Κι άλλο ποτό…
Και ένα τσιγάρο…
Όλο το βράδυ, άθελα
μου, σε κοιτάω.
Και όσο επίμο…
…να κοιτάω…
Τόσο το βλέμμα μου
τραβάω ,να μη σκοντάψει στο δικό σου.
Μες στο σκοτάδι…
Με κάποιον άλλο…
Να ταξιδεύω στο
λαθραίο χαμόγελο σου.
Να κοροϊδεύω…
Τον εαυτό μου…
Ποτέ δεν ήσουν πιο
καλή απ’ ότι μέσα στο μυαλό μου.
Κι ας ξεχωρίζεις…
Μέσα στα πλήθη…
Αυτή την αίσθηση,
ψευδαίσθηση τη λέω.
Γελώ, δεν κλαίω…
Ο εαυτός μου…
Μονάχος του ως πότε
θα με πείθει;
Έχω ανάγκη…
Να με πείσεις…
Αληθινά, αν το
θελήσεις, να αγαπήσεις.
Έχω ανάγκη…
Να με πείσεις…
Ότι είσαι κάτι
παραπάνω απ’ το δικό μου παραμύθι.
Συγγραφέας: Μαρίνος Γεωργιόπουλος - φοιτητής Tabula Rasa
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου