Πρόσωπα μουδιασμένα.
Σαν κάποιος να πασπάλισε το σφαιρικό νησί
με σκόνη ανασφάλειας
παλιά όσο κι εσύ.
Νέες συνθήκες, αλλαγές,
ειδικές διαδικασίες.
Αξεσουάρ, συμβολισμοί
με σημασίες πολλές.
Γνώμες ηχούν από παντού.
Όλες υποκειμενικές.
Κι εσύ στέκεις ανήμπορος
στο κέντρο του κυκλώνα,
με μια πυξίδα ανάστατη
που ψάχνει προορισμό.
Μα, είσαι πράγματι αυτό;
Εκδήλωση ανημπόριας;
Ή μήπως είσαι ολόκληρος
μια δύναμη, όταν θες;
Το έξω δεν ελέγχεται,
τίποτα δεν ορίζεις.
Η στάση σου όμως μέσα σου,
αυτή είναι το κλειδί.
Έχεις εκεί επιλογή,
εσύ θα καθορίσεις
ποιες θα ‘ναι οι συνέπειες
απ’ ό,τι εκτός σου ηχεί.
Θες να το δεις καταστροφή;
Μονίμως να ωρύεσαι
ή και να παραιτείσαι;
Είναι κι αυτό μια εκδοχή, η ίδια και τα δυο.
Μα είναι κι η άλλη η οπτική,
αν θες αλλιώς να «δεις».
Στο φως της όλα γίνονται
ευκαιρία για ανύψωση.
Όλα μετουσιώνονται
σε έσω απογείωση.
Κάνει το κάθε «μακροβούτι» εντός,
του "δύτη" μεταρσίωση.
Για όσο και αν σε κλείσουνε στο σπίτι,
εσένα-εμένα,
μην είσαι λέων σε κλουβί,
κάνε το σπίτι αρένα·
αρένα για τη μάχη σου
όχι με άλλα, ξένα.
Μα για να βρεις τι γίνεται
εδώ, μέσα σε σένα.
Όσο κι αν μοιάζει με κελί
από κράτος κλειδωμένο,
εσύ κραταιά μεταμόρφωσε
το τοπίο σε ανθισμένο.
Όση επιβολή κι αν κάνουν οι συνθήκες έξω,
κανείς δεν εξουσιάζει
αυτό που είσαι έσω.
Μια μάσκα, είτε ραμμένη με κλωστή χρυσή
είτε με την απλή σου,
είτε έχει σχέδιο πλουμιστό
είτε λιτό, θυμήσου:
μάσκα είναι για σένανε
όχι η φυσική κατάστασή σου.
Κι αν οι συνθήκες επιβάλλουν
μ’ αυτή το πρόσωπο να ντύσεις,
μπορείς πάντα να επιλέγεις
να μην τη συνηθίσεις.
Εσύ θα αποφασίσεις
με σένα αν θα την ταυτίσεις.
Όταν όλα τα στηρίγματα
τριγύρω τρεμοπαίζουν,
δεν φταίνε τα εδάφη
τα τάχα ασταθή.
Μια υπεύθυνη απόφαση χρειάζεται να πάρεις
που μόνο στου ελεύθερου τον χώρο οδηγεί.
Μόνο εντός έχεις έρεισμα,
εσύ είσαι η κιβωτός σου.
Αυτός που τα όλα σου κινεί,
είναι ο εαυτός σου.
Η τρικυμία εκδηλώνεται, εκφράζεται, κοπάζει.
Κάνε εσύ τον κύκλο της
μια ευκαιρία για άρση.
Συγγραφέας: Ανθή Ψωμιάδου - Σπουδάστρια Tabula Rasa
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου