τρέχουν πίσω από τους άντρες, βάλαμε ένα
στοίχημα. Τον πρώτο άντρα που θα βρίσκαμε μπροστά μας θα έπρεπε να τον κάνω να
με ερωτευτεί».
«Τι σχέση έχει ο κατηγορούμενος;»
«Ήταν η πρώτη αντρική φωνή που ακούσαμε
όταν μου πρότεινε το στοίχημα η θεά Άρτεμις».
«Και εσείς δεχτήκατε;»
«Έπρεπε».
«Θα κερδίζατε κάτι από το στοίχημα;»
«Η θεά Άρτεμις, δόξα τω Δία, είναι μεγάλη
καρδιά και έμπιστη φίλη αν και είναι θεά. Έτσι,
μου είπε ότι αν είχα δίκιο εγώ, δηλαδή ότι δεν τρέχουν οι άντρες πίσω από μία γυναίκα, το έπαθλο μου θα ήταν να με έκανε
θεότητα, αλλά αν είχε δίκιο εκείνη τότε θα παρέμενα μία νύμφη και φυσικά το
δεξί της χέρι. Συμφώνησα, γιατί δεν ήξερα που έμπλεκα. Έπρεπε, λοιπόν, να κάνω
τον αδελφό της να με ερωτευτεί. Έτσι, η θεά Άρτεμις τον φωνάζει μία μέρα εκεί που κυνηγούσε στο δάσος για να τον ρωτήσει
κάτι και φυσικά βρισκόμουν και εγώ δίπλα της. Εγώ ήμουν πάρα πολύ αγχωμένη και δεν
ήξερα πως να συμπεριφερθώ. Τελικά δεν χρειάστηκε να κάνω τίποτα γιατί με το που
με βλέπει, αδιαφόρησε για την αδελφή του και έμεινε καρφωμένος πάνω μου. Από τότε ξεκίνησε
το μαρτύριο μου, κυρία Πρόεδρε» και ξέσπασε σε κλάματα η νύμφη Δάφνη.
«Θέλετε
μήπως λίγο νερό;»
«Όχι, όχι άλλο νερό. Αν ξέρατε σε πόσες
λίμνες και ποταμούς κρύφτηκα. Πόσο νερό ήπια στη ζωή μου μου είναι αρκετό. Δεν υπήρχε
μέρος που να μην κρύφτηκα, αλλά πάντα είχε την ικανότητα να με βρίσκει και να
με βγάζει από την κρυψώνα μου. Βλέπετε είχε επιστρατεύσει σχεδόν όλα τα τέρατα της
εποχής μας, όπως τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, τη Λερναία Ύδρα, για να
παρακολουθούν κάθε κίνηση μου. Φυσικά δεν σταμάτησε εκεί. Βλέπετε, δεν μπόρεσα
να κάνω σχέση με άντρα και πιστέψτε με είχα πολλές προτάσεις, από τον Ηρακλή,
τον Θησέα μέχρι και τον πιο απλό θνητό, τον Λεύκιππο. Ήταν και είναι τόσο κτητικός
που στους δύο πρώτους έβαλε να περάσουν καμιά δωδεκαριά άθλους δήθεν για την
πνευματική και σωματική τους ωρίμανση και έτσι με ξέχασαν. Ο δε τελευταίος
έπεσε θύμα του Ταράξιππου σε μια αρματοδρομία. Από τότε δεν ξανακοίταξα άνδρα γιατί
ήξερα ποια θα ήταν η μοίρα του».
«Έχεις καταλάβει τίποτα από αυτά που λέει;»
ψιθύρισε η πρόεδρος στην εισαγγελέα.
«Όλα και έχω νευριάσει γιατί η ελληνική
μυθολογία αλλιώς παρουσιάζει τον θεό Απόλλωνα. Έχω παρακολουθήσει ειδικό
σεμινάριο για την ελληνική μυθολογία στο Εργαστήρι Δημιουργικής Γραφής Tabula Rasa γι’ αυτό καταλαβαίνω τι λέει» ψιθύρισε η εισαγγελέας στην πρόεδρο.
«Προχωρήστε, παρακαλώ» είπε η πρόεδρος
στην νύμφη Δάφνη.
«Και που δεν πήγα για να ζητήσω βοήθεια. Από
τον Δία και την Ήρα μέχρι και τους Τιτάνες, αλλά τίποτα. Το πάθος του είναι
ασίγαστο και ανεξέλεγκτο. Είστε η τελευταία μου ελπίδα για να μπει ένα τέλος
στη μανία του. Βοηθήστε με» φώναξε απελπισμένα η νύμφη Δάφνη.
