"Ονειρεμένα ταξίδια" της Ελένης Μπλιούμη, μέρος α

Ένας νέος κόσμος ξεδιπλώνεται στον γαλαξία μας, ένας πλανήτης παράξενος, όμορφος, γνώριμος μα και πολύ διαφορετικός. Το νέο στολίδι του σύμπαντος, μέσα σε τόσα  άλλα. Το σχήμα του; Ένα ολοστρόγγυλο φωτεινό αστέρι. Ναι, ήταν πια γεγονός! Ο «Πλανήτης του Μέλλοντος» ήταν εδώ! Άλλοι τον γνώριζαν και ως «Πράσινο Πλανήτη», άλλοι ως «Τέλειο Πλανήτη» και άλλοι ως «Πλανήτη των παιδιών». Ίσως τα ονόματά του να ήταν ακόμη περισσότερα, γιατί πολλά περισσότερα ήταν και τα χαρίσματά του!  Ίσως.

Ένας πλανήτης, βουτηγμένος στο χάος του σύμπαντος, συντροφιά με τους κομήτες και τα αστέρια, τους γαλαξίες και τα νεφελώματα, τις μαύρες τρύπες και τα άλλα ουράνια σώματα. Ένας πλανήτης στον οποίο κυριαρχούσε παντού το πράσινο. Βουνοπλαγιές σκεπασμένες με κάθε είδους δέντρου, τόσο πυκνά το ένα κοντά στο άλλο, που θαρρούσες ότι ασφυκτιούσαν. Όμως τα ίδια είχαν βρει τις ισορροπίες τους, σαν να υπήρχε μία συμφωνία συμβίωσης μεταξύ τους. Τα κρυστάλλινα νερά έδιναν ζωή και χάριζαν ομορφιά στον τόπο. Όσο για τους κήπους των σπιτιών,…ήταν σαν πίνακας ζωγραφικής. Λουλούδια με ζωντανά χρώματα κάθε είδους, με σχέδια παράξενα, κεντούσαν πάνω στον καμβά του εδάφους τις πιο όμορφες συνθέσεις. Οι μυρουδιές των λουλουδιών χόρευαν στον αέρα μαζί με τις μυρουδιές των φαγητών που γλιστρούσαν από τα ανοιχτά παράθυρα. Σωστός Παράδεισος! Κάτοικοι αυτού του καταπληκτικού πλανήτη, ήταν ΜΟΝΟ παιδιά. Ναι, πολύ καλά ακούσατε! ΜΟΝΟ παιδιά! 

Ο «Πλανήτης των Παιδιών» άνηκε αποκλειστικά και μόνο σε αυτά. Παιδιά που ήξεραν, πώς έπρεπε να ζήσουν και να χαρούν το θείο δώρο. Λιτά. ανέμελα, με πολλή αγάπη για τον συνάνθρωπο τους και με σεβασμό στο περιβάλλον. Το πνεύμα του καλού πλανιόταν στις ψυχές τους. Το παιχνίδι τους ήταν η πρώτη τους μέριμνα. Καθημερινά σκάρωναν και κάτι καινούργιο. Οι ιδέες πολλές, αστείρευτες. Βόλτες και πεζοπορίες στο βουνό, αναρριχήσεις στα δέντρα, βόλτες στο διάστημα, και πολλές ώρες διάβασμα από το βιβλίο της φύσης.  Ένα βιβλίο σωστός θησαυρός! Σε αυτό έβρισκε κανείς όλες τις απαντήσεις του κόσμου.

- Ακούσατε, ακούσατε! Σας μιλά ο Σιούμφο ο πληροφοριοδότης και αρχηβοηθός του Τζίνη. Η νέα μας «Διαστημική Τρελομπαλίτσα»  μετά τις απαραίτητες βελτιώσεις που δέχτηκε από τον καταπληκτικό μας μηχανικό Τζίνη, είναι και πάλι έτοιμη για πολλά-πολλά ταξίδια στο αγαπημένο μας διάστημα… Ακούσατε, ακούσατε…!

Όλοι συγκεντρώθηκαν στο χώρο συνάντησης, ένα παρκάκι με πολλά παιχνίδια κάθε είδους και λουλούδια να διακοσμούν τα παρτέρια του.Πρώτος έφτασε ο Τσίπ γεμάτος αγωνία για το αποτέλεσμα. Ο οδηγός των οχημάτων, ο διοργανωτής κάθε δράσης, ο επικεφαλής που ήταν ανοιχτός σε όλες τις προκλήσεις.

- Τι έγινε Τζίνη! Μη μου πεις ότι κατάφερες να ολοκληρώσεις τις αλλαγές που λέγαμε;

- Πρόσθεσα ό,τι μας έλειπε και τώρα είμαστε έτοιμοι για νέες περιπέτειες, απάντησε με υπερηφάνεια ο Τζίνη.

«Ζήτω!» φώναξαν όλοι με μια φωνή, που μόλις είχαν φτάσει και άκουσαν τα ευχάριστα νέα.

- Ωραία, φεύγουμε! φώναξε με λαχτάρα η Κλίπη που τόσο επιθυμούσε να βρεθεί και πάλι στο διάστημα και αυτή τη φορά θα έφταναν πιο μακριά, θα έβλεπαν περισσότερα πράγματα και θα γέμιζαν το μυαλό και τη σκέψη τους με ξεχωριστές εμπειρίες.

- Μη βιάζεσαι Κλίπη, θα πρέπει πρώτα να ετοιμαστούμε, να πάρουμε την άδεια από τον Πύργο ελέγχου, να δούμε ποιοι θα έρθουν αυτή τη φορά μαζί μας και έπειτα φεύγουμε, τη διέκοψε ο Τζίνη.

Η τελική απόφαση για το ποιος θα ταξίδευε, ήταν πια γεγονός. Οι υπόλοιποι θα παρακολουθούσαν τους ταξιδιώτες από τις γιγαντοοθόνες του εργαστηρίου του Τζίνη.

- Κι εγώ θέλω να έρθω μαζί σας. Γιατί δε με παίρνετε κι εμένα; Μήπως επειδή είμαι μικρός, γι’ αυτό δε με θέλετε; Θα είμαι πολύ φρόνιμος και δεν θα κάνω καμία σκανδαλιά. Σας το υπόσχομαι, κλαψούρισε ο μικρός Φουφούλης που καθόταν στη γωνία και με παράπονο παρακαλούσε μήπως κάποιος από το πλήρωμα της «Τρελομπαλίτσας» τον λυπηθεί και τον πάρει μαζί του.

- Είσαι πολύ μικρός για τέτοια ταξίδια, του είπε ο Τσίπ. Άλλωστε το όχημά μας έχει μικρή χωρητικότητα για το πλήρωμα. Στο επόμενο ταξίδι μας θα είσαι από τους πρώτους επιβάτες.

Ο Φουφούλης αφού τα άκουσε όλα με προσοχή, έτρεξε στη μυστική του κρυψώνα για να κρυφτεί και να μιλήσει με το πόνο του, μήπως από εκείνον θα έβρισκε λίγη παρηγοριά...

Βζζμμμ!!! έκανε η μικρή ταξιδιάρικη Τρελομπαλίτσα και με άγριο και δυνατό κρότο έδωσε ώθηση, στροβιλίστηκε στον αέρα και ξεκίνησε για ένα πολλά υποσχόμενο ταξίδι.

Το πλήρωμα εκτός από το αρχηγό Τσιπ και τη φίλη του Κλίπη, απαρτιζόταν από τον μηχανικό και το βοηθό του. Το διαστημικό όχημα είχε αυτό το μέγεθος, για να μπορεί να είναι ευέλικτο και να μπορεί να αναπτύσσει μεγάλες ταχύτητες.

Αποφάσισαν λοιπόν να πετάξουν και άλλο στο διάστημα και να περάσουν τα όρια που την προηγούμενη φορά είχαν θέσει. Σε λίγο, βρέθηκαν στο κενό του διαστήματος. Τι παράξενη αίσθηση!... Μόνοι στο πουθενά!... Απόλυτη ησυχία!...Σα να μη κυλά εδώ ο χρόνος!

- Είχα ξεχάσει πόσο φοβερό και συνάμα υπέροχο είναι το διάστημα, είπε με ένα αίσθημα γαλήνης η Κλίπη.

- Πράγματι, της απάντησε ο Τσίπ, έχοντας ταυτόχρονα το νου του στο τιμόνι.

- Κοίτα κοίτα πόσο φωτεινά είναι αυτά τα αστέρια!  πετάχτηκε ο Σιούμφο.

- Τα αστέρια είναι σφαίρες με αέρια, όπου αναπτύσσουν μεγάλες θερμοκρασίες, γι΄αυτό και εκπέμπουν φως και θερμότητα, πρόσθεσε ο Τζίνη.

- Πάντα θα υπάρχουν και πάντα θα φωτίζουν τόσο δυνατά όπως και τώρα;…ρώτησε με απορία η Κλίπη.

- Όχι πάντα. Κάποια από τα αστέρια μπορεί να σβήσουν ήρεμα και κάποια να συνεχίσουν να υπάρχουν. Κάποια από αυτά που πεθαίνουν μπορεί να προκαλέσουν εκρήξεις όταν χαθούν. Τότε το θέαμα είναι κ α τ α π λ η κ τ ι κ ό!  Έχετε δει τις εκρήξεις « σουπερνόβα »; Η έκρηξη παράγει νεφέλωμα, το οποίο διαστέλλεται. Αυτό φαντάζει υπέροχο!!! συνέχισε ο Τζίνη δείχνοντας αστέρια και εκρήξεις που βρήκε στη μεγάλη οθόνη του υπολογιστή του.

- Ναι, ναι κάτι θυμάμαι, τότε που τα παρατηρούσαμε από το νέο σου τηλεσκόπιο, πρόσθεσε ο Σιούμφο. Ήταν πραγματικά  υπέροχο το θέαμα!

- Δεν αφήνετε το μάθημα της αστρολογίας και να δεθείτε γιατί πλησιάζουμε στον ήλιο και θα αναπτύξουμε μεγάλη ταχύτητα! τους έφερε στην τάξη ο Τσιπ.

Υπάκουσαν όλοι και η Κλίπη πήρε το βιβλίο αστρονομίας και άρχισε να το ξεφυλλίζει. Το μάτι της σταμάτησε πάνω σε μία φωτογραφία του ήλιου και στη λεζάντα αυτής που έγραφε:

“ Ο ήλιος και η οικογένειά του, οι πλανήτες” .

- Τζίνη, τι θέλει να πει εδώ το βιβλίο;

- Το ηλιακό σύστημα βρίσκεται στο τρίτο από τους τέσσερις σπειροειδείς βραχίονες του Γαλαξία. Ο βραχίονας αυτός είναι ο αστερισμός του ΩΡΙΩΝΑ (κυνηγός). Οι άλλοι τρεις ονομάζονται Κένταυρος, Τοξότης και Περσέας. Όλη η οικογένεια του ηλιακού συστήματος κολυμπά μέσα στη θάλασσα της ενέργειας του ήλιου. Κανένας δε μένει παραπονεμένος δηλαδή. Οι πλανήτες και ο ήλιος αποτελούν μία οικογένεια.

- Υπάρχουν πολλοί γαλαξίες ακόμη;

- Το σύμπαν έχει πάνω από εκατό δισεκ…..

ΓΚΟΥΟΥΠ…??? Ένας θόρυβος διέκοψε τη συζήτηση και ο Τζίνη με το Σιούμφο έτρεξαν στο μπροστινό μέρος του σκάφους.

- Τι συμβαίνει; Τι έγινε; ρώτησαν με απορία.           

- Κάτι δεν πάει καλά, παρόλο που όλες οι ενδείξεις δείχνουν το αντίθετο, αναφώνησε ο Τσιπ. Μάλλον υπερθερμάνθηκαν τα καλώδια και το σκάφος δέχεται μεγάλη πίεση. Πρέπει να φύγουμε γρήγορα από την ακτίνα του ήλιου, κινδυνεύουμε…

Έτρεξαν αμέσως όλοι στις θέσεις τους και ο καθένας ανάλογα με την αρμοδιότητά του προσπάθησε να βοηθήσει την Τρελομπαλίτσα τους, για να μη γίνει κι αυτή «σουπερνόβα».

- Κόλλησε ο μοχλός του συστήματος κλιματισμού. Κλίπη, τρέξε γρήγορα στο πίσω μηχανοστάσιο να ενεργοποιήσεις τον εφεδρικό, διέταξε ο Τσιπ. 

- Τζίνη, έλεγξε τις μετρήσεις νερού και αέρα και εσύ Σιούμφο κράτησε γερά το πηδάλιο με σταθερά αυξανόμενη ταχύτητα, συνέχισε ο Τσιπ.

Όλα έγιναν σε αστραπιαίο χρόνο και πολύ γρήγορα και πάλι το σκάφος των μικρών ηρώων ταξίδευε ανενόχλητο προς τον γοργοπόδαρο, τον αγγελιοφόρο Ερμή.

- Μα πού είναι η Κλίπη, δεν επέστρεψε ακόμη από το μηχανοστάσιο; αναρωτήθηκε ο Τσιπ.

Η Κλίπη κάνει την εμφάνισή της ελαφρά μουδιασμένη και με ένα ύφος λιγάκι ενοχικό.

