"Μουράτ και Οδυσσέας" της Ευτυχίας Χαλκιά

Μεγαλώσαμε στην ίδια γειτονιά, στην οδό Γιασμίν στην Ηλιούπολη. Η φιλία μας ξεκίνησε από πολύ νωρίς. Εγώ πήγαινα στο Γαλλικό νηπιαγωγείο κι εσύ με παρηγορούσες στην πόρτα του σχολικού με τον πατέρα σου Αχμέτ, τον «μπουάπη» της πολυκατοικίας μας. Δεν μου άρεσε καθόλου να πηγαίνω στο νηπιαγωγείο, σε ζήλευα που έπαιζες στο δρόμο τα πρωινά μαζί με τα πέντε αδέλφια σου ή έκανες θελήματα για τους ενοίκους της πολυκατοικίας.

"Εγώ χωρίς εγώ" της Νικολέττας Κριαρά - Λάμπρου

Δεν ξέρω τι συνέβη και πως βρέθηκα εδώ. Δεν μπορώ να θυμηθώ, όλα μοιάζουν τόσο θολά. Λες και κάποιος θέλησε να με αποπροσανατολίσει. Το δωμάτιο είναι σκοτεινό με απόκοσμο φωτισμό, φαίνεται σα να το σκηνοθέτησαν για να μην έχεις εικόνα του τι υπάρχει ξεκάθαρα γύρω σου. Ένα μακρόσυρτο βουητό απλώνεται στο δωμάτιο χωρίς να μπορώ να ξεχωρίσω αν προέρχεται από κάπου. Η καρδιά μου χωρίς να το καταλάβω ανεβάζει τους παλμούς της.

"Πρώτη μέρα διακοπών" της Μαίρης Κάντα

Ο Μενέλαος με γοργά βήματα έφτασε στην έξοδο της ιδιωτικής κλινικής όπου εργάζεται τα τελευταία χρόνια. Έβγαλε το κινητό από την τσέπη της λευκής στολής του και πληκτρολόγησε τον αριθμό της αγαπημένης του.  «Γεια σου καλή μου, τι θα έλεγες να βάλεις λίγα ρουχαλάκια σε μία βαλίτσα;» είπε στη Ηλέκτρα και περίμενε ανυπόμονα να ακούσει την απάντηση της.

"Η σκιά" της Ελευθερίας Παγιάτη

Τράβηξε την κουρτίνα προς τα δεξιά για να βλέπει καλύτερα, ήταν περασμένες 11:00μμ, είχε τα φώτα όλα σβηστά, περίμενε όλη την ημέρα για αυτή τη στιγμή. Η ζωή της είχε αποκτήσει νόημα ξανά,  είχε κάτι να περιμένει, κάτι να ονειρεύεται. Είχε ζήσει πολλές περιπέτειες όταν ήταν νέα. Ήταν γοητευτική, όμορφη, όλοι την πρόσεχαν, της έταζαν, την παρακαλούσαν. Εκείνη το απολάμβανε, ήταν το επίκεντρο της προσοχής, είχε χρόνια να νιώσει αυτό το συναίσθημα. Είχε γεράσει πια, κανείς δεν την επιθυμούσε. Το πρόσωπο της είχε γεμίσει ρυτίδες, τα μαλλιά της κάτασπρα, το μόνο που είχε μείνει ίδιο ήταν τα μάτια της. Δυο κάρβουνα ανάμενα στο λευκό της πρόσωπο. Στα μάτια της καθρεφτίζονταν όλη της η ζωή, το θέατρο, οι παραστάσεις, οι θαυμαστές. Μια ζωή έντονη, γεμάτη, πλούσια.  

