Τι
τον ήθελα το χορό; Όχι πες μου τι τον ήθελα;;; Δεν καθόμουν σπιτάκι μου, να φάω
κάνα - δυο προφιτερόλ, να δω καμιά ταινία με ανυπέρβλητους έρωτες μέχρι να
ξεραθώ στον καναπέ αγκαλιά με πέντε – έξι σακούλες νάτσος, όπως κάνει κάθε single 30αρα, που σέβεται τον εαυτό της;;; Μα
έλα όμως που πήραν τα μυαλά μου αέρα, κερδίζοντας στο ραδιόφωνο εκείνη την αναθεματισμένη
μηνιαία συμμετοχή σε ομαδικά μαθήματα χορού… Που να μην έσωνα! Έτρεξα η καλή σου.. Να
προλάβω!!! Μη χάσω!!!!!! «Να η ευκαιρία Ρίκα μου να εξελίξεις τις χορευτικές
σου επιδόσεις. Εξάλλου δεν είναι τυχαίο που από μικρή σε φωνάζουν χέλι!» είπα
στον εαυτό μου. Φοράω λοιπόν ότι βρίσκω στη ντουλάπα μου, που παρέπεμπε σε χορευτικό mood -Από Fame και Flashdance μέχρι Step up και Glee. Κοτσάρω και έναν φιόγκο τεράστιο στα
μαλλιά τύπου grease-
και σκάω μύτη στη σχολή.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQB16xTm93mT2x51jZHTBQ1DKDm-P1AJBmZmeBHkxRj1rAyDpxyCllOl0TaaM6a06X9F8z-xn37Pnt4XBoJIzohU3Y9IgSqaKUekQXhvFbavQl9ijkij2Jfx7sz2ELmxuBdjyoS-x5seWe/s1600/iStock_000019001159Small-300x194.jpg)
Αλλά
ας τα πάρουμε με τη σειρά. Πάω που λες στη γραμματεία. «Καλησπέρα σας» μου λέει
η κοπέλα. «Καλησπέρα σας» απαντώ κι εγώ. «Ρίκα Κουλίδου. Κέρδισα ένα μήνα
δωρεάν ομαδικά μαθήματα από τον Λατίνο fm.» «Α, ναι! Βέβαια! Καλώς ήρθατε! Το
πακέτο περιλαμβάνει Salsa,
Tango argentine και zumba. Εσείς όμως αν θέλετε μπορείτε να
διαλέξετε ένα ή δύο από τα τρία». Σε εκείνο το σημείο έχω σταματήσει να την
ακούω. Χαζεύω με αμέριστη προσοχή κι ευλάβειά
αυτό το θείο πλάσμα τον Ξαβιέ, στο καθιστικό απέναντι, που με κοιτά και
χαμογελά. «Λοιπόν; Ποια μαθήματα θα πάρετε;» συνεχίζει η άλλη το βιολί
της. «Όλα… Θα τα πάρω όλα!!!» Απαντάω με
ενθουσιασμό κοιτάζοντας τον ημίθεο. «Πολύ ωραία. Πηγαίνετε να ετοιμαστείτε
γιατί ξεκινάμε σε 5 λεπτά με Ξαβιέ και Zumba!»
Μου ήρθε σκοτοδίνη! Τι;;; Το μωρό είναι δάσκαλος κι έχω μόνο 5 λεπτά να
ετοιμαστώ;;; Είμαστε με τα καλά μας;;; Μπαίνω ταχέως στο μπάνιο παρέα με όλα
μου τα υπάρχοντα. Ανανεώνω λιπ- γκλος, ρουζ, πατάω ένα πέρασμα στη μάσκαρα,
αδειάζω από την κορυφή ως τα νύχια όλο μου το άρωμα, βάζω λακ σε μια δυο τούφες
που εξείχαν από τον φιόγκο και βγαίνω έτοιμη να κατακτήσω τον κόσμο και την
καρδιά του εξωτικού Ξαβιέ!
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyTYzvSuF-w-3u3ZgQlTm92g2zMzPlFJOPd36nVdgsCtMf58hPveCKXpUY473GkxIfGuKkVs9P4yq2fzitTRbpqcQAfdgto-Ou9ivXFnY0cqpt4TsQQeiv_pqI3iorhwJk2BrW6sEmOWnr/s320/Virgin-Active-launches-Zumba-Step-worldwide_6-1024x650.jpg)
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbMhm82pX9vv8yO1sMn3kt-HMFZ8ozS_ZgoW3xX8_BjVvY4fXWVffwPtuMV1TkEmxBpipp8IpDw6qWak7Ow1TAf973je_t7l6UzRLx05HG7EpixdLfx3lUEXMk2IcZixMR8r3aq0_G4lLZ/s1600/images.jpg)
«Πάμε τώρα που ζεσταθήκαμε!» τον ακούω να φωνάζει
από κάπου προς το βάθος. Εκεί… ήρθε κι η επέλαση των βαρβάρων...! Μπαίνει ένα
τραγούδι με τέτοιο μπάσο, που παραλίγο να σπάσει όλα τα γυαλικά της σχολής.
Μέχρι κι η τζαμαρία άρχισε να τρίζει… μια γκαριδοφωνάρα από το τραγούδι να ουρλιάζει
«Work it! Work it! ZUMBAAAAAA» «ZUMBAAAAAAAAAAA» να φωνάζουν και τα βούρλα γύρω μου
εκστασιασμένα. Διάφορα χέρια, πόδια να περνούν ξυστά από πάνω μου, από κάτω
μου, από τα πλάγια μου… Από όπου μπορείς να φανταστείς. Κάποια στιγμή με
κίνδυνο της ζωής μου φτάνω μπροστά μπας και γλιτώσω το τομάρι μου. Κοιτάω τον
καθρέφτη και τι να δω;;; Λιπ γκλος, ρους, μάσκαρα έχουν τρέξει και έχουν γίνει
ένα. Δεν ξεχωρίζεις δέρμα. Μαλλί τζίβα και ο φιόγκος έχει πέσει κάπου στο πεδίο
μάχης. Για να μην αναφέρω τον ιδρώτα που έχει μπλέξει με το άρωμά μου και
αναγουλιάζω. Μόλις με βλέπω, κάνω να φύγω πριν με πάρει χαμπάρι ο Ξαβιέ. Με το που πάω να γυρίσω την πλάτη μου, τρώω
μια αδέσποτη στο μάτι… από μια τρελάρα… με κόλλησε στον καθρέφτη, μιλάμε!
Περιττό να σου πω, πως δεν πήρε ποτέ κανείς χαμπάρι, τίποτα!!!
Παράτησα
το μάθημα κι έσυρα τα κομμάτια μου στο μπάνιο για να συμμαζέψω τα ασυμμάζευτα.
Μούσκεμα στον ιδρώτα και πιο σούργελο από ποτέ. «Τι ήταν αυτό που έπαθα; Τι ένα
κοπάδι βόδια να βάλεις, τι αυτές, Το ίδιο είναι, Παναγιά μου!!!! Δεν ξανάρχομαι
Zumba αυτές θα με
ξεκάνουν! Μουρμουρίζω ημιλιπόθυμη. Εντωμεταξύ το μάθημα τελειώνει. Δύο άντρες
συζητάνε έξω από την τουαλέτα. Κάποια στιγμή ακούω τον έναν να ρωτάει «Τι θα
κάνουμε μετά;» «Ό, τι θες εσύ μωρό μου!» απαντάει ο άλλος με φωνή που μοιάζει
του Ξαβιέ… Όχι! Δεν είναι δυνατόν! Δε μπορεί να είναι αλήθεια!!!! Αχρηστεύτηκαν τα αυτιά μου από τα ντεσιμπέλ.
Αυτό είναι! Ανοίγω από περιέργεια την πόρτα. Με προσοχή. Μη με καταλάβουν…
Σαν
την τρελή μαζεύω τα πράγματά μου όπως – όπως. Βάζω κάτω το κεφάλι και φεύγω
τρέχοντας χωρίς να κοιτάξω ούτε μια στιγμή πίσω μου. Μέσα σε δυο ώρες βρήκα κι
έχασα τον άντρα της ζωής μου, έφαγα του κόσμου της αδέσποτες και έσωσα τη ζωή
μου από το μανιασμένο πλήθος. Γι’ αυτό σου λέω... Καλύτερα προφιτερόλ και
λιώσιμο στις ταινίες με τους ανυπέρβλητούς έρωτες, πάρα Ξαβιέ και μαυρισμένο
μάτι.
Συγγραφέας: Στρατονίκη Καλφοπούλου - Σπουδάστρια Tabula Rasa
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου