"Ένα διαφορετικό μεταφυσικό φαινόμενο" της Ηλέκτρας Τζωρτζάκη

    Πρόσωπα έργου  
                     Βιολέτα(17 χρονών)

                     Μητέρα Βιολέτας(40χρονών)

                     Δασκάλα χορού Βιολέτας(42 χρονών)

                                

 Η σκηνή διαδραματίζεται σε μια σχολή χορου

(Σιγοπαίζει η μουσικη της λίμνης των κύκνων. Η μητέρα της Βιολέτας και η Βιολέτα βρίσκονται έξω από την είσοδο μιας σχολής χορού)  

Μητέρα Βιολέτας: (στην νοηματική και δυνατά) Όλα καλά θα πάνε αγάπη μου. 

(Την αγκαλιάζει. Μπαίνουν μέσα, περιμένουν στον χώρο της γραμματείας και εμφανίζεται η δασκάλα χορού, μια πολύ αυστηρή φυσιογνωμία)

Μητέρα Βιολέτας: (αναστατωμένη) Καλησπέρα σας! Η κόρη μου ενδιαφέρεται για το τμήμα σύγχρονου χορού, ξέρετε το αγαπάει πολύ και στο σπίτι χορεύει όλη μέρα και είναι πολύ καλή,αλλά... 

(την διακόπτει η δασκάλα χορού)

Δασκάλα χορού: Μισό λεπτό κυρία μου, ηρεμήστε. Κατ' αρχάς, φωνή δεν έχει η κόρη σας να μιλήσει και αυτή μιάς και είναι η άμεσα ενδιαφερόμενη;

Μητέρα Βιολέτας: Ξέρετε, η κόρη μου είναι κωφάλαλη. Ήταν το επόμενο πράγμα που θα σας έλεγα,αλλά με διακόψατε.

Δασκάλα χορού: Πραγματικά ντρέπομαι... Ζητώ χίλια συγγνώμη. Καταλαβαίνετε, έρχονται πολλές μητέρες με τα παιδιά τους και πάντα αυτές παίρνουν τον λόγο. Δεν αφήνουν τα παιδιά τους να πούν λέξη. Αφήστε που τα παιδιά αυτά συνήθως δεν το θέλουν πραγματικά, απλώς με αυτό τον τρόπο οι γονείς εκτονώνουν τα απωθημένα τους.

 

Μητέρα Βιολέτας: Όχι όχι εμένα συγχωρείτε. Δεν σας συστήθηκα κιόλας. Μαρία Παπαδοπούλου, χαίρω πολύ!

Δασκάλα Βιολέτας: Ελένη Παπαδάκη, παρομοίως!

  

Μητέρα Βιολέτας: Ήταν πολύ δύσκολη η σημερινή μέρα και δεν έχω αποφορτιστεί ακόμη.

Δασκάλα Βιολέτας: Χωρίς να γίνομαι αδιάκριτη, θα μου πείτε τί συνέβη;

Μητέρα Βιολέτας: Η κόρη μου έχει ένα όνερο. Αυτό συνέβη.

Δασκάλα Βιολέτας: Καταλαβαίνω ότι....

Μητέρα Βιολέτας: Όχι, δεν καταλαβαίνετε (αρχίζει να κλαίει). Και χαίρομαι που δεν καταλαβαίνετε. Γιατί μόνο αν ήσασταν γονιός της θα καταλαβαίνατε. Και χαίρομαι που δεν είστε εσείς και είμαι εγώ. Νιώθω ευγνώμων που είμαι γονιός ενός τόσο χαρισματικού πλάσματος. Αλλά γιατί να είναι όλα τόσο λάθος; Το παιδί μου έχει μια ιδιαιτερότητα από τότε που γεννήθηκε, δεν ακούει! Και είναι τόσο δυνατό το κορίτσι μου. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι έχει υπομείνει. Υπάρχει ρατσισμός εκεί έξω και όποιος λέει ότι η διαφορετικότητα σε όλα τα επίπεδα είναι αποδεκτή είναι πολύ μεγάλος ψεύτης. (Αρχίζει να ηρεμεί λίγο) Σήμερα που λέτε, πήγαμε σε οκτώ διαφορετικές σχολές χορού και φυσικά απέρριψαν το παιδί μου, τη Βιολέτα μου, λόγω της ιδιαιτερότητάς της. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι το παιδί μου στερείται το δικαίωμα να μαθαίνει να εκφράζεται. Πίστευα στην δημοκρατία της τέχνης και οι άνθρωποι που μας απέρριψαν σήμερα με απογοήτευσαν. Απομυθοποιήσα τελείως τους ανθρώπους σήμερα. Γιατί να μην μπορεί να χορέψει η Βιολέτα μου; Τί της λείπει;

Δασκάλα χορού: Δεν ξέρω τί να πώ. Βλέπετε είναι λεπτή η θέση μου και δεν θέλω να σας εξαπατήσω. Η μουσική και η ακρόασή της είναι προαπαιτούμενα για να μπορεί να χορέψει ένας άνθρωπος και δεν μπορώ να σας πώ ότι είναι εφικτό να χορέψει ένας άνθρωπος που δεν ακούει και...

 

Μητέρα Βιολέτας (Την διακόπτει): Το αγαπάει πολύ. Δεν μπορεί να φανταστεί τον εαυτό της να κανει τίποτα άλλο, χορεύει όλη μέρα στο σπίτι.

 

Δασκάλα Βιολέτας: Με αυτά που λέτε δεν μπορώ να αρνηθώ την επιθυμία της.

 

Μητέρα Βιολέτας: Δεν το πιστεύετε ότι θα τα καταφέρει. Βλέπω την δυσπιστία στα μάτια σας.

Δασκάλα Βιολέτας: Όχι αλήθεια σας λέω, θα την αναλάβω σοβαρά, απλώς θεωρώ προτιμότερο να της κάνω ιδιαίτερα μαθήματα, γιατί σίγουρα θα εμποδίζει την ομαλή διεξαγωγή του μαθήματος. Χρειάζεται διαφορετική μέθοδος στην περίπτωση της Βιολέτας.

 

Μητέρα Βιολέτας: Δεκτό. Τότε ήρθε η ώρα να συζητήσουμε το οικονομικό κομμάτι.

 

Δασκάλα Βιολέτας: Απο εσάς δεν θα δεχτώ χρήματα.

Μητέρα Βιολέτας: Σας παρακαλώ,δεν μου το επιτρέπει η νοοτροπία μου να μας προσφέρετε απλόχερα την βοήθειά σας και να μην πληρώνεστε. Θα επιμείνω.

Δασκάλα Βιολέτας: Εντάξει-εντάξει, θα δεχτώ αλλά ελάχιστα χρήματα, κάτι συμβολικό. Δεν καταδέχομαι να εκμεταλλευτώ την ευαλωτότητά σας. Θα βοηθήσω όσο μπορώ την κόρη σας, αν και για να είμαι ειλικρινής φοβάμαι μήπως αποθαρρυνθεί. Ο χορός είναι φύσει απαιτητικός για κάποιον που έχει όλες τις αισθήσεις του. Η Βιολέτα θα πρέπει να καταβάλλει την δεκαπλάσια προσπάθεια σε σχέση με άλλες μαθήτριες που έχω αναλάβει. Βέβαια εγώ θα είμαι ελαστική στην αρχή μέχρι τουλάχιστον να βρούμε έναν τρόπο επικοινωνίας.

 

Μητέρα Βιολέτας:Δεν ξέρω πώς να σας ευχαριστήσω...

 

Δασκάλα Βιολέτας: Μην το συζητάτε. Χαρά μου! Νομίζω ήρθε η ώρα να γνωρίσω την μικρή σας.

 

(Η μητέρα φέρνει την Βιολέτα η οποία τόση ώρα στεκόταν σε μια γωνία,αρκετά ανήσυχη, μη μπορώντας να συγκρατήσει χορευτικές κινησεις που της βγαίνουν αυθόρμητα)

Μητέρα Βιολέτας: (στην νοηματική και δυνατά) Θα κάνεις ιδιαίτερα μαθήματα με την κυρία Ελένη

   

(Κάτι λέει η Βιολέτα στην μητέρα της, στην νοηματική)  

     

Μητέρα Βιολέτας: (γελάει) Η κόρη μου λέει ότι είστε πολύ όμορφη

Δασκάλα Βιολέτας: (Γελάει και παίρνει αγκαλιά την Βιολέτα) Πώς λένε στην νοηματική είσαι πολύ γλυκό κορίτσι;

(Της δείχνει η μητέρα της Βιολέτας και η δασκάλα της,της το λέει στην νοηματική) 

Δασκάλα Βιολέτας: Μήπως θα μπορούσα να κάνω ένα μικρό δοκιμαστικό στην κόρη σας, να έβλεπα τις δυνατότητες της μικρής και να έβρισκα σιγά σιγά έναν τρόπο επικοινωνίας;

 

Μητέρα Βιολέτας: Ναί, φυσικά! Να ξέρετε της αρέσει πολύ να γράφει και κρατάει πάντα μαζί της κάτι σαν σημειωματάριο, ημερολόγιο. Εμένα βέβαια δεν μου έχει δείξει ποτέ το περιεχόμενό του,αλλά σας το λέω γενικά να το έχετε υπόψη σας,μήπως αυτό σας βοηθήσει με κάποιον τρόπο.

 

Δασκάλα Βιολέτας: Σας ευχαριστώ πολύ, θα το έχω υπόψη μου.

Μητέρα Βιολέτας: Σας χαιρετώ, θα περάσω σε μια ώρα!

  

Δασκάλα Βιολέτας: Γειά σας! Χάρηκα πολύ για την γνωριμία!

  

(Η Βιολέτα έχει ήδη πάει στην αίθουσα χορού κάθεται στο πάτωμα και διαβάζει το  ημερολόγιό της. Μπαίνει η δασκάλα της, την βλέπει να διαβάζει και να κλαίει. Η Βιολέτα της δίνει το ημερολόγιο και της δείχνει να διαβάσει μία συγκεκριμένη σελίδα. Η δασκάλα της Βιολέτας αρχίζει να διαβάζει το ημερολόγιο και παράλληλα με την ανάγνωση γίνεται μία δράση, ένα κινησιολογικό δρώμενο με την Βιολέτα και άλλα δύο κορίτσια που έχουν έντονη αλληλεπίδραση με την Βιολέτα, στην ουσία αποδίδονται τα λόγια του ημερολογίου με την σωματικότητα των κοριτσιών με μουσική υπόκρουση το μουσικό κομμάτι fly του Ludovico Einaudi)

 

Φωνή Βιολέτας: Ήρθε η αγαπημένη μου ώρα της ημέρας, η ώρα πριν κοιμηθώ, η ώρα που γράφω σε εσένα αγαπημένο μου ημερολόγιο. Νιώθω πάλι αυτό το ανεξήγητο πράγμα που ούτε στην νοηματική ούτε στην γραφή μπορώ να εκφράσω. Φοβάμαι ότι αρχίζω να τρελαίνομαι. Όπου και αν σταθώ όλο μου το σώμα παίρνει φωτιά. Μια ανεξήγητη υπερκινητικότητα, ένα μούδιασμα, τσιμπήματα παντού. Το πιό αστείο είναι ότι όταν χορεύω νιώθω ακόμα πιο περίεργα. Νιώθω ότι χάνονται όλα γύρω μου, αλλά ταυτόχρονα ότι φτιάχνουν όλα. Το πιο περίεργο είναι ότι συμβαίνει κάτι σαν μεταφυσικό... Ένα πράγμα σαν να ακούω. Νομίζω ότι έτσι μοιάζει το να ακούς. Όταν χορεύω ακούω πιο πολύ από ποτέ. Μετά όμως κλαίω, κλαίω πολύ, όπως τώρα, γιατί δεν μπορώ να χορεύω συνέχεια. Όταν σταματάω να χορεύω νιώθω σαν να μου λέιπει ακόμα μια αίσθηση, νιώθω σαν να μου κλείνει κάποιος τα μάτια, σαν να χάνω την επαφή με την πραγματικότητα. Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει ακριβώς όταν χορεύω, αλλά είναι σαν να πετάω, σαν να σβήνουν όλα γύρω μου αλλά και σαν να συντονίζομαι περισσότερο με την πραγματικότητα. Αυτή η αντίφαση με κάνει να το αγαπώ ακόμα περισσότερο. Το έχω ανάγκη. Ναι, αυτό είναι. Είναι σαν να μου στερούν το φαγητό, τον ύπνο, τον έρωτα. Ο χορός είναι μια εσωτερική κραυγή που εξωτερικεύει το κορμί μου. Ειναι μια φλόγα που διαπερνά το σώμα μου, είναι ομορφιά, είναι ελευθερία. Αυτά είχα να σου γράψω. Καληνύχτα, τα λέμε αύριο.

 

(Η δασκάλα αγκαλιάζει την Βιολέτα και ξεκινούν το μάθημα, κάνουν μαζί κάποιες διατάσεις και ασκήσεις. Η Βιολέτα κάνει άγαρμπες κινήσεις, δεν είναι συγκεντρωμένη και νευριάζει γιατί δεν μπορεί να κρατήσει την ισορροπία της και σταματάει). 

 

Δασκάλα Βιολέτας: Γιατί σταμάτησες; Έλα εδώ!

(Η δασκάλα της Βιολέτας βάζει μουσική παίρνει το χέρι της, γονατίζουν στο έδαφος και ακουμπάει το χέρι της Βιολέτας στο έδαφος).

Δασκάλα Βιολέτας: Ξέρω ότι δεν με ακούς, προσπάθησε να νιώσεις τις δονήσεις της μουσικής. Ξέρω ότι δεν με ακούς με τα αφτιά σου, αλλά με την ψυχή σου, για αυτό σου μιλάω. Με καταλαβαίνεις και το ξέρω.

(Η δασκάλα απομακρύνεται και αφήνει την Βιολέτα να συγκεντρωθεί. Σιγά σιγά μπαίνει το κομμάτι run του Ludovico Einaudi και η Βιολέτα το χορεύει. Η Βιολέτα ολοκληρώνει την χορογραφία και λάμπει ολόκληρη. Η δασκάλα της κλαίει από συγκίνηση. Η μητέρα της Βιολέτας μπαίνει και βλέπει και τις δύο να κοιτάζονται γεμάτες συγκίνηση)

Δασκάλα Βιολέτας: (σοκαρισμένη) Συγγνώμη έχετε δεί την κόρη σας να χορεύει;

Μητέρα Βιολέτας: Όχι, αλλά πάντα την βλέπω πως είναι λίγη ώρα μετά αφότου έχει χορέψει. Έχει την λάμψη που έχει και τώρα. Να, από αυτό κατάλαβα τώρα ότι χόρευε πρίν λίγο. Δεν με έχει αφήσει ποτέ να την δω να χορεύει.

Δασκάλα Βιολέτας: Αλήθεια σας λέω, είναι η πρώτη φορά που βλέπω άνθρωπο να χορεύει και δεν με ένοιαξε ούτε στιγμή η τεχνική του, και δεν το λέω λόγω της ιδιαιτερότητάς της. Εγώ που χορεύω χρόνια απο τότε που με θυμάμαι, δεν έχω χορέψει ποτέ μου με τόσο πάθος. Δεν με νοιάζουν τα όποια λάθη. Η κόρη σας σήμερα μου έκανε κατάθεση ψυχής και δεν μιλάω μόνο για τον χορό της που ακόμα να πιστέψω τι έγινε. Σαν να έγινε κάτι το μεταφυσικό, σαν να άκουγε, ένα πράγμα σαν να ακούει μόνο όταν χορεύει. Μιλάω όμως και για τις πιο βαθιές της σκέψεις που τις μοιράστηκε μαζί μου. Αυτά που έγραφε στο ημερολόγιό της.

Μητέρα Βιολέτας: (Έκπληκτη) Διαβάσατε το ημερολόγιό της;

 

Δασκάλα Βιολέτας: Εκείνη μου το έδωσε, μόλις μπήκα στην αίθουσα.

 

Μητέρα Βιολέτας: Περίεργο, εμένα δεν με έχει αφήσει ποτέ να το διαβάσω.

Δασκάλα Βιολέτας: Είχε πολλή ανάγκη να μου δείξει πόσο το αγαπάει και σε αυτό το ημερολόγιο έγραφε όλο αυτά που νιώθει όταν χορεύει και κυρίως όταν δεν χορεύει. Ειδικά αυτό με συγκινεί πάρα πολύ, γιατί ξέρετε όταν έχουμε κάτι ανάγκη το καταλαβαίνουμε όταν το στερούμαστε κυρίως. Δεν πιστεύω στην λέξη ταλέντο, πιστεύω στην σκληρή δουλειά και στο πάθος και σας διαβεβαιώ η κόρη σας θα τα καταφέρει παρα τις δυσκολίες.

Μητέρα Βιολέτας: Ξέρετε, τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα απο ό,τι φαίνονται.

  

Δασκάλα Βιολέτας: Όχι όχι σας παρακαλώ, μην το λέτε αυτό.

 

Μητέρα Βιολέτας: Μην ξεχνάτε όμως ότι κατα τύχη σας βρήκαμε. Μας απέρριψαν τόσοι άνθρωποι και...

