«Ο εξωγήινος Άη Βασίλης» της Χαρούλας Κουβατσέα

Ο Φίλιπ δεν μπορούσε να πιστέψει ότι το όνειρο του γινόταν επιτέλους πραγματικότητα. Δύο μήνες σχεδίαζε αυτό το ταξίδι μαζί με τους γονείς του. Ήθελε απελπισμένα να τους αποδείξει ότι ο Άγιος Βασίλης δεν υπάρχει. Ο Άγιος Βασίλης είναι εξωγήινος. Κι αυτό θα το κατάφερνε μόνο αν τους έπειθε να επισκεφτούν το σπίτι του στη Λαπωνία. Μετά από πολύ επιμονή, υπομονή κι ένα κατεβατό από επιχειρήματα, κατάφερε να τους πείσει να πάνε στη Λαπωνία τα φετινά Χριστούγεννα. 

Οι γονείς του Φίλιπ κοιμόντουσαν στο διπλανό δωμάτιο. Ο ίδιος ήταν αδύνατο να κοιμηθεί. Η αγωνιώδης ανυπομονησία του, τον είχε κάνει να μην μπορεί να σταθεί ούτε λεπτό. Κουνούσε τα πόδια του συνέχεια, τιναζότανε από το κρεβάτι του κάθε τρεις και λίγο, κολλούσε το αυτί του στον τοίχο που χώριζε το δωμάτιο του από το δωμάτιο των γονιών του για να σιγουρέψει τις βαριές, πνιχτές ανάσες τους από το βαθύ, ατάραχο ύπνο τους. Δεν έπρεπε να γίνει αντιληπτός όταν θα έφευγε από το δωμάτιο για να πάει να συναντήσει τον Άγιο Βασίλη. Ήξερε πολύ καλά, ότι έπρεπε να τον συναντήσει νύχτα. Μόνο τότε μπορούσε να αποκαλυφθεί η αληθινή του ιδιότητα.

Αφού σιγούρεψε ότι οι γονείς του κοιμόντουσαν βαθιά και τίποτα δεν θα τους ξύπναγε από τον ληθαργικό τους ύπνο, φόρεσε τον σκούφο και τα γάντια του, κάλυψε τις πιτζάμες του με το μακρύ πουπουλένιο του παλτό, έχωσε τα πόδια του μέσα στα γούνινα αντιολισθητικά μποτάκια που του έκανε δώρο ο πατέρας του για το ταξίδι τους στη Λαπωνία κι έφυγε.

Είχε παρατηρήσει νωρίτερα, φτάνοντας στο ξενοδοχείο από το αεροδρόμιο, ένα μικρό, απομακρυσμένο σπιτάκι στην άκρη του χωριού. Είχε παράθυρα και στις τέσσερις πλευρές του κι η στέγη του, αντί για πυραμίδα είχε το σχήμα καμινάδας. Μα αυτό που του έκανε περισσότερο εντύπωση και τον έβαλε σε υποψίες, ήταν ότι πάνω από τη στέγη του συγκεκριμένου σπιτιού παρέμενε εδώ και ώρες το πιο φωτεινό αστέρι της Λαπωνίας.

Έφτασε τρέχοντας στο μικρό παράξενο σπίτι στην άκρη του χωριού. Πλησίασε στο παράθυρο διστακτικά και έριξε μέσα μια γρήγορη ματιά, μήπως διακρίνει κάτι ή κάποιον. Το σπίτι μέσα έδειχνε έρημο, παρόλο που το τζάκι ήταν αναμμένο και έφεγγε όλο το εσωτερικό του.  Η δεύτερη ματιά που έριξε ήταν λίγο πιο θαρραλέα και πιο επίμονη. Κράτησε το βλέμμα του μερικά δευτερόλεπτα παραπάνω εξετάζοντας τον χώρο με όλες του τις λεπτομέρειες. Οι τούβλινοι τοίχοι, τα απλωμένα υφαντά στο ξύλινο πάτωμα, η παλαιωμένη από τη χρήση και το χρόνο πολυθρόνα μπροστά στο τζάκι, οι δυο κορνίζες δεξιά και αριστερά της καμινάδας που απεικόνιζαν ένα ζευγάρι ταράνδων να σέρνουν ένα έλκηθρο μέσα σε βαριά χιονοθύελλα, ο κόκκινος σάκος που κουβαλάει ο Άγιος Βασίλη τα παιχνίδια των παιδιών του κόσμου, όλα έδειχναν ότι πιθανόν αυτό να ήταν το σπίτι του Άγιου Βασίλη.