«Και καλά οι θεοί δεν μπόρεσαν να σας βοηθήσουν
γιατί είναι ένας από τους θεούς. Γιατί δεν καταφύγατε στα δικαστήρια τόσα
χρόνια;»
«Οι θεοί έκαναν ότι μπορούσαν αλλά πάντα
έβρισκε ένα τρόπο για να ξεφύγει της τιμωρίας του- το πιο συνηθισμένο ήταν να
ξελασπώνει τον θεό Δία από τις απιστίες του. Νομίζετε ότι δεν προσέφυγα στην
Ελληνική Δικαιοσύνη όλα αυτά τα χρόνια; Κάθε χρόνο πήγαινα και ζητούσα συμβουλές για
να προστατευτώ και να τον κυνηγήσω στα δικαστήρια, αλλά οι απαντήσεις που έπαιρνα
ήταν «είσαι γυναίκα, τον προκάλεσες», «είναι θεός, δεν τον κυνηγάμε», «έλα του χρόνου
που θα έχει παραγραφεί το αδίκημα του» ή «γυναίκα είσαι, δεν έχεις δικαιώματα όπως
ένας άντρας». Ώσπου, τελικά, πέρασαν τα χρόνια, η ελληνική δικονομία άλλαξε, η
ισότητα- όσο μπορεί να το πει κανείς ισότητα- άρχισε να κυριαρχεί. Τότε το πήρα
απόφαση. Ρώτησα την δικηγόρο που με εκπροσωπεί σήμερα και μου είπε ότι το
έγκλημα του δεν έχει παραγραφεί, γιατί γίνεται κατά εξακολούθηση και δεν
σημαίνει κάτι που είναι θεός. Εδώ, μου είπε, ότι οι Έλληνες πια πάνε στα
δικαστήρια για ψύλλου πήδημα».
«Σας ευχαριστώ κυρία νύμφη Δάφνη. Να περάσει
ο κύριος Απόλλωνας».
«Θεός, κυρία Πρόεδρε. Το λέω για να ξέρουμε
ποιος είναι ο αρχηγός εδώ μέσα» είπε ο θεός Απόλλωνας και κοίταξε με το άγριο
βλέμμα του την πρόεδρο. Η πρόεδρος συγκρατήθηκε και σημείωσε την συμπεριφορά
του.
«Είναι αλήθεια. Είμαι ένας παράφορα
ερωτευμένος θεός και δεν μπορώ να κάνω τίποτα για αυτό. Όταν είδαν όλοι οι θεοί
του Ολύμπου ότι η κατάσταση μου ξεφεύγει με πλησίασαν για να με βοηθήσουν, αλλά
τίποτα. Ακόμα και ο γιος μου, ο Ασκληπιός πήγε να μου δώσει κάποια χάπια, κάτι
αντικαταθλιπτικά, αλλά δεν έκαναν τίποτα. Μετά, μου είπε η εγγονή μου, η Ιασώ,
γνωστή ψυχοθεραπεύτρια, να κάνουμε ψυχοθεραπεία και να ακολουθήσουμε ένα
μοντέλο κάποιου Φρόυντ, αλλά δεν ήθελα ούτε να μιλήσω πια σε κανέναν. Αυτή που ήθελα
δεν με ήθελε και η καρδιά μου πονούσε. Έπρεπε πάση θυσία να την κάνω δικιά μου.
Καμιά γυναίκα και κανένας άντρας δεν μου αρνιόταν τον έρωτα μου και ήρθε αυτή η
πανέμορφη νύμφη και με διέλυσε. Ναι, έγινα η σκιά της. Ναι, έβαλα τα τέρατα να
την παρακολουθούν. Ναι, έδιωξα τους μελλοντικούς της συζύγους γιατί αν δεν την
έχω εγώ, δεν θα την έχει κανένας. Νομίζετε ότι μπορείτε να μου επιβάλλετε
τιμωρία; Τον θεό Απόλλωνα δεν τον σταματάει
κανείς και τίποτα. Αυτά είχα να πω» και έκατσε στο εδώλιο.
«Λίγα λεπτά για να συσκεφθούμε και
επιστρέφουμε» είπε η πρόεδρος και κατέβηκε από την έδρα.
Πέρασαν δεκαπέντε λεπτά και επιστρέφουν
στην έδρα η εισαγγελέας, η πρόεδρος και η γραμματέας.
«Συμφωνώ μαζί σας και μάλιστα η ποινή που
προτείνω είναι ισόβια κάθειρξη χωρίς αναστολή».
«Κατηγορούμενε, άκουσες την ποινή σου και
μάλιστα ύστερα από ειδική συνεννόηση θα την εκτίσεις στον Όλυμπο με τις πιο
αυστηρές ποινές. Α και κάτι άλλο, θεέ Απόλλωνα, η δικαιοσύνη πάντα έρχεται και
δικαιώνει τον δίκαιο» είπε όλο ικανοποίηση η πρόεδρος.
Καθώς έφευγε ο θεός Απόλλωνας για να εκτίσει
την ποινή του στον Όλυμπο, σκέφτηκε ότι τελικά δεν έπρεπε να υπερηφανεύεται τόσο
μα τόσο πολύ για τις δυνάμεις του και ούτε ότι όλοι πρέπει να υπακούν στα θέλω
του.
Συγγραφέας: Ορτανσία Πέτρογλου - Σπουδάστρια Tabula Rasa
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου