"Ένας ιδιαίτερος ασθενής" της Ευαγγελίας Πέτρογλου

Η γνωστή ψυχοθεραπεύτρια της Αρχαίας Ελλάδας, διάσημη πλέον σε όλο τον κόσμο, ήταν έτοιμη να αποσυρθεί  εκείνη τη μέρα για να γιορτάσει τα τεσσαρακοστά της γενέθλια. Δεν πρόλαβε ωστόσο να πάρει μια ανάσα από το ραντεβού που μόλις ξεπροβόδισε όταν ένας νεαρός εισέβαλλε στο χώρο της με το «έτσι θέλω». Η Ιασώ τον κοίταξε κατάπληκτη, νιώθοντας παραβιασμένη και θυμωμένη ενώ μια αίσθηση εξάντλησης είχε ήδη αρχίσει να την κατακλύζει. Ίσως να έφταιγε και η ματαίωση των σχεδίων της…

«Ποιος είστε και τι θέλετε;  Δεν νομίζω να έχουμε ραντεβού» τον κοίταξε αυστηρά.

«Το ξέρω. Έχω γενικά το συνήθειο να μπαίνω απρόσκλητος και να προκαλώ αναστάτωση. Γι’ αυτό και θέλω τη βοήθεια σας. Θέλω πραγματικά να αλλάξω πολλά στον εαυτό μου και πιστεύω ότι είστε η μόνη που μπορεί να με βοηθήσει» το βλέμμα του έκρυβε πίκρα ανάμεικτη με ενοχή.

«Τότε ας συστηθούμε. Ποιο είναι το όνομα σας;  Πείτε μου λίγα στοιχεία για εσάς» προσπάθησε όσο μπορούσε να ηρεμήσει για να αφουγκραστεί τον νέο της θεραπευόμενο.

«Με λένε Κοβίδιο και είμαι δεκαεννιά ετών. Πατέρας μου είναι ο διάσημος Ρωμαίος ποιητής Οβίδιος» σκυθρώπιασε.

Η Ιασώ ανακάθισε στη θέση της. Ο Οβίδιος ήταν ο αγαπημένος της ποιητής και ένιωσε ξαφνικά ότι αυτό που ζούσε αποκτούσε ενδιαφέρον.

«Σας είδα να σκυθρωπιάζετε».

«Όντως. Είναι δύσκολο να είσαι γιος ενός τέρατος της σύγχρονης εποχής. Ιδιαίτερα όταν αυτό το τέρας απαιτεί από σένα τον ουρανό με τα γνωστά ως τώρα άστρα» η φωνή του απόκτησε μια πνευματώδη χροιά.

«Βλέπω ότι διαθέτετε μια ενδιαφέρουσα αίσθηση του χιούμορ».

«Αναγκαστικά».

«Τι εννοείτε;»

«Απαραίτητο για την επιβίωση μου εξ απαλών ονύχων».

«Γίνετε λίγο πιο σαφής».

«Να γίνω. Φανταστείτε ένα σπίτι όπου μπανοβγαίνουν τα πιο λαμπρά μυαλά της σύγχρονης σκέψης. Ο Σενέκας, ο Μάρκος Αυρήλιος, ο Κικέρων. Και πόσοι άλλοι. Ο πατέρας μου απαιτούσε να παρευρίσκομαι σε όλα τα συμπόσια για να δέχομαι ερεθίσματα, να εξελίσσομαι διαρκώς, θα έλεγα, να μεταλλάσσομαι. Αυτή ακριβώς είναι η λέξη. Να μεταλλάσσομαι, να μεταμορφώνομαι λες και θα γινόμουν και εγώ ένας μύθος όπως στις περίφημες ‘Μεταμορφώσεις’ του».

«Να… μεταλλάσσεστε;» αναρωτήθηκε η Ιασώ.

«Ακριβώς. Κάθε μέρα να αλλάζω σε κάτι ισχυρότερο, ανώτερο, δύσκολο ενδεχομένως να κατανοήσει ο ανθρώπινος νους. Να αποκτήσω κάτι σαν την υπερδύναμη της γνώσης».

«Με τι σκοπό;»

«Να γίνω ο αυτοκράτορας του πλανήτη!»

«Μου κάνετε πλάκα» γούρλωσε τα μάτια της.

«Μακάρι να σας έκανα».

«Και τι … αρμοδιότητες θα έχει ένας…πλανητάρχης;»

«Ζωής και θανάτου».

«Κυριολεκτείτε;»

«Πάντα!»

Ναρκισσιστική διαταραχή με βούλα! Τη βάψαμε. Ενδεχόμενα ψυχοπαθητικά στοιχεία που εκκολάπτονται ακόμα. Πρέπει να δράσω γρήγορα. Αλλά αυτό χρειάζεται ένα σκασμό συνεδρίες, σκεφτόταν με τρόμο η Ιασώ.

«Πώς νιώθετε εσείς με αυτές τις αρμοδιότητες;»

«Ανάμεικτα. Από τη μια, ένα βάρος της ευθύνης να πράξω σωστά τα καθήκοντα μου. Από την άλλη, νιώθω μια ηδονή και μόνο στη σκέψη ότι θα μπορώ να έχω τόση δύναμη στις ψυχές και τα σώματα των ανθρώπων».

«Τι εννοείτε;»

«Είναι απλό, Φανταστείτε για παράδειγμα να ξεκινήσω έναν πόλεμο. Πόσοι άνθρωποι θα πεθάνουν με ένα κάλεσμα μου; Πόσους θα μπορώ να σώσω αν απλά διατάξω το σταμάτημα αυτού του πολέμου;  Θα ελέγχω τους φόβους τους, θα χειρίζομαι την ψυχολογία τους -εσείς αυτό μπορείτε να το καταλάβετε πολύ καλά – θα δημιουργώ τραύματα ψυχικά και νόσους που απλά θα μαλακώνουν όταν εγώ θα αποσύρομαι για κάμποσο καιρό μέχρι να αποφασίσω να ξαναεμφανιστώ» μια λάμψη φάνηκε στις κόρες των ματιών του.

Η Ιασώ κατάπιε το σάλιο της. Ο κίνδυνος ήταν μεγάλος έτσι και αυτό το μεγαλομανές άτομο αποφάσιζε να κάνει χρήση της όποιας δύναμης έπεφτε στα χέρια του. Άλλωστε, όπως φάνηκε και με τον τρόπο εισόδου του στο χώρο της, δεν σεβόταν κανένα όριο.

«Είπατε ότι νιώθετε και ένα βάρος. Τι εννοείτε με αυτό;»

«Αυτό που ήδη φαντάζεστε. Υπάρχει κάτι που ακόμα με κρατάει πίσω. Και αυτό είναι η αίσθηση ότι το κακό που θα προξενήσω είναι τεράστιο. Αυτό με τρομάζει».

«Ακούτε, φαντάζομαι, την αντίφαση των λεγομένων σας. Πώς την εξηγείτε;»

«Χάρη στη μητέρα μου, τη Μαρκέλλα, που είναι και η τρίτη σύζυγός του πατέρα μου. Όλη μέρα με συμβουλεύει πώς να γίνομαι ευγενέστερος άνθρωπος, πώς να βοηθάω τους ανθρώπους και πώς να ξέρω πώς να περιορίζω τη δύναμη μου στους τομείς που πρέπει» χαμογέλασε με αγάπη σκεπτόμενος τη γεννήτορα του.

«Και ποιοι είναι αυτοί οι τομείς;»

«Τα ζώα. Με αυτά ήμουν πάντα πολύ τρυφερός και δίκαιος. Δεν τα πείραξα ποτέ και δεν έχω καμιά ανάγκη να τα εξουσιάσω βλάπτοντάς τα».

