"25η Μαρτίου 2020" της Ανθούλας Βεζύρη

Σήμερα η εθνική επέτειος της ελληνικής επανάστασης του 1821 και ταυτόχρονα η γιορτή του Ευαγγελισμού, βρίσκει όλους τους Έλληνες κλεισμένους μέσα στα σπίτια τους, σε κατάσταση υποχρεωτικού εγκλεισμού ή αλλιώς καραντίνας. Έτσι ούτε οι παρελάσεις  και οι γιορτές των μαθητών στα σχολεία έγιναν, ούτε ποιήματα και τραγούδια ακούσαμε, αλλά ούτε και παραδοσιακούς χορούς χορέψαμε.

Για να παρηγορηθούμε, στην ίδια κατάσταση εγκλεισμού με εμάς, με κάποιες διαφοροποιήσεις ίσως, βρίσκεται και όλος ο πλανήτης. Αυτό που ζούμε δεν έχει προηγούμενο. Μόνο στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας το έχουμε δει. Όπου να ’ναι θα εμφανιστούν και οι εξωγήινοι! Εξαιτίας ενός ιού που ξεκίνησε από την Κίνα και κατόπιν μεταφέρθηκε και απλώθηκε σε όλον τον πλανήτη, η μία χώρα μετά την άλλη, επιβάλλει περιοριστικά μέτρα σε κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα, με αποτέλεσμα οι περισσότερες πόλεις του κόσμου να είναι άδειες από ανθρώπους, κίνηση και ζωή. Όλοι έχουν κλειστεί στα σπίτια τους γιατί φοβούνται μήπως κολλήσουν τον θανατηφόρο ιό ή μήπως τον μεταδώσουν στους άλλους γύρω τους, αλλά και στην οικογένειά τους. Οι νεκροί σε όλον τον κόσμο είναι πολλοί και το κακό είναι ότι συνεχώς αυξάνονται. Μόνο στην Κίνα, εκεί όπου ξεκίνησε η πανδημία, έχουν αρχίσει να κυκλοφορούν σιγά σιγά οι άνθρωποι έξω από τα σπίτια τους.
 

Όλοι εμείς που βρισκόμαστε στα σπίτια μας, επικοινωνούμε με τους φίλους μας μέσω μηνυμάτων με τα κινητά μας τηλέφωνα και τους υπολογιστές. Πρέπει να ομολογήσω ότι, παρά τη δύσκολη κατάσταση που ζούμε, προσωπικά έχω γελάσει πάρα πολύ με τα διάφορα αστεία που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Είναι μία παρηγοριά για να ξεχνάμε τη στεναχώρια και το φόβο μας.

Όμως εκείνο που καλούμαστε να κάνουμε αυτές τις μέρες, δεν είναι μόνο υπομονή, αλλά να τα ξαναβρούμε με τον εαυτό μας, με τον σύντροφό μας, τα παιδιά μας, τους γονείς μας και γενικά με τους ανθρώπους που συμβιώνουμε καθημερινά. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν δυσκολίες στον χαρακτήρα τους, στην προσωπική  ή την επαγγελματική τους ζωή, στις σχέσεις τους με τους άλλους και για αυτούς η έξοδος από το σπίτι είναι ένας τρόπος για να ξεφύγουν, να ξεχαστούν ή να μην υποχρεωθούν να ασχοληθούν με τα προβλήματά τους. Άνθρωποι που τρελαίνονται στην ιδέα ότι θα πρέπει να κάτσουν μέσα γιατί έχουν συνηθίσει να δουλεύουν πολλές ώρες έξω από το σπίτι ή είναι εξωστρεφείς και δεν αντέχουν την κλεισούρα ή δεν  υποφέρουν τους ανθρώπους με τους οποίους ζουν καθημερινά και θέλουν να ξεφύγουν, με ότι αυτό συνεπάγεται. 

Η καραντίνα λοιπόν, μας αναγκάζει να κάνουμε αυτό το οποίο αποφεύγαμε τόσα χρόνια: να στραφούμε στον εαυτό μας και μάλιστα ,όχι εξωτερικά , επιφανειακά, αλλά βαθύτερα, ουσιαστικά. Είναι σίγουρο ότι κάποιοι θα χρειαστούν τη βοήθεια ψυχολόγου, θα αναθεωρήσουν τη ζωή τους και θα αλλάξουν τις προτεραιότητές τους.

Μία κρίση, μία δύσκολη κατάσταση, μία αρρώστια, μία απώλεια, ένας πόλεμος, πάντα  μεταβάλλουν όχι μόνο την εξωτερική όψη της ζωής μας, την καθημερινότητά μας, αλλά και την ψυχολογία μας, την ψυχική μας υγεία και μας φέρνουν αντιμέτωπους με τις αντοχές μας, τους φόβους μας και με όλα τα θέματα  που έχουμε αφήσει σε εκκρεμότητα. Στην καθημερινή μας ζωή δεν θέλουμε να ανακινήσουμε αδυναμίες, δυσάρεστες καταστάσεις και  προβλήματα γιατί δεν θέλουμε να  παραδεχτούμε ότι υπάρχουν και πολύ περισσότερο να πιεστούμε  για να τα λύσουμε.
 

Ας προσπαθήσουμε  λοιπόν πρώτα να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας, μέχρι να τελειώσει όλη αυτή η δύσκολη περίοδος που ζούμε. Ας γίνει μετά η εμπειρία μας αυτή, η αφορμή για να λύσουμε τα ζητήματα που μας απασχολούν και να δώσουμε την αναγκαία προτεραιότητα που χρειάζεται όχι μόνο στο σώμα μας, αλλά και στην ψυχή μας.

Συγγραφέας: Ανθούλα Βεζύρη - Σπουδάστρια Tabula Rasa