"Γνώριμο λιμάνι" του Μαρίνου Γεωργιόπουλου

Πόσο είναι δύσκολο και ωραίο απλά να είσαι
Μόνες στιγμές που τα γρανάζια σταματάνε
Και εσύ φοβάσαι κάθε πόρτα που ανοίγει
Αν δεν κινείσαι τα γρανάζια σε πατάνε

Πόσο παράξενο και ωραίο απλά να είσαι
Σ' ένα δωμάτιο εσύ και ο εαυτός σου
Να μη μπορείς να σου πουλήσεις παραμύθι
Και να πεθαίνεις να αγοράσεις λίγη λήθη

Κάτι να κάνω, να προλάβω, να διανύσω
Και πέτρα που κυλάει δε χορταριάζει
Μα πιο πολύ από όλα με τρομάζει
Τι να ναι αυτό, που θα αντικρίσω αν σταματήσω

Πόσο τρομακτικό και ωραίο απλά να είσαι
Και που και που από μόνο του με πιάνει
Και όταν με πιάνει, καταπιάνομαι και γράφω
Πάλι του κρύφτηκα σε γνώριμο λιμάνι

Συγγραφέας: Μαρίνος Γεωργιόπουλος - φοιτητής Tabula Rasa