«Και τι σας εμποδίζει να ασχοληθείτε με αυτά αποκλειστικά;»

«Ο πατέρας μου με τις κατακτητικές βλέψεις του για την ανθρωπότητα. Όταν δεν καταφέρνω αυτά που μου αναθέτει, με κοιτάει με το βλοσυρό του βλέμμα που με κάνει να νιώθω άχρηστος και μετά αποσύρεται στα ενδότερα διαμερίσματά του αποφεύγοντας να με κοιτάξει για μέρες» δάκρυσε ο δεκαεννιάχρονος Κοβίδιος.

«Και για να τον ικανοποιήσετε, πρέπει σώνει και ντε να γίνετε ένας σκληρός πλανητάρχης;»

«Και τι άλλο μπορώ να γίνω;»

«Ένας επιστήμων!»

«Δηλαδή;»

«Να ασχοληθείτε με την έρευνα των άστρων, των μορίων, τον τρόπο λειτουργίας της φυσιολογίας των ζώων. Να δείτε πώς όλα αυτά μεταλλάσσονται, πώς εξελίχθηκαν μέσα στην πάροδο των χιλιετιών. Αν το καταφέρετε αυτό, θα σας είναι όλη η σύγχρονη και μεταγενέστερη ανθρωπότητα ευγνώμων» κράτησε την ανάσα της για να δει τον απόηχο των λεγομένων της.

Ο Κοβίδιος προβληματίστηκε αρκετά. Μήπως τελικά η λύση για να ικανοποιήσει τις μεγάλες βλέψεις του θα ήταν να τον θαυμάζουν κι όχι να τον φοβούνται; 

«Λέτε όπως θέλει ο πατέρας μου να μεταλλάσσομαι να μεταλλάσσονται και τα μόρια; Λέτε να ασχοληθώ με κάτι τέτοιο;»

Η Ιασώ χαμογέλασε.

«Μπορώ να σας συστήσω έναν εκλεκτό ερευνητή, τον Παστέριο. Ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο και συλλέγει στοιχεία από βότανα και φυτά, τα οποία μετά μελετάει στο εργαστήριο του σε μοριακό επίπεδο. Ο σπουδαίος συνεργάτης του Δαρβίνος έχει κάνει βαρυσήμαντες έρευνες στην εξέλιξη των φυτών και των ζώων. Πιστεύω ότι και οι δυο τους θα χαίρονταν με ένα λαμπρό μυαλό σαν το δικό σας».

Το βλέμμα του Κοβίδιου άστραψε.

«Σας ευχαριστώ πολύ!  Το ήξερα πως θα με βοηθούσατε. Αλλά αν ταξιδεύω, πώς θα συνεχίσουμε τις συνεδρίες μας;»

«Υπάρχει μια νέα μέθοδος που λέγεται νεροδιάσκεψη με τη βοήθεια των νερών του Αχέροντα. Θα προμηθευτείτε νερό και θα το βάλετε σε ένα δοχείο όπως το έχω κάνει ήδη κι εγώ. Στην προσυμφωνημένη ώρα θα συνδεόμαστε μπροστά στα δοχεία μας και με τη δύναμη των νερών που βοηθάνε στην επικοινωνία μεταξύ των ψυχών θα μπορούμε να κάνουμε τη συνεδρία μας» η Ιασώ ήταν χαρούμενη με την εξέλιξη της τεχνολογίας.

«Θαυμάσια λοιπόν!  Σας ευχαριστώ που δώσατε νέα κατεύθυνση στις αναζητήσεις μου. Η μητέρα μου θα χαρεί ιδιαίτερα, αλλά πιστεύω ότι και ο πατέρας θα είναι ευχαριστημένος. Άλλωστε το μόνο που θέλει είναι να με δει να προοδεύω» σηκώθηκε από το ανάκλιντρο.

«Εις το επανιδείν, αγαπητέ Κοβίδιε! Καλή τύχη στις αναζητήσεις σας ανά τον κόσμο».

Η Ιασώ, ικανοποιημένη από τη δουλειά της, έφυγε να γιορτάσει τα γενέθλιά της. Ποτέ δεν ήταν αργά για μια καράφα νέκταρ…

Συγγραφέας: Ευαγγελία Πέτρογλου - Σπουδάστρια Tabula Rasa