Άλλη μια μέρα ξημερώνει και ο
ήχος του κόκορα ηχεί στα αυτιά μου πριν καν προλάβω να ανοίξω τα μάτια μου. Σήμερα
ίσως να ήταν η τυχερή μου μέρα και να με έπαιρνε η κυρά- Βασίλω μαζί της όπως
και τις υπόλοιπες κότες. Κάθε πρωί η κυρά-Βασίλω πλησίαζε το κοτέτσι μας, μας
καλημέριζε όλο χαρά και πετούσε μέσα μπόλικο σιτάρι για να έχουμε να τρώμε όλη
μέρα. Ύστερα έπαιρνε μαζί της δύο κότες από τις πιο καλοαναθρεμμένες και
στρουμπουλές και έλεγε: «Εσείς είστε για μεγάλα πράγματα».
Την αγαπάω πολύ την
κυρά-Βασίλω και για αυτό έτρωγα και εγώ μπόλικο σιτάρι για να γίνω τροφαντή τροφαντή.
Άραγε που να πήγαιναν οι κότες όταν τις έπαιρνε από το κοτέτσι; Ίσως να τις
πήγαινε σε πολυτελές κοτέτσι στρωμένο με πούπουλα και φαί βασιλικό. Αχ και να
ήταν σήμερα αυτή η μέρα και να έλεγε σε μένα αυτή τη φράση: «Κική, εσύ είσαι
για πολύ μεγάλα πράγματα».
Ξάφνου ακούω τη πόρτα της αυλής να ανοίγει και τις
γαλότσες της αφεντικίνας μου να τρίζουν. Κι αυτό το τρίξιμο φαντάζει τόσο
όμορφο στα αυτιά μου. Κουβαλάει μαζί της και το στάρι. Θα φάμε καλά και σήμερα.
Την βλέπω, όμως, διστακτική, σα να μη μπορεί να αποφασίσει ποια κότα θα πάρει.
«Εμένα, εμένα!», ήθελα να φωνάξω αλλά δε θα με καταλάβαινε. Μα να που τελικά
δείχνει εμένα. Τι ωραία και μαλακά που είναι τα χέρια της και η αγκαλιά της
τόσο χαλαρωτική. Να είναι άραγε έτσι και το καινούριο μέρος που θα κοιμάμαι;
Από το ένα χέρι κρατάει εμένα και από το άλλο τη Μαγδάλω, που ήταν και κείνη
αφράτη αλλά όχι τόσο όσο εγώ. Εγώ είμαι για καλύτερα πράγματα από τη Μαγδάλω! Τι
να κάνω θα την ανεχτώ. Το νέο πουπουλένιο μου κρεβάτι, όμως, δε θα το μοιραστώ
μαζί της ούτε το φαί μου. 
Μα ούτε νέο κοτέτσι βλέπω, ούτε πουπουλένιο κρεβάτι
ούτε τίποτα από όσα φαντάζομαι και το πρόσωπο της κυράς μου μοιάζει
κατσουφιασμένο. Τώρα μας βάζει πάνω σε ένα κομμένο και χαμηλό κορμό δέντρου και
φωνάζει στον άντρα της να έρθει να την βοηθήσει. Μήπως το νέο κοτέτσι είναι
πολύ μακριά και θα μας πάνε με το αμάξι; Όμως, ο άντρας της πλησιάζει με ένα
μπαλτά και το δίνει στη γυναίκα του και εκείνη μας πλησιάζει και… τι
ετοιμάζεται να κάνει; Αφού μας αγαπάει, αφού…
Συγγραφέας: Αθανασία Αλεξανδρίδη - Σπουδάστρια Tabula Rasa
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου