Σήμερα ήταν η μεγάλη μέρα, παντρευόμουν. Το νυφικό μου κρεμόταν σαν πλουμιστό φάντασμα που με κοιτούσε όλο το βράδυ.
Θα έπρεπε να ήμουν χαρούμενη-δεν ήμουν.
Πόσες ακόμα θυσίες θα έκανα για την υπηρεσία; Το αυστηρό ύφος του διευθυντή μου που τόνιζε ότι ήμουν η ιδανική γι’ αυτή την υπόθεση ήρθε στο μυαλό μου, η καριέρα μου θα εκτοξευόταν είχε τονίσει.
Το είχα μετανιώσει, αλλά ήταν ήδη πολύ αργά.
Ένιωθα ότι έπρεπε να δώσω μια εξήγηση στον Πέτρο, ήμουν όμως στην μέση ομοσπονδιακής έρευνας και οποιαδήποτε αποκάλυψη θα σήμαινε και το τέλος της καριέρας μου.
Έκλεισα για λίγα λεπτά τα μάτια μου, θυμήθηκα το πρώτο μας φιλί εκείνο τον βροχερό Σεπτέμβρη ,ήμουν τόσο ερωτευμένη μαζί του. Μόνο εκείνος μπορούσε να με κάνει πραγματικά χαρούμενη .Όσες φορές και να χωρίζαμε πάλι γυρνούσαμε ο ένας στον άλλον με μεγαλύτερο πάθος κάθε φορά.
Δεν του άξιζε να μάθει από τις εφημερίδες για τον γάμο μου, έπρεπε να του μιλήσω, να του εξηγήσω.
«Πέτρο ,πρέπει να σε δω έχω να σου πω κάποια πράγματα» κόμπιασα
«Μαίρη, τι συμβαίνει, είσαι καλά;» ακούστηκε τρομαγμένος, πρέπει να τον είχα ξυπνήσει.
«Σε 1 ώρα στο καφέ απέναντι από το σπίτι σου»
Δεν του έδωσα περιθώριο να αρνηθεί, κλείνοντας το τηλέφωνο απότομα.
Άρχισα να ετοιμάζομαι γρήγορα, και πήρα το νυφικό με την κρεμάστρα στο χέρι μου. Όλη η προετοιμασία θα γινόταν υπό άκρα μυστικότητα, κι εγω αυτή την στιγμή παραβίαζα όλα τα πρωτόκολλα. Ήταν το λιγότερο που μπορούσα να κάνω για τον Πέτρο.
Το ταξί με άφησε μπροστά στο μπαρ, κόσμος έτρεχε να προστατευτεί από την δυνατή βροχή που μόλις είχε ξεσπάσει. Κοντοστάθηκα μπροστά στην τζαμαρία του καφέ, τον είχα εντοπίσει, καθόταν σ’ ένα τραπεζάκι διαβάζοντας εφημερίδα. Η καρδιά μου άρχισε να χτυπά δυνατά όπως την πρώτη φορά.
Τον αγαπούσα ακόμη.
Το γαλάζιο βλέμμα του με είδε να τον πλησιάζω και να κάθομαι στην καρέκλα δίπλα του. Δεν έδειξε να απορεί με το νυφικό που κρατούσα.
Η εφημερίδα ήταν ανοιχτή στην σελίδα με την συνέντευξη γνωστού βουλευτή, σε μια φωτογραφία με κρατούσε αγκαλιά.
Η σιωπή του ήταν μαχαίρι στην καρδιά μου.
«Πες κάτι» συνέχισα
Ήπιε μια γουλιά από τον καφέ του με αργές κινήσεις
«Τον αγαπάς;» ψέλλισε.
Ήθελα να του πω την αλήθεια αλλά δεν μπορούσα, έγνεψα καταφατικά απελπισμένη.
«Τότε δεν νομίζω ότι έχουμε κάτι άλλο να πούμε» μου απάντησε φανερά εκνευρισμένος.
Το τηλέφωνό μου άρχισε να χτυπάει σαν τρελό, είχαν αρχίσει να με ψάχνουν.
Αν καθυστερούσα λίγο ακόμα θα τίναζα όλη την επιχείρηση στον αέρα.
«Άκου Πέτρο τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται, δεν μπορώ να σου πω κάτι άλλο αυτή την στιγμή» κατάφερα να του τραβήξω την προσοχή.
«Έρχεσαι εδώ μετά από ένα χρόνο με το νυφικό, για να μου πεις ότι παντρεύεσαι αλλά δεν είναι αυτό που φαντάζομαι;» ο τόνος της φωνής του ήταν δυνατός ,είχαμε τραβήξει την προσοχή στο μαγαζί, κάτι που απευχόμουν από την πρώτη στιγμή.
Έβαλα το δάχτυλό μου μπροστά στα χείλη μου για να τον κάνω να χαμηλώσει τον τόνο του. Ένιωθα ότι είχε έρθει η ώρα να φύγω αν ήθελα να είμαι στην ώρα μου για τον γάμο. Τα πόδια μου όμως με κρατούσαν καθηλωμένη.
Αν έχανα τον Πέτρο δεν θα ήμουν ποτέ ξανά ευτυχισμένη.
Ήταν ίσως τα πιο κρίσιμα δευτερόλεπτα της ζωής μου. Έπρεπε να πάρω μια απόφαση πριν είναι πολύ αργά. Η δουλειά μου ή ο Πέτρος;
Έκανε να σηκωθεί από την καρέκλα του και τον τράβηξα πίσω.
«Θα σου εξηγήσω» ξεφύσηξα κλείνοντας τα μάτια παραδομένη σε αυτό που ετοιμαζόμουν να κάνω.
Έκλεισα το τηλέφωνο μου και άρχισα να του εξιστορώ την μυστική αποστολή και την εμπλοκή του βουλευτή στο μεγαλύτερο καρτέλ ναρκωτικών της Ευρώπης.
Ο εκνευρισμός του μετατράπηκε σε περιέργεια.
Μόλις είχα κάνει την επιλογή μου.
«Εμείς οι δύο θα είμαστε για πάντα μαζί» χαμογέλασε ανακουφισμένος.
Αυτό που είδα μου έκοψε την αναπνοή.
«Θα ήθελα να τα πούμε και κάποια άλλη στιγμή αλλά δυστυχώς έχω αργήσει, στείλε μου μήνυμα να βρεθούμε μέσα στην εβδομάδα» είπε κλείνοντας μου το μάτι πονηρά.
Ο Πέτρος φορούσε βέρα.
«Πρέπει να γυρίσω σπίτι, να προσέχω το μωρό για να κοιμηθεί λιγάκι η Ελένη, μας κρατάει ξάγρυπνους με το κλάμα του όλο το βράδυ»
«Ο καφές σου είναι κερασμένος» είπε σαν να έλεγε το πιο απλό πράγμα στον κόσμο.
Τον είδα να φεύγει, ένιωσα σαν να με είχαν σκοτώσει.
Συγγραφέας: Αφροδίτη Πασσιά - Σπουδάστρια Tabula Rasa
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου