«Άη Βασίλης κυνηγός ταλέντων» της Γεωργίας Μαρίνου

Αναρωτηθήκατε ποτέ τι είναι ο Άγιος Βασίλης; Ξέρω όλοι σας τον έχετε στο μυαλό σας ως ένα παχουλό γεράκο με κόκκινη στολή. Τι άλλο; Λατρεύει τη βασιλόπιτα, τα μπισκότα, το γάλα και γενικώς οποιαδήποτε άλλη λιχουδιά.  Αλήθεια είναι. 

Τι άλλο ξέρουμε γι’ αυτόν;  Εργάζεται για την κόκα- κόλα χρόνια τώρα. Αλλά μόνο τα Χριστούγεννα. Τα κατοικίδια του είναι τάρανδοι, με αρχηγό τους τον Ρούντολφ. Σωστά; Κάθε χρόνο όλοι μαζί κάνουν μακρινά ταξίδια για να φέρουν δώρα σ’ όλα τα παιδάκια του κόσμου.

Ποιος από σας έχει δει τον Άγιο; Ελάχιστοι είμαι σίγουρη. Ακόμα κι εγώ που είμαι νεράιδα και δουλεύω στο εργοστάσιο του ζήτημα να τον έχω δει δύο φορές.  Στο εργοστάσιο λοιπόν, όπου φτιάχνουμε όλα τα παιχνίδια, δουλεύουμε ξωτικά, καλικάντζαροι, νάνοι και νεράιδες.  Είναι ωραία εκεί, ο καθένας εκφράζει το ταλέντο του. Γιατί όλοι μας έχουμε ένα ταλέντο κρυμμένο μέσα μας. Ξέρετε πως μπορούμε να το ανακαλύψουμε; Με το να πιστέψουμε στον εαυτό μας και να παλέψουμε γι’ αυτό.

Θα σας πω για το πώς ο Άγιος Βασίλης με βοήθησε ν’ ανακαλύψω το δικό μου ταλέντο. Όταν πήγα πρώτη φορά να δουλέψω στο εργοστάσιο δεν ήξερα σε τι μπορούσα φανώ χρήσιμη. Ήμουν πολύ στενοχωρημένη, πίστευα πως δεν είχα να προσφέρω τίποτα. Κι όμως, όλοι εκεί είχαν κάτι να δώσουν. Οι νάνοι είναι φοβεροί στις κατασκευές, αν έχετε ένα ξύλινο παιχνίδι θα κρατήσει για χρόνια. Οι καλικάτζαροι φοβεροί διακοσμητές, αν και δεν τους φαίνεται. Κάθε νεράιδα της ομάδας μου ζωγράφιζε πολύ καλά. Έτσι μία μέρα πήρα ένα πινέλο και βάλθηκα να ζωγραφίζω ένα- ένα τα παιχνίδια. Δυστυχώς όμως ανακάλυψα πως δεν είχα το ταλέντο τους, έτσι αυτά τα παιχνίδια έπρεπε να σταλούν πίσω.

Απογοητεύτηκα πολύ. Ευχήθηκα να είμαι σαν την υπόλοιπη ομάδα… ώσπου τον είδα. Ήταν ακριβώς όπως τον περιγράφουν όλοι, με τη λευκή γενειάδα του και την κόκκινη στολή του.  Είχα καθίσει στο πεζούλι κι έκλαιγα μόνη, με πλησίασε και με ρώτησε τι συνέβη. Του είπα πως δεν έχω ταλέντο. Τότε εκείνος γέλασε τόσο δυνατά που τον άκουσε όλος ο Βόρειος Πόλος.  Ύστερα με κοίταξε πολύ σοβαρά και μου είπε «Όλοι έχουμε κάποιο ταλέντο»  απλώς εγώ δεν το είχα ανακαλύψει ακόμα.

Κρατήθηκα απ’ τα λόγια του και ήλπιζα να είχε δίκιο. Ξέρετε τι συνέβη μετά; Μπήκα στο εργαστήρι έκλεισα τα μάτια και συγκεντρώθηκα. Τι μου άρεσε να κάνω; Τι ήταν αυτό που μ’ έκανε να νιώθω γεμάτη; Τα χρώματα, πάντα μου άρεσαν, ειδικά τα έντονα. Αλλά δεν ξέρω να ζωγραφίζω κι έτσι απογοητεύτηκα ξανά. Βγήκα στον κήπο. Γύρω υπήρχαν φρούτα, λαχανικά. Έτσι μου ήρθε η ιδέα. Τα πήρα ένα- ένα και τα έκανα πολτό, ανακάτεψα μερικά μεταξύ τους δημιουργώντας χρώματα.  Πήρα ένα βατόμουρο και μετά μια φράουλα τα ανακάτεψα κι έβγαλα το μωβ, στη συνέχεια πήρα ένα λεμόνι και μία ντομάτα κι έφτιαξα το πορτοκαλί!

Έτσι γύρισα περήφανη στο εργαστήρι κρατώντας σε μπολ τα χρώματα που είχα φτιάξει. Ο Άγιος Βασίλης ήταν πολύ περήφανος για μένα. Είχα βρει το ταλέντο μου. Έφερνα τις μπογιές για τα παιχνίδια. Γιατί χωρίς αυτές οι νεράιδες δεν θα μπορούσαν να ζωγραφίσουν.

Γι’ αυτό κι εσείς το καλύτερο δώρο που έχετε να κάνετε  στον Άγιο Βασίλη φέτος είναι ν’ ανακαλύψετε το ταλέντο σας.  Προσέξτε, πρέπει να σας αρέσει πάρα πολύ, ό,τι κι αν είναι αυτό. Κι αν μερικοί από σας το έχετε ήδη βρει, τότε καθήκον σας είναι να το κρατήσετε ζωντανό. 

~~~~~~~~

Το κείμενο δραματοποιήθηκε για τις ανάγκες της φιλανθρωπικής παράστασης "Ο Άγιος Βασίλης φέτος έρχεται με... λεωφορείο" που έγινε στις 20  Δεκεμβρίου 2015.

Κείμενο: Γεωργία Μαρίνου
Σκηνοθεσία: Πάρης Ζουμπουλάκης
Ερμηνεύει: Μαρία Ροδοπούλου

Υπεύθυνη σκηνοθεσίας: Ζένια Χρυσανίδου 
Λογοτεχνική επιμέλεια: Αντιγόνη Πόμμερ 
Οργάνωση παραγωγής: Παναγιώτης Καποδίστριας 

Ευχαριστίες στους Χάρη και Βαγγέλη Λαζαρόπουλο, από την ομάδα «Παλαιά Ελληνικά Λεωφορεία», για την ευγενή παραχώρηση λεωφορείων της συλλογής τους, για τους σκοπούς της φιλανθρωπικής παράστασης.

Παραγωγή
Εργαστήρι δημιουργικής γραφής Tabula Rasa
http://www.tabula.gr

Στις 20  Δεκεμβρίου 2015, στο αμαξοστάσιο Ερμού και Πειραιώς, στον Κεραμεικό, μέσα σε σταθμευμένα λεωφορεία παλαιού τύπου, δόθηκαν παραστάσεις από τους σπουδαστές του τμήματος Υποκριτικής, σε κείμενα και σκηνοθεσία των σπουδαστών των τμημάτων Δημιουργικής Γραφής και Σκηνοθεσίας, αντίστοιχα.

Οι πρωτοποριακές παραστάσεις, έγιναν μέσα στο λεωφορείο του Άγιου Βασίλη, με ένα δωράκι για τα παιδιά από τα «Παιδικά Χωριά SOS», αντί εισιτηρίου.