"Το μυστικό του βάλτου" της Μαίρης Κάντα

Αργά το βράδυ, ο Νικήτας και η Αγγελική επέστρεφαν στο σπίτι τους. Η δυνατή βροχή δυσκόλευε την επιστροφή, καθώς ο δρόμος γλιστρούσε. Η μειωμένη ορατότητα εμπόδισε τον Νικήτα να δει εγκαίρως ένα σταματημένο φορτηγό στη μέση του δρόμου. Κάνοντας ένα ελιγμό την τελευταία στιγμή, κατάφερε να μη πέσει πάνω στο σταματημένο όχημα. Έριξε, όμως άθελα του, το αυτοκίνητο σε ένα βάλτο.

Βγήκαν από το όχημα και το ζευγάρι έκπληκτο διαπίστωσε πως δεν γνώριζε καθόλου την περιοχή. Η βροχή δεν έλεγε να σταματήσει. Έψαξαν να βρουν τα κινητά τους. Μάταια. Οι συσκευές τους είχαν χαθεί στο βάλτο. Και το αυτοκίνητο παρέμενε κολλημένο στη βαλτώδη περιοχή. Η Αγγελική έβαλε τα κλάματα. Είχε τρομοκρατηθεί. Ο Νικήτας προσπάθησε να παραμείνει ψύχραιμος.

«Ο Προκόπης, ένα μικρό μυρμήγκι» της Αθανασίας Αλεξανδρίδη

Μια φορά και έναν καιρό, ζούσε σε ένα λιβάδι ένα μικρό μυρμηγκάκι, που τον έλεγαν Προκόπη. Κάθε μέρα περπατούσε μόνο του ανάμεσα στις ντοματιές, τις φραουλιές και ένα σωρό άλλους θάμνους, δέντρα και λουλούδια και τραγουδούσε. Μια μέρα ο Προκόπης αναρωτήθηκε πως θα φαινόταν το λιβάδι από ψηλά και έτσι ανέβηκε πάνω σε μια μανταρινιά και κάθισε αμέριμνο πάνω σε ένα μανταρίνι, κοιτώντας τη θέα. Ξαφνικά, όμως, άρχισε να νιώθει το δέντρο να κουνιέται και κατάλαβε πως είχαν έρθει κάποιοι εργάτες για να μαζέψουν τους καρπούς του λιβαδιού. Χωρίς να το καταλάβει βρέθηκε σε ένα μεγάλο τελάρο μαζί με πολλά μανταρίνια. Ο Προκόπης άρχισε να φοβάται, καθώς το τελάρο μπήκε σε ένα μεγάλο φορτηγό, το οποίο ολοένα και απομακρυνόταν από το λιβάδι μέχρι που βρέθηκε μέσα σε ένα ψυγείο με μανταρίνια, αγγούρια, αχλάδια, μήλα και πολλά πολλά άλλα φρούτα και λαχανικά.

Masterclass: Ιστορία θεατρικής γραφής – Η τεχνική κάθε θεατρικού συγγραφέα με την Αλεξάνδρα Χειμώνα

Σε αυτό το ταχύρυθμο σεμινάριο, οι σπουδαστές – πέρα από γενικές γνώσεις για την πορεία και τους στόχους του θεάτρου σε κάθε εποχή - έρχονται σε επαφή με αποσπάσματα του παγκόσμιου ρεπερτορίου, τα επεξεργάζονται, και μαθαίνουν σε συντομία τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε συγγραφέα και λογοτεχνικού / θεατρικού κινήματος, αξιοποιώντας δημιουργικά τα στοιχεία που τα έκαναν να ξεχωρίσουν. 

Το σεμινάριο αυτό του Σαββάτου 01 Απριλίου 13:00–18:00 με την Αλεξάνδρα Χειμώνα,  απευθύνεται σε όποιον επιθυμεί να έχει βασικές γνώσεις για τους θεατρικούς δημιουργούς, έτσι ώστε να μπορεί να αποκωδικοποιήσει τα μοτίβα τους, να καταλαβαίνει τι θα δει όταν παρακολουθήσει παραστάσεις τους και να μπορεί να κρίνει τη σκηνοθετική γραμμή, τη σκηνογραφία και τη θεατρική απόδοση των έργων. 

“Αγορά σπιτιού” της Ευαγγελίας Βερνάρδου

Είχα πρόσφατα κληρονομήσει αρκετά χρήματα από μια μακρινή εξαδέλφη της μητέρας μου από την Αμερική. Άκληρη καθώς ήταν και τσιγγούνα άφησε ένα όχι ευκαταφρόνητο ποσόν στην μητέρα μου, γιατί ήταν η μόνη που την φιλοξενούσε όταν ερχόταν στην Ελλάδα. Καθώς εκείνη είχε φύγει η κληρονομιά ερχόταν σε μένα. Η αλήθεια είναι ότι δεν την συμπαθούσα. Ήταν μια ξινή γεροντοκόρη που απεχθανόταν τα παιδιά και τον θόρυβο, όλο παρατηρήσεις και κριτική. Θεός σχωρέσ’ την, έκανε και ένα καλό με τον θάνατο της.

«To πηγάδι των ευχών» Νέο θεατρικό του απόφοιτου σπουδαστή της Tabula Rasa, Νεκτάριου Μπουτεράκου

Ο απόφοιτος της σχολής μας Νεκτάριος Μπουτεράκος γράφει και σκηνοθετεί το παιδικό θεατρικό έργο, «Το πηγάδι των ευχών».

Ένα διαδραστικό παιδικό έργο με πολύ μουσική αλλά και εκπλήξεις για τα μικρά αλλά και τα μεγάλα παιδιά.

Υπόθεση:
Τέσσερις ήρωες των παραμυθιών, ο Πίτερ Παν, η Άριελ, η Χιονάτη και ο Πινόκιο, βρίσκονται ξαφνικά στην καρδιά ενός πυκνού δάσους, μπροστά από ένα πηγάδι. Και τους τέσσερεις τούς συναντάμε κάποια χρόνια μετά από τις γνωστές ιστορίες τους. Έχουν όμως αλλάξει. Και οι τέσσερεις έχουν τον αντίθετο χαρακτήρα από τον γνωστό των παραμυθιών. Ο άλλοτε σκανταλιάρης Πίτερ Παν έχει χάσει την παιδικότητά του. Η ευαίσθητη Άριελ έχει γίνει πιο σκληρή και πληγωμένη. Η καλοκάγαθη Χιονάτη μοιάζει πλέον με την κακιά Βασίλισσα και ο ψευτράκος Πινόκιο είναι ένα μελαγχολικό, δυσκίνητο αγόρι. Στόχος και των τεσσάρων ηρώων είναι να ξαναβρούν τον εαυτό τους. Το μονοπάτι για να το καταφέρουν όμως είναι μόνο ένα. Το μονοπάτι της αλήθειας. Κι ο μοναδικός τρόπος είναι να κάνουν μια ευχή στο πηγάδι. Χρειάζονται τέσσερα νομίσματα αλλά βρίσκουν μονάχα ένα. Ποιος θα κάνει την ευχή και τι θα απογίνουν οι υπόλοιποι τρεις;

«Σκερτσάκια: Γελάτε γιατί χανόμαστε!». Νέο θεατρικό του απόφοιτου σπουδαστή της Tabula Rasa, Μάνου Σφυράκη

Ο απόφοιτος σπουδαστής της σχολής μας, Μάνος Σφυράκης, κάτοικος Κρήτης, δημιούργησε την ερασιτεχνική θεατρική ομάδα Ελούντας (Ε.Θ.Ο.ΕΛ.) ώστε όλοι μαζί να προσφέρουν θεατρική παιδεία στους κατοίκους του νησιού με τις παραστάσεις που ανεβάζουν.

Η πρώτη παράσταση της ομάδας με τίτλο «Σκερτσάκια: Γελάτε γιατί χανόμαστε!» που πραγματοποιήθηκε πριν λίγες μέρες είχε στόχο το γέλιο και αποτελείτο από επτά κωμικά σκετς που περιγράφουν γλαφυρά την καθημερινότητα απλών ανθρώπων που όμως πάντα κάτι συμβαίνει στη ζωή τους.

Η επιμέλεια των κειμένων, η σκηνοθεσία και η πρωτοβουλία για το όλο εγχείρημα ανήκουν στο Μάνο Σφυράκη.

Αξιοσημείωτο ήταν το γεγονός πως αντί εισιτηρίου μαζεύτηκαν τρόφιμα για την μονάδα φροντίδας ηλικιωμένων Αγίας Τριάδας.

Τιμητική διάκριση για τις σπουδάστριές μας Ρένα Τσόγκα και Ευαγγελία Θεοδωρίδου

Οι σπουδάστριες του εργαστηρίου δημιουργικής γραφής Tabula Rasa, Ρένα Τσόγκα και Ευαγγελία Θεοδωρίδου διέπρεψαν στον 3ο Διαγωνισμό Bonsaistories και έλαβαν  τον Γ’ έπαινο για το διήγημα «Η υπόσχεση του Θείου Στέλιου» και τον Ι’ έπαινο για το διήγημα «Το δέντρο της ζωής» αντίστοιχα.

"Ο σκίουρος Βεργίλιος και το μικρό αδελφάκι" του Κωνσταντίνου Καρτσακάλη

Μια φορά και έναν καιρό, σε ένα δάσος μακρινό, ζούσε μια τριμελής οικογένεια Σκίουρων. Ο μπαμπάς σκίουρος με τη μαμά σκιουρίνα αγαπούσαν πολύ το πρώτο τους παιδί, τον μικρό Βεργίλιο, αλλά δεν ήταν οι μόνοι: όλη η οικογένεια, γιαγιάδες, παππούδες και θείοι σκίουροι του έδειχναν όλη τους την αγάπη. Του έφερναν πολλά όμορφα δώρα, του έκαναν τα χατίρια και δεν έχαναν καμία ευκαιρία για να του δείξουν την ευτυχία που τους έφερνε στην σκιουρο-οικογένεια με την παρουσία του. Τον αγαπούσαν μάλιστα τόσο πολύ, που κάθε Παρασκευή μόλις γυρνούσε από το σχολείο, τον περίμενε πάντα στο σπίτι ένα λιχουδένιο βελανίδι με γέμιση σοκολάτα.

"Zumba - Ξαβιέ. Να μη μου ξανατύχει, Θεέ!!!" της Στρατονίκης Καλφοπούλου

Τι τον ήθελα το χορό; Όχι πες μου τι τον ήθελα;;; Δεν καθόμουν σπιτάκι μου, να φάω κάνα - δυο προφιτερόλ, να δω καμιά ταινία με ανυπέρβλητους έρωτες μέχρι να ξεραθώ στον καναπέ αγκαλιά με πέντε – έξι σακούλες νάτσος, όπως κάνει κάθε single 30αρα, που σέβεται τον εαυτό της;;; Μα έλα όμως που πήραν τα μυαλά μου αέρα, κερδίζοντας στο ραδιόφωνο εκείνη την αναθεματισμένη μηνιαία συμμετοχή σε ομαδικά μαθήματα χορού… Που να μην έσωνα! Έτρεξα η καλή σου.. Να προλάβω!!! Μη χάσω!!!!!! «Να η ευκαιρία Ρίκα μου να εξελίξεις τις χορευτικές σου επιδόσεις. Εξάλλου δεν είναι τυχαίο που από μικρή σε φωνάζουν χέλι!» είπα στον εαυτό μου. Φοράω λοιπόν ότι βρίσκω στη ντουλάπα μου,  που παρέπεμπε σε χορευτικό mood -Από Fame και Flashdance μέχρι Step up και Glee. Κοτσάρω και έναν φιόγκο τεράστιο στα μαλλιά τύπου grease-  και σκάω μύτη στη σχολή.

Masterclass: Ιστορία τέχνης - Η σκοτεινή τέχνη με την Μαρία Σβαρνιά

Το παρόν masterclass στοχεύει στο να απαντήσει σε πολλά ερωτήματα που έχουν τεθεί ανά τους αιώνες, με την ταυτόχρονη προβολή σε powerpoint όσων έργων συζητηθούν.  

Με το πέρας του masterclass, το Σάββατο 18 Μαρτίου 14:00-19:00 με την Μαρία Σβαρνία, οι σπουδαστές θα έχουν κατακτήσει σημαντική γνώση όσον αφορά σε ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της τέχνης.  Επιπλέον, θα είναι σε θέση να μπορούν να την χρησιμοποιήσουν δημιουργικά, διοχετεύοντάς την στις προσωπικές τους λογοτεχνικές καταθέσεις.

