"Σμαράγδα" της Ευτυχίας Χαλκιά

«Άσε με, δεν θέλω να μ’ αγγίζεις, γιατί μου το ‘κανες αυτό, δεν είσαι μάνα εσύ, πως θα διαβάσω τώρα για τις πανελλήνιες με τέτοια ταραχή και απογοήτευση» φώναζε η Σμαράγδα. «Να σου εξηγήσω  κοριτσάκι μου και είμαι σίγουρη ότι θα καταλάβεις» ήταν η απάντηση της μητέρας αλλά η Σμαράγδα δεν άκουγε.  Έκλαιγε με λυγμούς και πέταγε ότι έβρισκε μπροστά της. Στο τέλος αποκαμωμένη έπεσε στην αγκαλιά της μητέρας της φωνάζοντας «Μίλα μου τώρα, γιατί γιατί?»…

Εκείνο το ξεχασμένο  ντουλαπάκι στην αποθήκη με το μοναδικό συρτάρι έκρυβε το μυστικό της μάνας για πολλά χρόνια. Η Σμαράγδα είχε οδηγηθεί εκεί ψάχνοντας για ένα λεύκωμα από το δημοτικό που δεν θυμόταν που είχε βάλει. Όμως αντί για το λεύκωμα έπεσε σε ερωτικά γράμματα που απευθύνονταν στην μητέρα της Έλσας. Ήξερε ότι δεν είναι σωστό να τα αγγίξει αλλά ο πειρασμός ήταν μεγάλος. Κοίταξε την ημερομηνία στο πρώτο γράμμα και ταράχτηκε. Ήταν πρόσφατη. Είχε την ελπίδα ότι ίσως αφορούσαν παλιά ερωτικά γράμματα πριν παντρευτεί  τον μπαμπά αλλά όχι, δεν ήταν έτσι. Τα πόδια της έτρεμαν και με δυσκολία σωριάστηκε στον παλιό ξεθωριασμένο καναπέ κι άρχισε να διαβάζει. «Αγάπη μου δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα, είσαι η ζωή μου, δεν αντέχω άλλο, πρέπει να τους μιλήσεις  να τους εξηγήσεις  ότι φθάνει πιά, τόσα χρόνια χαμένα, δεν πάει άλλο.  Η κόρη σου θα καταλάβει όταν της  μιλήσεις για την πραγματική σχέση με τον πατέρα της, την αδιάφορη στάση του απέναντι σου τόσα χρόνια και τη βίαιη συμπεριφορά του αρκετές φορές. Ήταν αυτή η συμπεριφορά που σε οδηγούσε  σε εμένα κι έβρισκες παρηγοριά και κατανόηση στην τρυφερή αγκαλιά μου. Μιλούσες, μιλούσες, έκλαιγες μα στο τέλος έφευγες ανακουφισμένη κι έπαιρνες κουράγιο να ξαναπάς σπίτι σου»...

Σμαράγδα μου η ιστορία αυτή άρχισε πριν 10 χρόνια.  Η σχέση μου με τον πατέρα σου χειροτέρευε  με το πέρασμα του χρόνου. Ήμασταν πιά δύο ξένοι στο ίδιο σπίτι, τόσο διαφορετικοί αλλά μας συνέδεε η μεγάλη αγάπη μας για σένα.

Προσπαθούσαμε κι οι δύο  να μην καταλάβεις  ότι η σχέση μας δεν πήγαινε καλά. Δεν θέλαμε να σε ταράξουμε στην τρυφερή παιδική ηλικία, δεν θέλαμε να νιώσεις ανασφάλεια και πόνο. Όλο το αναβάλλαμε γι’ αργότερα, λέγαμε:  όταν τελειώσεις το δημοτικό, ύστερα το αφήναμε να τελειώσεις το Γυμνάσιο, μετά το μεταφέραμε για μετά τις Πανελλήνιες εξετάσεις.  Μας πρόλαβες όμως.

