«Η κατάρα του Άη Βασίλη» του Ιορδάνη Σεφεριάδη

ΒΑΣΙΛΗΣ: Τι γελάθ ρε μαλάκα; Πού το βρίθκεις το αθτείο; Εγώ θου λέω τον πόνο μου και ‘θύ γελάθ; Τριανταπέντε χρόνια τώρα προθπαθώ να βγάλω άκρη με τη δωή μου και να διορθόθω το λάθοθ ενόθ γραμματέα θτο ληξθιαρχείο Κωνθταντινουπώλεως που όταν πήγε ο προ παππούθ μου να δηλώθει τον νεογέννητο γιο του αντί για Αγγιούθ τον γράψθανε Άγιοθ.

Τριάντα πέντε χρόνια προθπαθώ να βγάλω άκρη με τον κόδμο και αντί να βελτιωθεί η κατάθταθη, χειροτερεύει. Γιατί νομίδειθ  είμαι εδώ και κάθομαι και μιλάω θ’ένα πρεδόνι που να με χέθεις αν καταλαβαίνει και τι του λέω; Γιατί νομίδειθ έχω να πω το Θίγμα Θίγμα από τις εικοθιτέθερις Δεκεμβρίου; Γιατί ο έξθυπνοθ ο γέροθ μου είχε την καταπληκτική  ιδέα να πει θτον παππά να με βαφτίΘει Βαθίλειο. Γινόταν χαμόθ στην τάξη όταν οι καθηγητέθ έπαιρναν παρουθίεθ. Άγιοθ Βαθίλειοθ! Παρόν! Και φέυγανε τετράδια και θτυλό θτον αέρα. Όλοι περιμένανε τη θτιγμή που θα ακουθτεί το όνομά μου για να κθεκινήθουν την καδούρα. Δεν τολμόυθα να φορέθω κόκκινο χρώμα ρε φίλε και μια φορά είχανε γράψθει με θπρέι πάνω θτη θέλα τηθ πάππιαθ μου ‘’Ρούντολφ’’. Την άλλη έιχανε κρεμάθει κάλθεθ με μανταλάκια θτο θρανίο μου και μία γκόμενα που είχα την κράδανε και αυτή την κακομοίρα και την λέγανε κθοτικό και καλικάνδαρο. 

‘Όπωθ καταλαβαίνειθ το θχολείο ήταν κόλαθη και το μπούλινγκ μόνιμο.

Mετά πήγα στρατό. Δεκαοχτώ μήνεθ φίλε χριθτούγεννα κάθε μέρα!  Κλάουθ με φωνάδανε και το αγαπημένο καπθόνι ήταν να με βάδουν θτην θκεπή δίπλα θτην καμινάδα να φωνάδω χοχοχο.

Αφού απολύθηκα, με τέτοιο όνομα που να βρω δουλειά. Όπου τόλεγα με έδιωχναν.

Κάτι έπρεπε να κάνω για να βγάλω χρήματα.Έθι αγόραθα μία θτολή Αγιου Βαθίλη  τον Νοέμβριο  και αποφάθιθα να δουλέψθω θτην Ερμού. Δούλευα κάθέ μέρα και έβγαδα καλό μεροκάματο! Ήταν η πρώτη φορά Θτη δωή μου που έβγαδα άκρη και που το ονοματεπώνυμό μου μου χάριδε λίγη χαρά και που μου φάνηκε χρήθιμο αφού μου ήταν πολύ εύκολο να ενθαρκόθω τον Άγιο Βαθίλη. Τριάντα πέντε χρόνια πρόβα βλέπειθ. Όλα καλά μέχρι που την παραμονή Χριθτουγέννων με πληθίαθε ένας μπάθος. Μου είπε να από μακρυνθώ από τον κόδμο και με οδήγηθε προθ ένα περιπολικό που ήταν θταματημένο λίγο πο πάνω. Μου έβγαλε το μούθι και με ρώτηθε πωθ με λένε. Άγιοθ Βαθίλειος του Δημητρίου! και βρίθκομαι θε δευτερόλεπτα πεταμένοθ  θτο πεδοδρόμιο με τα δύο μπροθτινά μου δόντια κομματάκια. Λέγε ρε πωθ θε λένε που μου κάνειθ και πλακίθα! Βαθίλειοθ Άγιος του λέω και έχαθα και άλλα δύο δόντια σπο μία δεύτερη μπουνιά  θτην κάτω γνάθο.

Όπωθ βλέπειθ κάνω πετυχημένη καριέρα που θτηρίδεται θτο ονοματεπώνυμό μου μεγάλε.

Ελπίδω να έχουν βρεί την ταυτότητά μου και να με αφήθουν πρίν την πρωτοχρονιά να πάω θπίτι μου. ‘Έ’ι’ μ’ακούθ ρε;  Ή θάμπα μιλάω τόθην ώρα;

ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ : Βασίλειος Άγιος!

ΒΑΣΙΛΗΣ : Παρόν! 

~~~~~~~~~

Το κείμενο δραματοποιήθηκε για τις ανάγκες της φιλανθρωπικής παράστασης "Ο Άγιος Βασίλης φέτος έρχεται με... λεωφορείο" που έγινε στις 20  Δεκεμβρίου 2015.

Κείμενο: Ιορδάνης Σεφεριάδης.
Σκηνοθεσία: Θοδωρής Τσεκούρας.
Ερμηνεύει: Μάγδα Κυπριώτη.

Υπεύθυνη σκηνοθεσίας: Ζένια Χρυσανίδου

Λογοτεχνική επιμέλεια: Αντιγόνη Πόμμερ

Οργάνωση παραγωγής: Παναγιώτης Καποδίστριας

Ευχαριστίες στους Χάρη και Βαγγέλη Λαζαρόπουλο, από την ομάδα «Παλαιά Ελληνικά Λεωφορεία», για την ευγενή παραχώρηση λεωφορείων της συλλογής τους, για τους σκοπούς της φιλανθρωπικής παράστασης.

Παραγωγή
Εργαστήρι δημιουργικής γραφής Tabula Rasa
http://www.tabula.gr

Στις 20  Δεκεμβρίου 2015, στο αμαξοστάσιο Ερμού και Πειραιώς, στον Κεραμεικό, μέσα σε σταθμευμένα λεωφορεία παλαιού τύπου, δόθηκαν παραστάσεις από τους σπουδαστές του τμήματος Υποκριτικής, σε κείμενα και σκηνοθεσία των σπουδαστών των τμημάτων Δημιουργικής Γραφής και Σκηνοθεσίας, αντίστοιχα.

Οι πρωτοποριακές παραστάσεις, έγιναν μέσα στο λεωφορείο του Άγιου Βασίλη, με ένα δωράκι για τα παιδιά από τα «Παιδικά Χωριά SOS», αντί εισιτηρίου.