Δασκάλα Βιολέτας: (Την διακόπτει) ...και θα σας απορρίψουν και άλλοι τόσοι. Δυστυχώς θα υπάρχουν αμέτρητοι άνθρωποι που δεν θα δείξουν ποτέ κατανόηση, αλλά όσα περισσότερα εμπόδια θα συναντάει η Βιολέτα τόσο πιο δυνατή θα γίνεται.

(Διακόπτεται η δράση απο την Βιολέτα,αρχίζει να παίζει το μουσικό κομμάτι experience του Ludovico  Einaudi και γίνεται ένα κινησιολογικό δρώμενο πάλι με την Βιολέτα και άλλα δυο κορίτσια. Το δρώμενο εκφράζει αλληγορικά - με σωματικό θέατρο πάλι - την όλη πορεία της Βιολέτας και τα εμπόδια που συναντάει. Προς το τέλος του κομματιού η Βιολέτα αρχίζει να μιλάει, σταματάει το δρώμενο, τα άλλα δύο κορίτσια μένουν ακίνητα)        

 

Βιολέτα: (Απευθυνόμενη στο κοινό) Ναι-ναι το ξέρω. Κανονικά εγώ τώρα πρέπει να είμαι κωφάλαλη και σας φαίνεται πολύ περίεργο που εγώ τώρα ώς δια μαγείας σας μιλάω. Μην θορυβείστε καλέ! Δεν συμβαίνει κάτι. Μόλις σας πω αυτά που θέλω, θα επανέλθω και θα τελειώσει το έργο με εμένα όπως με γνωρίσατε. Κωφάλαλη, κωφάλαλη, κωφάλαλη. Όχι, δεν με γνωρίσατε ως κωφάλαλη, αλλά ως Βιολέτα μόνο. Ακούτε; Βιολέτα με λένε. Δεν καταλαβαίνω γιατί ταυτίζομαι με την ιδιαιτερότητά μου, την οποία λατρευώ όσο δεν φαντάζεστε. Είμαι άνθρωπος, αυτό θέλω να συγκρατήσει ο κόσμος στην μνήμη του απόψε. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν... Πώς να το πώ... Ανήσυχη. Δεν μπορούσα να συγκρατήσω το σώμα μου. Αν δεν χόρευα, ένιωθα ότι κάτι θα πάθω. Βασικά ένιωθα ότι δεν έκανα κάτι ώστε να έχει νόημα η ζωή μου. Πιστέψτε με, όταν χορεύω ακούω περισσότερο από όσο νομίζετε. Βλέπετε! Ένα ακόμη ευχάριστο νέο και χρήσιμη πληροφορία. Σας πληροφορώ  ότι ακούω περισσότερο και από έναν άνθρωπο που έχει την ακοή του αλλά να μην ξεχνιόμαστε, αυτό το μεταφυσικό φαινόμενο (θα έλεγα) συμβαίνει αποκλειστικά και μόνο όταν χορεύω. Ακουω, ακούω την ψυχή μου να κλαίει, ακούω την καρδιά μου που από τους τόσους χτύπους είναι έτοιμη να σπάσει, ακούω μια εσωτερική φωνή να τραγουδάει στον ρυθμό της μουσικής. Η μουσική με διαπερνά ολόκληρη και τότε πραγματικά ησυχάζω μέσα μου. Ξέρετε η ησυχία δεν ειναι καθόλου καθησυχαστική. Θα την έλεγα εκκωφαντική, τρομακτική, αλλά εντάξει συνηθίζεις σιγά-σιγά. 'Οσο υπάρχουν άνθρωποι όμως που σε αντιμετωπίζουν σαν διαφορετικό, εκεί γίνονται λίγο δύσκολα τα πράγματα. Η διαφορετικότητά μου δεν θα με περιορίσει σαν καλλιτέχνη και ειδικά σαν άνθρωπο. Αποτελέι πηγή έμπνευσης για εμένα. Ελπίζω να μην σας κούρασα. Αν θέλετε να μου 'πείτε' κάτι (γελάει) κάτι που να σας άρεσε ιδιαίτερα, κάτι που να μην σας άρεσε, απλώς κλείστε τα μάτια σας και ονειρευτείτε. Μόνο έτσι μπορείτε να με ξαναδείτε.

Καληνύχτα.

(Φέυγουν τα κορίτσια και η Βιολέτα απο την σκηνή. Σβήνουν τα φώτα της σκηνής)  

                                                      Τέλος έργου

 Συγγραφέας: Ηλέτρα Τζωρτζάκη - Σπουδάστρια Tabula Rasa