"Το μαργαριταρένιο κορίτσι" της Αθανασίας Αλεξανδρίδη

Ο Ανδρέας την πλησίασε. Η καρδιά του χτυπούσε δίχως να γνωρίζει το λόγο. Τόσους αστέγους είχε φωτογραφίσει, μα με εκείνη ένιωθε άγχος. Ήταν τόσο όμορφη κάτω από τα κουρελιασμένα ρούχα της. Το μουτζουρωμένο πρόσωπό της δε μπορούσε να κρύψει τα εκθαμβωτικά μελί μάτια της. Εκείνη δε του έδωσε σημασία. Έσκυψε από πάνω της κι εκείνη του άπλωσε το χέρι της, παρακαλώντας τον για χρήματα. Άραγε, πόσα λεπτά βρισκόταν εκεί και την χάζευε; Τόλμησε να τη ρωτήσει το όνομά της και εκείνη δίστασε. Μόλις της αποκάλυψε πως ήταν φωτογράφος και πως έφτιαχνε ένα ντοκιμαντέρ για τους πρόσφυγες, εκείνη αναθάρρεψε. Αμέλια ήταν το όνομά της. Τόσο αρχοντικό. Μα ήταν θλιβερό  να βλέπει μια όμορφη δεσποινίδα να κάθεται κάτω στο δρόμο και να πεινάει. Δεν τον ενδιέφερε πια το ντοκιμαντέρ του. Ήθελε να προσφέρει. Της πρότεινε να πάνε σπίτι του για να της δώσει καθαρά ρούχα και να πλυθεί. Εκείνη αρνήθηκε αμέσως. Ίσως να φοβήθηκε, γιατί την επόμενη μέρα δεν την βρήκε στο ίδιο σημείο. Είχε όμως κάτι κατά του νου. 

"Το τελευταίο κονσέρτο" της Χριστίνας Αλεξίου

Η Ιόλη αφέθηκε στη μουσική της. Έκλεισε τα μάτια της και σχεδόν αγκάλιασε το βιολί της. Έτσι όπως έγειρε το κεφάλι της κι άφησε το δοξάρι ν' απλωθεί στις χορδές του, έμοιαζε με αγγελούδι που πλάγιαζε στα σύννεφα. Έτσι νόμιζε η Ιόλη, όταν άνοιξε για λίγο τα μάτια και κοίταξε τον εαυτό της απέναντι, στον καθρέφτη. Τελευταία το καταλάβαινε, κυριαρχούσαν οι σκέψεις που την έσερναν στο σκοτάδι, αλλά μόλις έπιανε το βιολί της, το μυαλό της έψαχνε ολόλευκα σύννεφα ν' ακουμπήσει. Ηρεμούσε, ησύχαζε, το ήξερε. Ξανάκλεισε τα μάτια της. Δεν ήθελε τίποτα να την αποσπάει τώρα απ'την υπέροχη σαγήνη της μελωδίας του Τσαϊκόφσκι. Κάθε φορά χανόταν στη μοναδικότητά του. Σήμερα όμως ήταν ιδιαίτερη μέρα. Σήμερα έπαιζε για εκείνον! Σήμερα φορούσε το κόκκινο φόρεμα και τις μαύρες γόβες της, ξανά! Κι έπαιζε για εκείνον, για ακόμα μια φορά! Στεκόταν απέναντί της. Τον έβλεπε ολοκάθαρα. Η μελωδία δυνάμωνε κι εκείνη χανόταν στην έντασή της. 

"Τ΄Αναπλιού πνοές" του Γεώργιου Λειβαδίτη

Σ΄ένα παγκάκι αποσκιερό

αδειάζω τ΄όνειρά μου,

κρύα τα χείλη που ποθώ,

ματώνει η καρδιά μου.  

"Κι όμως υπάρχουν δράκοι" της Μαρίας Πηδιά

Όταν ήμουν μικρή αρνιόμουν να πάω για ύπνο. Η αλήθεια είναι πως δε μου άρεσε να κοιμάμαι. Ένιωθα πως έχανα πολύτιμο χρόνο από τη δράση. Η γιαγιά μου για να με πάρει ο ύπνος, συνήθιζε να μου αφηγείται ιστορίες με ήρωες γενναίους πρίγκιπες που νικούσαν άγριους δράκους και με ένα φιλί χάριζαν τη ζωή σε όμορφες πριγκίπισσες. Ένα βράδυ, όταν το παραμύθι τελείωσε, ρώτησα τη γιαγιά εάν είδε ποτέ της κανένα από αυτά τα τέρατα.

«Άγγελε μου, οι δράκοι ζουν μόνο στα παραμύθια», αποκρίθηκε.

"Πλάτανος" της Αθανασίας Αλεξανδρίδη

Η Μαρία σηκώθηκε εκείνη τη μέρα με μια ηρεμία, που ούτε η ίδια δεν καταλάβαινε. Είχε αποκοιμηθεί πάνω στο σπασμένο ξύλινο τραπέζι στο οποίο γράφανε προκηρύξεις με τον πατέρα της, τον Αβραάμ. Δεν ήξερε πως είχε γίνει αυτό. Είχε κατέβει χθες κρυφά για να συνεχίσει το έργο του πατέρα της, μα τα μάτια της είχαν βαρύνει. Το χέρι της έτρεμε. Όχι από φόβο μην τους πιάσουν. Για φόβο μην χάσει τον πατέρα της. Όσο κι αν της υποσχόταν πως δε θα έφευγε ποτέ από δίπλα της, εκείνη μόνο και στην ιδέα τρομοκρατούταν. Και το προηγούμενο βράδυ πριν την καληνυχτίσει το ίδιο της είχε υποσχεθεί. Δεν ήταν σίγουρη. Για πρώτη φορά το χαμόγελο της δε μπορούσε να ξεπροβάλει. Δεν ήταν ανώριμη και αθώα, όπως τα άλλα κορίτσια. Ήξερε τι συνέβαινε γύρω της. Ίσως να τους έπαιρναν και κείνους μια μέρα και να τους στοιβάζανε σε αυτά τα τρένα, που κάποτε λάτρευε να ακούει τον ήχο τους. Ήταν Εβραία. Κάποτε αυτό φάνταζε στα αυτιά της πολύ θετικό, αλλά τώρα την είχαν κάνει να πιστέψει πως ήταν κατάρα. Σε τι υστερούσε από τους άλλους; Γιατί να αξίζει να πεθάνει; 

"Αυτός που δεν ακολούθησε τις οδηγίες" της Σταυρούλας Τσούτσα

Τι μου συμβαίνει; Δεν πιστεύω στα μάτια μου. Γύρω μου ατέλειωτο γκρι, σκληρό, βαρύ γκρίζο. Νιώθω το μυαλό μου θολό, δυσκολεύομαι να σκεφτώ, σαν μια σκιά να έχει απλώσει τα πλοκάμια της πάνω μου και να με εμποδίζει να δω καθαρά. Προσπαθώ να συνειδητοποιήσω τι έχει γίνει από την ώρα που έπεσα για ύπνο. Πού είμαι; Πώς βρέθηκα εδώ; Δίπλα μου τεράστιοι γκρίζοι τοίχοι γέρνουν πάνω μου απειλητικοί . Ανάμεσά τους μικρά μαύρα ανοίγματα…

"Η μηχανή του χρόνου" της Ελευθερίας Παγιάτη

Έφτασαν στην είσοδο και στάθηκαν μπροστά στην πόρτα του μπαρ, ο πορτιέρης άνοιξε να περάσουν αμέσως μέσα σαν να μην έπρεπε να περιμένουν στιγμή έξω. Ύστερα από μια διαβολοβδομάδα στο γραφείο ήθελε μόνο να πιει και να καπνίσει, να σταματήσει επιτέλους το μυαλό της να δουλεύει, να βρει ένα καταφύγιο σε εκείνο το μπαρ που περνούσαν όλοι μαζί τα βραδιά της νιότης τους. Η μια βότκα έφερνε την άλλη και η μουσική ήταν όπως πάντα ιδανική, σουίνγκ, τζαζ και ροκ μουσικές, τόσο δυνατά όσο πρέπει για να μην χρειάζεται να μιλάει, δεν ήθελε να μιλάει, ήθελε μόνο να νιώσει, και όσο δεν ένιωθε τόσο δυνάμωνε η φουρτούνα που είχε μέσα της.