Το ξέρω είναι δύσκολο να με καταλάβεις αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Με τον μπαμπά γνωριστήκαμε στο Πανεπιστήμιο στο τρίτο έτος της Νομικής. Ο έρωτας μας ήταν κεραυνοβόλος και γρήγορα έμεινα έγκυος σε σένα. Αυτό μας ταρακούνησε και όρθωσε μπροστά μας το δίλημμα: Και τώρα τι κάνουμε; Όμως αγαπιόμασταν τόσο πολύ και  δεν θέλαμε να χάσουμε τον καρπό του έρωτά μας, εσένα κοριτσάκι μου. Μιλήσαμε με τους γονείς μου κι εκείνοι υποσχέθηκαν να μας βοηθήσουν μέχρι να σταθούμε στα πόδια μας οικονομικά. Παντρευτήκαμε  λίγο πριν τελειώσουμε το τέταρτο έτος. Ήταν δύσκολα αλλά όταν κοιτάζαμε το γελαστό προσωπάκι σου στην κούνια τα ξεχνούσαμε όλα. Εγώ βρήκα γρήγορα δουλειά σε ένα μεγάλο δικηγορικό γραφείο. Ο μπαμπάς όμως είχε άλλες αναζητήσεις. Δεν του άρεσε το επάγγελμα του δικηγόρου και γρήγορα εγκατέλειψε τον κλάδο. Γράφτηκε στην Δραματική Σχολή του  Κουν  γιατί  ένοιωσε ότι αυτός ήταν τελικά ο δρόμος που αναζητούσε. Η δικηγορία του δημιουργούσε πλήξη κι απέχθεια. Δούλευε εδώ κι εκεί για να πληρώνει τη σχολή και να συνεισφέρει και για το σπίτι του, ελάχιστα όμως. Είχα αναλάβει σχεδόν ολοκληρωτικά όλη την ευθύνη για τη συντήρηση του σπιτιού και της οικογένειας. Μακροπρόθεσμα αυτό με κούρασε διότι ακόμη κι όταν τελείωσε τη Σχολή, οι λανθασμένες επιλογές του δεν άφηναν περιθώρια για οικονομική βελτίωση. Προσπαθούσα να του εξηγήσω ότι πρέπει να δείξει περισσότερη υπευθυνότητα προς την οικογένεια αλλά με αγνοούσε. Όταν μαλώναμε έφευγε από το σπίτι και γυρνούσε σε μια δυο μέρες. Εγώ τον δικαιολογούσα σε σένα ερμηνεύοντας την απουσία του ότι βρίσκεται σε περιοδεία ή σε εντατικές πρόβες για κάποιο θεατρικό έργο. Έτσι απομακρυνθήκαμε. 

Ήμουν πολύ δυστυχισμένη και τότε μπήκε στη ζωή μου ό Πέτρος, δικηγόρος κι αυτός. Στάθηκε δίπλα μου διακριτικά κι ήταν πάντα εκεί όταν τον χρειαζόμουν. Αγαπιόμαστε πολύ και τα δέκα χρόνια που ήμαστε μαζί  είναι  τα καλύτερα της ζωής μου. Ο μπαμπάς γνωρίζει για τη σχέση μου. Στην αρχή έγινε έξαλλος, μετά κατάλαβε. Αποφασίσαμε να χωρίσουμε μόλις μεγαλώσεις λίγο και μπορέσεις να καταλάβεις. Μας πρόλαβες εσύ με τα ερωτικά γράμματα πού βρήκες άθελά σου. Αυτή είναι η αλήθεια κοριτσάκι μου, η πραγματικότητα είναι σκληρή πολλές φορές, πονάει, αλλά δεν γίνεται αλλιώς πρέπει να την αντιμετωπίζουμε και να προχωράμε.

«Αχ μανούλα θα προσπαθήσω να αντιμετωπίσω τη νέα πραγματικότητα. Πονάω πολύ, δεν το κρύβω. Σ΄ αγαπώ μαμά».

Συγγραφέας: Ευτυχία Χαλκιά - Σπουδάστρια Tabula Rasa