"Το πνεύμα της εκδίκησης" του Μάνου Σφυράκη

     …Ένοιωθε απόλυτα προδομένη και έμοιαζε τρομακτικά εξαγριωμένη, αντικρίζοντας τον μετά από έναν ολόκληρο χρόνο. Για εκείνη όμως ο χρόνος δεν είχε πλέον σημασία…

     Ένα χρόνο και πέντε μήνες πριν, η Σούκι μία πανέμορφη νέα γκέισα,  γνώρισε έναν ξενόφερτο νεαρό ονόματι Νίκολας, ο οποίος μιλούσε την ιαπωνική γλώσσα άπταιστα. Κάθε μέρα έβρισκε στο κατώφλι της οκίγιας που έμενε ανθοδέσμες με ολόφρεσκα λουλούδια μα αυτό δεν άρεσε καθόλου στις υπόλοιπες γκέισες – κυρίως στις μεγαλύτερες της! Ήξερε πως δεν μπορούσε να έχει σχέσεις ερωτικές με τους πελάτες της όμως ο Νίκολας, για εκείνη, διέφερε κατά πολύ.

     Οι δύο νέοι, ρισκάροντας τα πάντα, ζούσαν τον έρωτα τους στο έπακρο, ώσπου κάποια στιγμή τα πάντα μαθεύτηκαν… Της απαγορεύτηκε να δει ξανά τον Νίκολας όπως επίσης και για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα να πηγαίνει στις εκδηλώσεις των γκεϊσών αλλά να μένει μέσα στην οκίγια για να προσέχει τις μάικο, τις νέες υποψήφιες γκέισες.

     Μια μέρα ο Νίκολας, πάντοτε προσεκτικός, άφησε στην Σούκι ένα γράμμα κάτω από την πόρτα και πριν τρέξει για να κρυφτεί την χτύπησε ελαφριά. Την στιγμή εκείνη έπαιζε το σαμισέν της αλλά ο ήχος από την πόρτα της απέσπασε την προσοχή. Αμέσως κίνησε κατά εκεί όπου έκπληκτη βρήκε το γράμμα, το άνοιξε και το διάβασε. Ο Νίκολας της εξομολογούταν τον έρωτα του και της ζητούσε να αφήσει τα πάντα πίσω της και να φύγουν μαζί μακριά. Θα την περίμενε κοντά στην παλιά γέφυρα - όπου συναντιόντουσαν συνήθως - κατά τις δέκα το βράδυ όπου θα ήταν λίγο πιο ήσυχα. Εκείνη στην αρχή δίστασε, όμως σύντομα άκουσε την καρδιά της όπου της έλεγε να πράξει το απαγορευμένο! Έτσι μάζεψε λίγα από τα πράγματα της και λίγο πριν τις δέκα, το έσκασε από την οκίγια!

     Η Σούκι περίμενε αρκετή ώρα κοντά στην παλιά γέφυρα, όμως ο Νίκολας δεν εμφανίστηκε ποτέ. Τα βουρκωμένα μάτια της δεν άργησαν να ξεχειλίσουν, εκφράζοντας έτσι την τρομερή θλίψη της και την πικρή απογοήτευση. Δε μπορούσε να πιστέψει πως άνδρας που της είχε κλέψει την καρδιά, την είχε κοροϊδέψει! Το μυαλό της ήταν αρκετά θολωμένο ενώ απαισιόδοξα συναισθήματα την είχαν καταλάβει και δίχως να έχει συναίσθηση των πράξεων της, ανέβηκε στης παλιάς γέφυρας το τείχος και πήδηξε μονομιάς στην μεγάλη λίμνη…!