Ξαφνικά μια φωνή τραχιά και γαργαριστή πίσω από το κεφάλι του, τον έκανε να χάσει τη γη κάτω από τα πόδια του.

-        Κύριε, μπορώ να σας βοηθήσω; Είπε η φωνή κι ο Φίλιπ κόντεψε να λιποθυμήσει.

Γύρισε να δει ποιος του μιλάει κι έμεινε κοκαλωμένος από την απρόοπτη εξέλιξη. Είχε μπροστά του τον Άγιο Βασίλη.

-         Παρακαλώ, πως θα μπορούσα να σας βοηθήσω; Συνέχισε ο Άγιος Βασίλης με την ίδια βαθιά χροιά.

Έστεκε εκεί μπροστά του, ψηλός και λυγερός, ίσιος σαν τα δέντρα με μια αγκαλιά γεμάτη ξύλα.

-          Είστε ο Άγιος Βασίλης; Τόλμησε να ρωτήσει ο Φίλιπ.

-          Μα βεβαίως και είμαι ο Άγιος Βασίλης. Δεν το καταλάβατε;

-          Αυτό που καταλαβαίνω εγώ, είναι ότι δεν είστε ο Άγιος Βασίλης. Ανταπάντησε ο Φίλιπ με θάρρος στη φωνή ετούτη τη φορά.

-          Αν δεν είμαι ο Άγιος Βασίλης, τότε ποιος είμαι αγαπητέ μου κύριε;

-          Ο Άγιος Βασίλης δεν υπάρχει. Δήλωσε κατηγορηματικά ο Φίλιπ.

-          Δεν υπάρχει; Πως δεν υπάρχει; Αφού υπάρχω εγώ! Αναφώνησε ο Άγιος Βασίλης κι έσκυψε να αφήσει τα ξύλα στο μαλακό στρώμα του χιονιού.

-          Ο Άγιος Βασίλης υπάρχει τη μέρα. Κι είναι μόνο για τον βλέπει ο κόσμος. Την νύχτα γίνεται εξωγήινος. Αυτός που είναι στα αλήθεια.

-          Μα μικρέ μου φίλε, δεν σας καταλαβαίνω. Οι εξωγήινοι παραδίδουν τα δώρα στα παιδιά; Αυτό μου λέτε;

-          Ναι αυτό σας λέω.

-          Χμμμ. Κι από πού το συμπεράνατε αυτό; 

-          Κανένας Άγιος Βασίλης και κανένας άνθρωπος της γης δεν θα μπορούσε να παραδώσει όλα τα δώρα του κόσμου σε μια νύχτα. Μόνο ένα εξωγήινος με τα μεγάλα και γρήγορα σκάφη τους θα μπορούσε να τα καταφέρει.

-          Επιτρέψτε μου να σας κάνω μια αδιάκριτη ερώτηση κύριε….

-          Φίλιπ, Φίλιπ με λένε.

-          Ποιος σας αποκάλυψε κύριε Φίλιπ την ύπαρξη των εξωγήινων στη γη;

-          Κανένας. Μόνος μου το ανακάλυψα. Το σκέφτηκα πολύ. Η γη είναι πολύ μεγάλη. Κι ο κόσμος μεγαλύτερος. Δεν θα μπορούσε κανένας άνθρωπος με ένα απλό έλκηθρο να γυρίσει όλο τον κόσμο σε μια νύχτα. Μέχρι κι ο Φιλέας Φογκ έκανε ογδόντα μέρες να γυρίσει τον κόσμο κι ας χρησιμοποίησε όλα τα μέσα.

Πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα σιωπής και αναμονής μέχρι να μιλήσει ο Άγιος Βασίλης ξανά.

-          Φίλιπ! …Κρατάτε μυστικό; Ρώτησε με ένα μυστηριώδη τόνο στη φωνή.

-          Κρατάω…

-          Δεν θα το πείτε σε κανέναν;

-          Σε κανέναν.

-          Φίλιπ, …υπάρχουν εξωγήινοι. Κι ένας από αυτούς είναι μπροστά σου. Πρέπει όμως να το κρατήσουμε μυστικό. Δεν πρέπει να το μάθει κανένας. Θα το ξέρουμε μόνο εσύ, εγώ κι οι άλλοι εξωγήινοι. Εντάξει; Να σας εμπιστευτώ;

Το Πρόσωπο του Φίλιπ, έλαμψε από την αναπάντεχη αποκάλυψη. Γούρλωσε τα μάτια, σαν να μην πίστευε αυτό που άκουγε. Ή καλύτερα αυτό που έβλεπε. Έκανε ασυναίσθητα ένα βήμα πίσω και βούλιαξε το πόδι του μέσα στο αφράτο χιόνι. Έχασε για λίγο την ισορροπία του αλλά ξαναβρήκε την αυτοκυριαρχία του γρήγορα. Τελικά είχε δίκιο. Χωρίς δισταγμό πια, είχε δίκιο. Συναισθήματα χαράς και υπερηφάνειας τον κυρίευσαν και τον έκανα να νιώσει επιβεβαίωση.

-          Θα θέλατε Φίλιπ, να σας προσφέρω ένα τσάι; …ή μάλλον είναι αργά, αφήστε το για την ώρα. Θα πρέπει να πάμε για ύπνο. Τι λέτε; …Αύριο μας περιμένει πολύ δουλειά. Αποκρίθηκε ο Άγιος Βασίλης, κοιτάζοντας τον Φίλιπ με ένα κρυφό χαμόγελο στα χείλη.

-          Ναι, να πάμε για ύπνο…, απάντησε υπνωτισμένα ο Φίλιπ.

-          Μήπως, Φίλιπ; …θα θέλατε να έρθετε αύριο στις δέκα να με βοηθήσετε με τη συλλογή των δώρων;

Ο Φίλιπ γύρισε με ένα γρήγορο σάλτο προς το μέρος του Άγιου Βασίλη και αναφώνησε γεμάτος ενθουσιασμό,

-          Ναι!! Ναι! Τι ώρα είπατε; Δέκα;

-          Στις δέκα θα σας περιμένω εδώ. Κι όπως είπαμε ε; …σε κανέναν! Κι του έκλεισε το μάτι συνωμοτικά.

Κι ο Φίλιπ ανταπέδωσε κι αυτός με ένα κλείσιμο του ματιού κι με ένα  δυνατό σάλτο στον αέρα και με τα δυο του πόδια.

~~~~~~~~~
 
Το κείμενο δραματοποιήθηκε για τις ανάγκες της φιλανθρωπικής παράστασης "Ο Άγιος Βασίλης φέτος έρχεται με... λεωφορείο" που έγινε στις 20  Δεκεμβρίου 2015. 

Κείμενο: Χαρούλα Κουβατσέα.

Σκηνοθεσία: Θοδωρής Τσεκούρας, Μάγδα Κυπριώτη.
Ερμηνεύουν: Πελαγία Μπεκιάρη, Δημήτρης Παραδείσης, Βάσια Κοντοσώρου.

Υπεύθυνη σκηνοθεσίας: Ζένια Χρυσανίδου 
Λογοτεχνική επιμέλεια: Αντιγόνη Πόμμερ 
Οργάνωση παραγωγής: Παναγιώτης Καποδίστριας 

Ευχαριστίες στους Χάρη και Βαγγέλη Λαζαρόπουλο, από την ομάδα «Παλαιά Ελληνικά Λεωφορεία», για την ευγενή παραχώρηση λεωφορείων της συλλογής τους, για τους σκοπούς της φιλανθρωπικής παράστασης.

Παραγωγή
Εργαστήρι δημιουργικής γραφής Tabula Rasa
http://www.tabula.gr 

Στις 20  Δεκεμβρίου 2015, στο αμαξοστάσιο Ερμού και Πειραιώς, στον Κεραμεικό, μέσα σε σταθμευμένα λεωφορεία παλαιού τύπου, δόθηκαν παραστάσεις από τους σπουδαστές του τμήματος Υποκριτικής, σε κείμενα και σκηνοθεσία των σπουδαστών των τμημάτων Δημιουργικής Γραφής και Σκηνοθεσίας, αντίστοιχα.

Οι πρωτοποριακές παραστάσεις, έγιναν μέσα στο λεωφορείο του Άγιου Βασίλη, με ένα δωράκι για τα παιδιά από τα «Παιδικά Χωριά SOS», αντί εισιτηρίου.