“Freddie Mercury...μια συγκριτική γραφολογική ματιά” της Αναστασίας Καμπάνου Καββαδία

Οι περισσότεροι από εμάς θα έχουμε ακούσει το Bohemian rhapsody των Queen, μία μπάντα που καρφώνεται στην κορυφή των παγκοσμίων charts για εβδομάδες και γεμίζει στάδια με 200.000 θεατές την δεκαετία των 80's. Έχουμε σιγοτραγουδήσει το We are the champions μετά από μεγάλες αθλητικές επιτυχίες ή το we will rock you πριν την έναρξη. 

Μεγάλο ατού του βρετανικού συγκροτήματος είναι ο Ιρανικής καταγωγής τραγουδιστής Freddie Mercury(1946-1991). Το καλλιτεχνικό του ταπεραμέντο λάμπει από τα σχολικά του χρόνια όπου διδάσκεται πιάνο και φωνητική και αργότερα γραφιστική. Το 1966 γνωρίζει τον κιθαρίστα Brian May με τον οποίο θα γράψουν από κοινού τις περισσότερες επιτυχίες και μέσω αγγελίας τον Roger Taylor(ντραμς) και τον John Deacon(μπάσο). Η μίξη ροκ, οπερετικών και θεατρικών στοιχείων στην μουσική και κυρίως στην εικόνα της μπάντας την κάνει αξέχαστη ακόμα και σήμερα. 

«Το βαλς της Αμελί» του Ιωάννη Αθανασίου

Το χέρι της πίεσε το διακόπτη και το φως έδιωξε το σκοτάδι. Το δωμάτιο την περίμενε ακριβώς όπως το άφησε. Καθαρό, τακτοποιημένο, φιλόξενο. 

 

Γύρισε και τον κοίταξε. Η αύρα του είχε ακολουθήσει δουλικά τη δικιά της και η αναπνοή του χάιδευε την ανάσα της. Αναζήτησε ανυπόμονα τα χείλη του αλλά αυτός την απέφυγε. Απορημένη τον είδε να ξεφεύγει από τη μαγνητική της επιρροή και να εμφανίζει ταχυδακτυλουργικά στο χέρι του ένα μικρό αμπαλαρισμένο κουτί. Του χαμογέλασε διερευνητικά.

«Τι είναι αυτό; Αποχαιρετιστήριο δώρο;».

«Δεν θα μάθεις ποτέ εάν δεν το ανοίξεις». 

"Εκδικούμαι σημαίνει αυτοτιμωρούμαι" της Γιώτας Σιπέτα

Έκλαιγε κι έπινε. Παρήγγειλε με ένα νεύμα άλλο ένα ποτό. Ο σερβιτόρος τον κοίταξε με λύπηση αλλά δεν μίλησε. Είχε συνηθίσει να βλέπει αυτή τη σκηνή.

Ο Κώστας στήριξε το κεφάλι με τα δυο του χέρια και ταξίδεψε για ακόμα μια φορά στα παλιά .

Masterclass: Λογοτεχνική γραφή – Πώς να γράψετε ένα συναρπαστικό φινάλε, με την Αντιγόνη Πόμμερ

Έχετε γράψει το μυθιστόρημά σας και λίγο πριν το τέλος εγκαταλείπετε; Δεν βρίσκετε ένα τέλος που να του ταιριάζει; Εκεί ακριβώς σταματά η συγγραφική σας καριέρα.

Σε αυτό το πεντάωρο σεμινάριο, το Σαββάτο 11 Μαρτίου, 14:00 – 19:00 με την Αντιγόνη Πόμμερ, θα διδαχτείτε την σημασία του τέλους σε ένα μυθιστόρημα. Τι είναι το τέλος; Αποκλιμάκωση, λύση ή και τα δύο; Και τι να προτιμήσετε, ένα καλό ή ένα κακό τέλος; Υπάρχουν τεχνικές για ένα συναρπαστικό τέλος; Είναι το τέλος το ίδιο σημαντικό με την αρχή ενός μυθιστορήματος;

Ένα είναι σίγουρο. Ότι το τέλος θα πρέπει να είναι μια μπουνιά στο στομάχι του αναγνώστη που θα την θυμάται για πολύ καιρό.