"Μια γραφολογική ανάλυση στον κόμη Δράκουλα" της Αναστασίας Καββαδία Καμπάνου

Ο σερ Κρίστοφερ Φρανκ Καραντίνι Λι (27/5/1922-2015) υπήρξε κορυφαίος ηθοποιός, τραγουδιστής και συγγραφέας. Ο πατέρας του ήταν βρετανός στρατιωτικός και η μητέρα του προερχόταν από αριστοκρατική ιταλική οικογένεια που λέγεται ότι σχετιζόταν με τον Καρλομάγνο. Ο πανύψηλος Κρίστοφερ μεγαλώνει στο δυτικό Λονδίνο, σπουδάζει φιλολογία στο κολέγιο του Ουέλινγκτον όπου μαθαίνει αρχαία ελληνικά, λατινικά και αργότερα ισπανικά, ιταλικά, γαλλικά, γερμανικά και λίγα ρωσικά και κινέζικα.

"Ότι αγαπάς μένει δικό σου" της Μαρίας Πηδιά

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, η μητέρα μου - κάτι βιαστικές Κυριακές που βρισκόταν ξεκούραστη στο σπίτι – συνήθιζε να μου αφηγείται τις αναμνήσεις της γεμάτες αλμύρα και ήλιο, βγαλμένες από την Ίο της δεκαετίας του εξήντα και εβδομήντα.

Οι γονείς μου πριν ακόμα από την πτώση της δικτατορία, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα για δύο εξίσου σημαντικούς λόγους. Επειδή δεν έβρισκαν δουλειά και έπρεπε να θρέψουν τρία ανήλικα παιδιά και εξαιτίας του αριστερού παρελθόντος του πατέρα μου που ελλόχευε κινδύνους για την ασφάλειά του. Ένας μακρινός ξάδερφος, τους κανόνισε visa για τη Βοστώνη. Έτσι, μάζεψαν τα λιγοστά υπάρχοντά τους και μετανάστευσαν – προσωρινά όπως πίστευαν – στη Γη της Επαγγελίας, όπως την αποκαλούσαν κάτι γείτονες που είχαν ήδη φύγει κατά ‘κει τα παιδιά τους.

Νέο σεμινάριο φωτογραφίας και καλλιτεχνικής φωτογραφίας, από τον Άρη Λυχναρά, στο Εργαστήρι Δημιουργικής Γραφής Tabula Rasa

Μήπως ήρθε η ώρα να… μιλήσεις μέσα από τις φωτογραφίες σου;

Την Παρασκευή 13 Οκτωβρίου στις 20:00 ξεκινάει το νέο σεμινάριο «Φωτογραφία και καλλιτεχνική φωτογραφία» με καθηγητή τον  Άρη Λυχναρά ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στο εργαστήρι δημιουργικής γραφής "Tabula Rasa", με παρακολούθηση από κοντά ή εξ αποστάσεως. Οι θέσεις είναι περιορισμένες, γι' αυτό βιαστείτε! 

Μία φωτογραφία... χίλιες λέξεις!

Θέλεις να κάνεις τις σκέψεις σου εικόνα; Θέλεις να αποτυπώσεις τη φαντασία σου στο χαρτί; Θέλεις να παίξεις με το φως; Τότε η τέχνη της φωτογραφίας, είναι το αντικείμενο που σε εκφράζει.

Πρωταρχικός στόχος μας είναι οι σπουδαστές να οικοδομήσουν τις βασικές τεχνικές γνώσεις αλλά και το πάθος που χρειάζεται για να θεμελιώσουν το προσωπικό τους φωτογραφικό όραμα. Θα μάθετε πώς να βγάζετε «σωστές» φωτογραφίες μέσα από μία σειρά θεωρητικών και πρακτικών μαθημάτων.

Θα ακολουθήσουμε τη διαδρομή της τέχνης της φωτογραφίας από τη γέννηση της μέχρι τις τελευταίες τεχνολογικές εξελίξεις του σήμερα.

Με την καλλιτεχνική φωτογραφία αφυπνίζουμε, διεισδύουμε, αφοπλίζουμε, σκηνοθετούμε, επικοινωνούμε και σίγουρα ταξιδεύουμε. Μέσα από τα μαθήματα, θα δοθούν οι αφορμές ώστε να ανακαλύψουμε ποιο είδος της καλλιτεχνικής φωτογραφίας ταιριάζει περισσότερο στον καθένα μας.

Πρωταρχικός στόχος μας είναι οι σπουδαστές να μάθουν πώς να βγάζουν «σωστές» φωτογραφίες μέσα από μία σειρά  θεωρητικών και πρακτικών μαθημάτων και να εξοικειωθούν με την καλλιτεχνική φωτογραφία.

"Μια άλλη Χιονάτη" του Αργύρη Γιαμάλογλου

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό και κακότροπο κοριτσάκι που το έλεγαν Χιονάτη. Όλη μέρα έκλαιγε και γκρίνιαζε με μια διαπεραστική και τσιριχτή φωνή που αντηχούσε σε ολόκληρο το δάσος. Η Βασίλισσα μαμά της δεν ήξερε τι να κάνει. Δεν ήξερε τι φταίει με το κοριτσάκι της. Το προσωπάκι της ήταν χλωμό σα νεκρής και τα χείλη της γδαρμένα και κατακόκκινα απ’ το αίμα. Ο πατέρας προσπαθούσε μάταια να καθησυχάσει τη γυναίκα του, που απ’ τη στεναχώρια της ούτε έτρωγε, ούτε κοιμόταν. 

“Το διαζύγιο μέσα από πολλά ποτήρια κρασί” της Μαρίνας Πλούμπη

Ποιο ποτήρι είναι αυτό που πίνει; Το τρίτο; Το τέταρτο; Όχι σίγουρα πάνω από πέντε ποτήρια κρασί έχω πιει για να ζαλίζομαι έτσι, σκέφτηκε ο Σάκης ενώ προσπαθούσε να συγκεντρώσει το βλέμμα του σε ένα σημείο. Προσπάθησε να σηκωθεί αλλά κάθισε αμέσως αφού όλα γύριζαν γύρω του. Έβαλε τα χέρια του στα μάτια του και έσκυψε το κεφάλι του στο τραπέζι. Πως τα κατάφερε έτσι; Για ένα φαγητό είχε βγει να ξεκαθαρίσει τις σκέψεις του μετά το χωρισμό του με τη Μαρία. Συνειδητοποίησε πως ζαλιζόταν χειρότερα με σκυμμένο κεφάλι και έτσι σήκωσε το βλέμμα. Στήριξε το κεφάλι του στο χέρι του και παρατήρησε τον καλοντυμένο άντρα που καθόταν στο μπροστινό τραπέζι. Κοιτούσε προσεκτικά κάποια χαρτιά μπροστά του, ενώ η γυναίκα που καθόταν απέναντι του χτυπούσε ρυθμικά το δάκτυλό της στο τραπέζι. Θαρρείς πως το βλέμμα της έσταζε δηλητήριο. Τον κοιτούσε έντονα με μισόκλειστα μάτια και ένα αηδιαστικό μειδίαμα. Δεν είχαν πιάτα μπροστά τους, ο άντρας είχε ένα ποτήρι ουίσκι, ενώ η γυναίκα ένα ποτήρι κρασί. 

Νέο Σεμινάριο ιστορίας θεάτρου – ενδυματολογίας - σκηνογραφίας, από την Αλεξάνδρα Χειμώνα, στο Εργαστήρι Δημιουργικής Γραφής Tabula Rasa

Μήπως ήρθε η ώρα να… εξερευνήσεις το παρελθόν του θεάτρου ώστε να γίνεις το μέλλον του;

Την Παρασκευή 06 Οκτωβρίου στις 18:00 ξεκινάει το νέο σεμινάριο «ιστορία θεάτρου – ενδυματολογία - σκηνογραφία» με καθηγήτρια την Αλεξάνδρα Χειμώνα ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στο εργαστήρι δημιουργικής γραφής "Tabula Rasa", με παρακολούθηση από κοντά ή εξ αποστάσεως. Οι θέσεις είναι περιορισμένες, γι' αυτό βιαστείτε! 

Νέο Σεμινάριο ρητορικής, ποίησης & φιλοσοφίας, από την Αλεξάνδρα Χειμώνα, στο Εργαστήρι Δημιουργικής Γραφής Tabula Rasa

Μήπως ήρθε η ώρα να.. δείξεις το ταλέντο σου στο λόγο και τη γραφή;

Την Πέμπτη 05 Οκτωβρίου στις 20:00 ξεκινάει το νέο σεμινάριο «Ρητορική – φιλοσοφία - ποίηση» με καθηγήτρια την Αλεξάνδρα Χειμώνα ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στο εργαστήρι δημιουργικής γραφής "Tabula Rasa", με παρακολούθηση από κοντά ή εξ αποστάσεως. Οι θέσεις είναι περιορισμένες, γι' αυτό βιαστείτε!  

«Η γνώση είναι δύναμη» Francis Bacon

Νέο Σεμινάριο Εγκληματολογίας, από την Έλενα Μπολονάση, στο Εργαστήρι Δημιουργικής Γραφής Tabula Rasa

Μήπως ήρθε η ώρα να.. μπεις στη σκηνή του εγκλήματος;

Την Πέμπτη 05 Οκτωβρίου στις 18:00 ξεκινάει το νέο σεμινάριο «Εγκληματολογία» με καθηγήτρια την Έλενα Μπολονάση ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στο εργαστήρι δημιουργικής γραφής "Tabula Rasa", με παρακολούθηση από κοντά ή εξ αποστάσεως. Οι θέσεις είναι περιορισμένες, γι' αυτό βιαστείτε! 

Μπορείς να σχεδιάσεις το τέλειο έγκλημα;

Νέο Σεμινάριο stand up comedy – επιθεώρησης – μονολόγου – χρονογραφήματος - διηγήματος, από την Αλεξάνδρα Χειμώνα, στο Εργαστήρι Δημιουργικής Γραφής Tabula Rasa

Μήπως ήρθε η ώρα να… γράψεις το είδος που σε εκφράζει πραγματικά;

Την Πέμπτη 05 Οκτωβρίου στις 18:00 ξεκινάει το νέο σεμινάριο «stand up comedy – επιθεώρηση - μονόλογος – χρονογράφημα - διήγημα» με καθηγήτρια την Αλεξάνδρα Χειμώνα ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στο εργαστήρι δημιουργικής γραφής "Tabula Rasa", με παρακολούθηση από κοντά ή εξ αποστάσεως. Οι θέσεις είναι περιορισμένες, γι' αυτό βιαστείτε! 

Μάθε την τεχνική του stand up comedy, γνώρισε τα μυστικά του θεατρικού κειμένου μίας καλής επιθεώρησης, ανακάλυψε τα σημεία κλειδιά ενός επιτυχημένου μονολόγου, δώσε την επικαιρότητα με τη δική σου ματιά μέσα από ένα χρονογράφημα και γράψε το δικό σου διήγημα.

Νέο σεμινάριο φωτογραφίας και καλλιτεχνικής φωτογραφίας, από την Ντόρα Χάλαρη, στο Εργαστήρι Δημιουργικής Γραφής Tabula Rasa

Μήπως ήρθε η ώρα να… μιλήσεις μέσα από τις φωτογραφίες σου;

Την Παρασκευή 06 Οκτωβρίου στις 20:00 ξεκινάει το νέο σεμινάριο «Φωτογραφία και καλλιτεχνική φωτογραφία» με καθηγήτρια την Ντόρα Χάλαρη ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στο εργαστήρι δημιουργικής γραφής "Tabula Rasa", με παρακολούθηση από κοντά ή εξ αποστάσεως. Οι θέσεις είναι περιορισμένες, γι' αυτό βιαστείτε! 