     …Ο μήνας ήταν Αύγουστος, παρ’ όλα αυτά η ατμόσφαιρα ήταν αρκετά ψυχρή. Ήταν περασμένες δέκα και ο Νίκολας βρισκόταν μπροστά στην παλιά γέφυρα, τρομοκρατημένος, αδυνατώντας να πιστέψει αυτό που έβλεπε… ήταν το Γιούρι για το οποίο όλοι μιλούσαν ένα χρόνο τώρα όπου στοίχειωνε το μέρος εκείνο. Στο εκδικητικό όμως πρόσωπο του φαντάσματος, ο Νίκολας αναγνώρισε την Σούκι και οι φοβίες τότε επαληθεύτηκαν ! Πίσω του, πλησίασε δειλά η καλή φίλη της Σούκι, η Ταμάκο με δάκρυα στα μάτια κρατώντας ένα υφασμάτινο δέμα. Ο Νίκολας με την ανάσα του σχεδόν κομμένη άρχισε να εξηγεί στην Σούκι τι είχε συμβεί το βράδυ εκείνο που δεν εμφανίστηκε…

     Ο πάτρωνας της οκίγιας της, τον είχε βάλει στο μάτι για αρκετό καιρό και εκείνο το βράδυ έστειλε ανθρώπους του να τον απειλήσουν για την ζωή της αγαπημένης του αν εκείνος δεν έκανε πίσω και δεν την άφηνε να κάνει την δουλειά της. Αφού τον χτύπησαν άσχημα τον πήραν μακριά από την πόλη και τον παράτησαν σ’ ένα υπαίθριο μέρος όπου κάποιοι περαστικοί τον βρήκαν και τον μετέφεραν στο πλησιέστερο νοσοκομείο. Εκείνος, μόλις πήρε εξιτήριο έφυγε μακριά για το καλό της, παρόλα αυτά δεν έπαψε ποτέ να της στέλνει γράμματα. Φυσικά δεν έπαιρνε καμία απάντηση. Αυτό άλλαξε όταν σχεδόν ένα μήνα πριν η Ταμάκο του έστειλε γράμμα - αφού έβλεπε την επιμονή και την αγάπη του για εκείνη - όπου του έλεγε πως η Σούκι είχε εξαφανιστεί ένα χρόνο!

     Η Ταμάκο παρέδωσε το υφασμάτινο δέμα στον Νίκολας που περιείχε τα γράμματα κι εκείνος με την σειρά του πλησίασε και τα άφησε μπροστά στην αιωρούμενη Σούκι η οποία είχε χάσει πια το οργισμένο της ύφος καθότι μια έκφραση απορίας είχε σχηματιστεί στο πρόσωπο της. Εκείνος γονατισμένος μπροστά της δίχως να έχει κάτι παραπάνω να προσθέσει στα λεγόμενα του, της ζήτησε να τον συγχωρέσει και να σταματήσει να στοιχειώνει το μέρος.

     Η Σούκι ενθυμούμενη την προηγούμενη της ζωή, άρχισε να γίνεται όλο και πιο ανθρώπινη, βγάζοντας από πάνω της αυτή τη ζοφερότητα. Αυτή η αλλαγή της, έλεγε αρκετά! Ευθύς, πλησίασε τον αγαπημένο της και του ζήτησε να ψάξουν να βρουν το σώμα της που βρισκόταν στον βυθό της λίμνης και να της αποδώσουν την απαιτούμενη νεκρώσιμη ακολουθία όπως επίσης και μια τελετή μνήμης στο φεστιβάλ Όμπον (Obon) - όπου διεξαγόταν προς τιμή των νεκρών - του τρέχοντος μήνα.

   Η ψυχή της Σούκι σύντομα αναπαύτηκε και όλα έγιναν ξανά φυσιολογικά. Ο Νίκολας αποφάσισε να γυρίσει στον τόπο του, παίρνοντας μαζί του λίγες από τις στάχτες της Σούκι… Δύο εβδομάδες αργότερα, η Ταμάκο που συνέχισε να αλληλογραφεί μαζί του, του έστειλε ένα γράμμα όπου του έλεγε κάτι το συγκλονιστικό! Την ίδια μέρα που εκείνος έφυγε από την Ιαπωνία, εξαφανίστηκε μυστηριωδώς κι ο πάτρωνας της οκίγιας τους…!

Συγγραφέας: Μάνος Σφυράκης - φοιτητής Tabula Rasa