"Ανάγκη" της Ηρώς Μπέη

Γράφω πάλι από ανάγκη… Τι νομίζεις ότι είναι; Αγάπη; Χα, χα. Ανάγκη είναι. Τίποτα άλλο…

 Όλα είναι ανάγκη. Είναι η μεγαλύτερη δύναμη στον κόσμο. Ζούμε από ανάγκη, όχι επειδή το επιλέξαμε, αλλά επειδή κάποιος μας έφερε στη ζωή. Τρώμε γιατί πεινάμε. Κλαίμε γιατί πονάμε. Ερχόμαστε κοντά στους ανθρώπους και φεύγουμε μακριά.  Έτσι… γιατί το έχουμε ανάγκη.

Και δε θέλω καν να πω κάτι σημαντικό, ούτε κάτι που να ενδιαφέρει κανένα. Απλώς έχω ανάγκη να βγάλω τα σωθικά μου, που με ανακατεύουν από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Να κράξω σα πουλί, να χλιμιντρίσω σαν άλογο και να κουλουριαστώ έπειτα σα γάτα. Γι αυτά που μου συμβαίνουν ή δε μου συμβαίνουν. Γι αυτά που θέλησα και γι αυτά που μίσησα.

Δάκρυ γενικά δε μου περισσεύει. Ούτε καν σπασμός μυών. Ένα κεφάλι ανέκφραστο πατικώνει το λαιμό μου. Ένα κεφάλι που μέσα έχει ένα γλιστερό κρέας που λέγεται μυαλό. Αυτό, τι ανάγκη είχε να εμφανιστεί στο ανθρώπινο σώμα; Ίσα για να μας βασανίζει; Μόνο η καρδιά αρκούσε. Ή τουλάχιστον να μην υπήρχε καρδιά. Να ήταν μόνο μια λογική μηχανή… το σώμα. Τότε όλα θα ήταν αυτό που θα ήταν. Ενώ τώρα τι είναι;  Μια ατσούμπαλη τραμπάλα που τη μια γέρνει στο γκρεμό και την άλλη στον ήλιο που καίει.

Τα λέω απαισιόδοξα, ε; Η ανάγκη μου φταίει, όχι εγώ. Μου είπε κάποιος μέσα στο κεφάλι μου ότι είσαι κουτός... Ναι, εσύ που διαβάζεις… Μη θυμώνεις. Είσαι κουτός, επειδή αναλώνεσαι στη σκέψη. Θέλει πράξη η ανάγκη να εκπληρωθεί. Ότι και να κάνεις δε θα μπορέσεις ποτέ να μην έχεις ανάγκη. Ακόμη και τότε θα υπάρχει η ανάγκη αποχή της ανάγκης. Αλλά θα μπορέσεις να την εκπληρώσεις;

Γράφω πάλι από ανάγκη… Ανάγκη να πω ότι όλα θα πάνε καλά. Κι ας μη το πολύ πιστεύετε. Προσπαθώ ακόμα κι εγώ να το πιστέψω. Αλλά όλα θα πάνε καλά. Γιατί αν δεν πάνε τότε θα πάνε καλά από την ανάποδη. Γυρνάω το κακό ανάποδα και βλέπω το καλό.

Ξέρω… μιλάω περιττά και γράφω για να γράφω, αλλά θα πω και κάτι για να κλείσει αυτό το γράμμα. Περπάτα. Κινήσου. Φύγε και ξέφυγε. Όταν θα τρέξεις δε θα δεις καν, ότι ο θάνατος σε πλησιάζει. Θα είσαι ήδη στο παράδεισο… 

Συγγραφέας: Ηρώ Μπέη - φοιτήτρια Tabula Rasa