Μία φωτογραφία... χίλιες λέξεις!

Θέλεις να κάνεις τις σκέψεις σου εικόνα; Θέλεις να αποτυπώσεις τη φαντασία σου στο χαρτί; Θέλεις να παίξεις με το φως; Τότε η τέχνη της φωτογραφίας, είναι το αντικείμενο που σε εκφράζει.

Πρωταρχικός στόχος μας είναι οι σπουδαστές να οικοδομήσουν τις βασικές τεχνικές γνώσεις αλλά και το πάθος που χρειάζεται για να θεμελιώσουν το προσωπικό τους φωτογραφικό όραμα. Θα μάθετε πώς να βγάζετε «σωστές» φωτογραφίες μέσα από μία σειρά θεωρητικών και πρακτικών μαθημάτων.

Θα ακολουθήσουμε τη διαδρομή της τέχνης της φωτογραφίας από τη γέννηση της μέχρι τις τελευταίες τεχνολογικές εξελίξεις του σήμερα.

Με την καλλιτεχνική φωτογραφία αφυπνίζουμε, διεισδύουμε, αφοπλίζουμε, σκηνοθετούμε, επικοινωνούμε και σίγουρα ταξιδεύουμε. Μέσα από τα μαθήματα, θα δοθούν οι αφορμές ώστε να ανακαλύψουμε ποιο είδος της καλλιτεχνικής φωτογραφίας ταιριάζει περισσότερο στον καθένα μας.

Πρωταρχικός στόχος μας είναι οι σπουδαστές να μάθουν πώς να βγάζουν «σωστές» φωτογραφίες μέσα από μία σειρά  θεωρητικών και πρακτικών μαθημάτων και να εξοικειωθούν με την καλλιτεχνική φωτογραφία.

Νέο σεμινάριο πρακτικής σκηνοθεσίας, απο τον Άρη Λυχναρά, στο εργαστήρι δημιουργικής γραφής Tabula Rasa

Μήπως ήρθε η ώρα... να περάσεις από την θεωρία στην πράξη;

Την Τετάρτη 04 Οκτωβρίου στις 18:00, ξεκινάει το νέο σεμινάριο "Πρακτική σκηνοθεσία" με καθηγητή τον Άρη Λυχναρά, αποκλειστικά στο εργαστήρι δημιουργικής γραφής Tabula Rasa, με παρακολούθηση από κοντά ή εξ αποστάσεως. Οι θέσεις είναι περιορισμένες, γι'αυτό βιαστείτε!

Λίγα λόγια για το μάθημα:
Πως μπορούμε να «οπτικοποιήσουμε» μια ιδέα μας για ένα σύγχρονο ντοκιμαντέρ; Πως θα είμαστε αποτελεσματικοί επαγγελματίες, δουλεύοντας στον δρόμο και σε συνθήκες πίεσης; Πως γίνεται ένα διαφημιστικό;
Μπορούμε να το κάνουμε με μικρό κόστος; Πως μπορούμε να επωφεληθούμε από τα social media για να ξεχωρίσουμε σαν σκηνοθέτες;
Πως θα σκηνοθετήσουμε ένα σήριαλ με σύγχρονα μέσα παραγωγής;
Πως θα κάνουμε μια πρόταση για μία εκπομπή; Τι είναι σήμερα μια «σύγχρονη» εκπομπή, σκηνοθετικά και σεναριακά; Πως θα σκηνοθετήσουμε ένα σήριαλ για web tv; Σινεμά και σύγχρονες τεχνολογίες και τεχνικές (από τις action cameras και τα drones μέχρι την σύγχρονη χρήση του green screen) 
Με αυτά (και αρκετά άλλα) θέματα θα ασχοληθούμε στο σεμινάριο αυτό,
δουλεύοντας στην τάξη, σε πλατό, στον δρόμο, προκειμένου να καταλάβουμε τι κάνει και τι είναι ο σκηνοθέτης στην σύγχρονη εποχή του internet και των social media.