“Φυλακισμένη σκέψη” της Χριστίνας Αλεξίου

Τόλμησα να κατέβω τις σκοτεινές σκάλες, στις οποίες τον έβλεπα τις τελευταίες μέρες να χάνεται, κάθε φορά που τελείωνα το λιγοστό φαγητό που μου είχε φέρει. Τόσες μέρες τώρα, δεν μπορούσα να υπολογίσω πόσες ακριβώς, τις ένοιωθα πολλές πάντως, με παρακολουθούσε να τρώω σιωπηλός, χωρίς να αντιδρά, ούτε να απαντά σε καμία από τις ερωτήσεις που τολμούσα να του κάνω, στην απόγνωση μου. Δεν με είχε πειράξει, το ήξερα. Ένοιωθα ότι κυκλοφορεί σαν πνεύμα εκεί γύρω, σαν ονειρική, σκοτεινή ύπαρξη, αλλά δεν με ενόχλησε και εγώ δεν μπορούσα να καταλάβω. Ήμουν φυλακισμένη; Κι αν όχι, δεν έβλεπα έξοδο διαφυγής, μόνο τις σκοτεινές σκάλες τις οποίες ακολουθούσε εκείνος, μετά τις λίγες στιγμές που με παρακολουθούσε να τρώω.  Δεν φοβόμουν όμως, ένιωθα ασφαλής. 

"Το δικό μου φάντασμα" της Ευαγγελίας Βερνάρδου

Ποιο είναι το δικό μου φάντασμα; Πολύ καλή ερώτηση. Το έψαξα πολύ, όχι βέβαια ότι δεν το έβλεπα. Εκεί μπροστά στα μάτια μου ήταν πάντα. Πολλές φορές το άφηνα σε καταστολή, προσπαθώντας να μην αντιμετωπίσω τις συνέπειες. Έλα όμως που αυτές βγαίνανε στην επιφάνεια όσο κι αν προσπαθούσα να τις πνίξω. Αθάνατες ήταν οι άτιμες! Εκεί που νόμιζα ότι τους είχα ξεφύγει να τες ανανεωμένες και δυνατές. Παραιτήθηκα από την προσποίηση κι αποφάσισα να τις αντιμετωπίσω τώρα πιά.

"Η συννεφοχώρα" του Αργύρη Γιαμάλογλου

Στην χώρα των σύννεφων έμενε ένας χωρικός μαζί με τη γυναίκα του και τη μία τους κόρη. Η οικογένεια ήταν πολύ φτωχιά και ο χωρικός δούλευε όλη μέρα για να τα βγάλει πέρα. Κάθε μέρα τους έλεγε πως θα κάνει τα πάντα για να αποκτήσουν πλούτη για να ζήσουν όσο πιο καλά γίνεται. Τη χώρα αυτή καθώς και τους ανθρώπους της εξουσίαζε ένας μεγάλος δράκος που ζούσε σε μια μεγάλη σπηλιά στην άκρη της χώρας. Ο δράκος αυτός έβαζε όλους τους ανθρώπους να δουλεύουν για χάρη του και έπαιρνε τα μισά τους κέρδη. Ήταν ο βασιλιάς της χώρας και κανείς δεν τολμούσε να του αντιμιλήσει. Τα παιδιά των φοβούνταν καθώς και οι γυναίκες ενώ οι άντρες των εχθρεύονταν αλλά κανείς δεν τολμούσε να του επιτεθεί γιατί τότε έβγαζε φωτιά από το στόμα του και έκαιγε στο λεπτό τον κάθε εχθρό του. 

"Ζητιάνος" της Αναστασίας Παπά

ΣΚΗΝΗ  1

Πρόλογος

Τα τελευταία χρόνια αντιμετωπίζουμε μια παγκόσμια οικονομική κρίση. Ξεκίνησε από τις Ηνωμένες Πολιτείες αρχικά με επίκεντρο τις τραπεζικές επισφάλειες και ειδικότερα την αδυναμία εξυπηρέτησης των στεγαστικών δανείων, σύντομα έλαβε διαστάσεις επιδημίας. Η χρηματοπιστωτική κρίση επεκτάθηκε ταχύτατα στις αναπτυγμένες χώρες και στη συνέχεια σε ολόκληρο τον κόσμο, με δραματικές επιπτώσεις στο τραπεζικό σύστημα και τις επιχειρήσεις. Οι χώρες της ΕΕ συντονίζουν τις εθνικές οικονομικές πολιτικές τους ώστε να μπορούν να αναλαμβάνουν από κοινού δράση όταν βρίσκονται αντιμέτωπες με προκλήσεις, όπως οι οικονομικές και χρηματοπιστωτικές κρίσεις. Ο συντονισμός αυτός είναι ακόμη εντονότερος μεταξύ των 19 χωρών που έχουν υιοθετήσει το ευρώ ως νόμισμά τους. Η ιστορία μας εξελίσσεται πάνω στα γεγονότα της φτώχειας και της οικονομικής αδυναμίας που κάνουν τους ανθρώπους να κλαίνε, να χαίρονται αλλά πάνω από όλα να μας θυμίζουν ότι οι άνθρωποι μπορούν ακόμα να πετύχουν πολύ σπουδαία πράγματα ακόμα και πίσω από την οθόνη ενός υπολογιστή. Μήπως είναι ο δικός σας;

Νέο σεμινάριο ταχυδακτυλουργίας στην Tabula Rasa

Σε γοητεύει η ταχυδακτυλουργία; Θαυμάζεις ένα κόλπο που αντιβαίνει τους νόμους της πραγματικότητας; Δεν χρειάζεται να έχεις ιδιαίτερες ικανότητες, να κάνεις πολύ δύσκολες ή πολύ γρήγορες κινήσεις. Μεθοδευμένη σκέψη χρειάζεται, για να καταλάβεις πως δουλεύει το μυαλό των άλλων. Κι όταν το μάθεις, τότε μπορείς και να το κατευθύνεις να κοιτάει μόνο εκεί που εσύ θέλεις.

Από την Πέμπτη 9 Μαρτίου 16:00-18:00, ο Άνθιμος Σαλικτζόγλου, μας μάθαίνει να δημιουργούμε ψευδαισθήσεις, να γοητεύουμε τους άλλους, να κερδίζουμε τις εντυπώσεις.

"Βλάβη!" του Μάνου Σφυράκη

Εσωτερικό αεροπλάνου. 

Ο Ματ με την Σύλβια είναι προσδεμένοι. Ο Ματ έχει το πρόσωπο του στραμμένο προς το παράθυρο ενώ η Σύλβια έχει γύρει απάνω του. Η κάμερα είναι στο πρόσωπο του Ματ σε κοντινό προφίλ.

ΜΑΤ
Μην κοιμάσαι… ξύπνα!

ΣΥΛΒΙΑ
Εδώ είμαι…!

ΜΑΤ
Έξω… είναι αρκετοί εκεί έξω! Μάλλον θα φταίει η βλάβη!

«Οι σκέψεις μιας κότας» της Αθανασίας Αλεξανδρίδη

Άλλη μια μέρα ξημερώνει και ο ήχος του κόκορα ηχεί στα αυτιά μου πριν καν προλάβω να ανοίξω τα μάτια μου. Σήμερα ίσως να ήταν η τυχερή μου μέρα και να με έπαιρνε η κυρά- Βασίλω μαζί της όπως και τις υπόλοιπες κότες. Κάθε πρωί η κυρά-Βασίλω πλησίαζε το κοτέτσι μας, μας καλημέριζε όλο χαρά και πετούσε μέσα μπόλικο σιτάρι για να έχουμε να τρώμε όλη μέρα. Ύστερα έπαιρνε μαζί της δύο κότες από τις πιο καλοαναθρεμμένες και στρουμπουλές και έλεγε: «Εσείς είστε για μεγάλα πράγματα». 

Masterclass: Γραφολογία – ανάλυση υπογραφής με τον Άνθιμο Σαλκιτζόγλου

Κάθε φορά που υπογράφεις, δείχνεις τον εαυτό σου στον κόσμο. Βεβαιώνεις ότι είσαι εσύ. Τι δείχνει όμως η υπογραφή σου; Πως παρουσιάζεσαι στους άλλους, κάθε φορά που υπογράφεις; 

Σε αυτό το masterclass, το Σάββατο 04 Μαρτίου 14:00 – 19:00 με τον Άνθιμο Σαλκιτζόγλου, θα μάθουμε να αναλύουμε τις υπογραφές, να βλέπουμε τη ζωτικότητα του υπογράφοντα, την ιδέα που έχει ο ίδιος για τον εαυτό του, το βαθμό της ειλικρίνειας του, το οικογενειακό ιστορικό του.

Κάθε υπογραφή είναι μια “selfie” φωτογραφία του γράφοντα. Μαζί θα μάθουμε να ξεχωρίζουμε το πρόσωπο αυτής της φωτογραφίας, πίσω από το μακιγιάζ και πριν την επεξεργασία καλλωπισμού της με κάθε photoshop.