- Τι συμβαίνει Κλίπη, γιατί έχεις αυτό το ύφος και τι είναι αυτό που κρύβεις από πίσω σου; ρώτησε ο Τσιπ.

- Είναι κάτι που βρήκα στο μηχανοστάσιο, ανάμεσα σε μοχλούς, λεβιέδες και καλώδια. Είναι η αιτία που μπλόκαρε το σύστημα κλιματισμού.

Ένα πλαγιαστό κεφαλάκι με μαύρη μουσούδα και χαμόγελο μέχρι τ΄αυτιά έκανε την εμφάνισή του.

- Γειααα σας! Ήρθα κι εγώ! αναφώνησε χαριτολογώντας ο μικρός Φουφούλης.

- Αφού το καλοσκέφτηκα στην κρυψώνα μου, είπα, γιατί να περιμένω μέχρι το επόμενο ταξίδι για να κάνω τη βόλτα μου στο διάστημα; Ετοίμασα λοιπόν τα πράγματά μου, πήρα την τσάντα μου, που μέσα χωράει τα πάντα και να΄μαι. Σας έλειψα καθόλου; Έχασα κάτι; Γιατί με κοιτάτε όλοι έτσι;

«Επείγον μήνυμα από τη βάση. Επείγον!… Επείγον!… », ακούστηκε η βραχνή φωνή του υπολογιστή.

- Τι συμβαίνει  Κλίκοπ;

- Τσιπ, χάσαμε το Φουφούλη. Δεν το βρίσκουμε πουθενά. Ούτε στην περιβόητη κρυψώνα του είναι, ούτε πουθενά αλλού.

- Μην ανησυχείς Κλίκοπ, εδώ είναι και φρακάρει μοχλούς.

- Τι κάνει; Δε σε ακούω…Ναι… Ναι…

Η ομάδα της Τρελομπαλίτσας που τώρα αυξήθηκε κατά ένα μέλος, αφού εξήγησε στο μικρό λαθρεπιβάτη πόσο επικίνδυνο ήταν αυτό που έκανε, τον δέχτηκε να μείνει με το όρο να μην κάνει τίποτα χωρίς πρώτα να πάρει την άδεια του κυβερνήτη Τσιπ. Ο μικρός δέχτηκε τον όρο, βούλιαξε στην πολυθρόνα βάζοντας τη ζώνη του και άρχισε να κοιτά με γουρλωμένα μάτια την απεραντοσύνη. Η τρίτης κατηγορίας θέση που μόνος του είχε αρχικά επιλέξει, δεν του επέτρεπε τέτοιες πολυτέλειες! 

- Τι ήταν αυτή η κιτρινοπορτοκαλί και πολλή ζεστή μπάλα που μόλις περάσαμε; ρώτησε με απορία ο Φουφούλης.

Η Κλίπη ανέλαβε να του λύσει όλες του τις απορίες. Πήρε το βιβλίο που πριν συμβουλευόταν και του εξήγησε ότι ήταν ο ήλιος, το πιο λαμπρό αστέρι του ηλιακού συστήματος από το οποίο παίρνουν φως και θερμότητα, η οποία σημειωτέων ξεπερνά τους πέντε χιλιάδες βαθμούς, εκτός από τον δικό τους πλανήτη και πολλοί άλλοι. Ανάμεσα σε αυτούς και ο πλανήτης Γη.

- Οι άνθρωποι του πλανήτη Γη, πίστευαν ότι ο ήλιος ήταν γιος του Τιτάνα Υπερίωνα. Ξέρεις Φουφούλη το λαμπρό αυτό αστέρι είναι πέντε δις  χρονών και θα ζήσει άλλο τόσο.

- Και είναι πολύ αυτό; ρώτησε με αφέλεια ο Φουφούλης.

- Πολύ, κοιμήσου τώρα και θα τα πούμε και πάλι μετά.

Ποτάμι από μυριάδες αστέρια κύκλωσαν το σκάφος το οποίο είχε αφεθεί στην απεραντοσύνη του σύμπαντος. Διάφορα άλλα αντικείμενα-στολίδια κοσμούσαν το σύμπαν και μέσα σ΄όλα αυτά και η μικρή κουκκιδίτσα μας, το Τρελομπαλάκι μας, έκανε τις τούμπες του ανενόχλητο μέσα στο σκοτάδι. 

... Διαβάστε τη συνέχεια στο μέρος Β

Συγγραφέας: Ελένη Μπλιούμη - Σπουδάστρια Tabula Rasa