Αγαπητό
μου Εβάκι, σου γράφω σαν παιδί προς παιδί, ώστε έτσι ίσως να κατανοήσεις καλύτερα ότι έχω να σου πω. Συνέχιζε να παίζεις
και να γελάς όσο σου δύνεται η ευκαιρία μη χάνεις καμία στιγμή. Μάθε να ρωτάς
για ότι δεν σου κολλάει, προσπάθησε να
είσαι περίεργη και να ψάχνεις τα πάντα. Να μην ντρέπεσαι για τίποτα και για
κανέναν.
Ο εαυτός σου είναι τα Πάντα σε
αυτόν τον κόσμο. Κάνε ότι θέλεις εσύ και όχι ότι σε πουν. Να αγαπάς την αλήθεια
και ποτέ το ψέμα. Ότι και να είναι ¨αυτό¨ να το λες και να είσαι σύμφωνη με τις
συνέπειες που θα ακολουθήσουν. Να είσαι πάντα χαμογελαστή ,όπως σε ξέρω, δυνατή
σε κάθε δυσκολία που θα συναντήσεις. Να θυμάσαι ότι πάντα θα έχεις δίπλα σου
ανθρώπους που θα σε αγαπούν αληθινά και θα στο δείξουν. Μάθε να μην κρίνεις
κανέναν, δεν είμαστε εδώ για να κρίνουμε
αλλά για να προχωράμε μπροστά. Μάθε να συγχωρείς στο λέω εγώ για να το ακούω κιόλας… Στη
διάρκεια της ζωή σου θα βρεθούν άνθρωποι που θα σε δυσκολέψουν πολύ, μπορεί να
σε κάνουν να κλάψεις, να θυμώσεις, μείνε δυνατή και να θυμάσαι ότι όποιος δεν σε θέλει κοντά του χάνει αυτός και όχι εσύ.
Να δημιουργείς με τον δικό σου τρόπο: να ζωγραφίζεις, να φωτογραφίζεις ίσως
και να γράφεις, να αγαπάς. Να μην χάσεις
πολύ χρόνο από τη ζωή σου με τα επαγγελματικά, αφοσιώσου στους ανθρώπους και
βοήθησε τους αληθινά, θα ανταμειφτείς θα δεις. Ζήσε έντονα και αληθινά όλα τα
μονοπάτια που θα σου ξεδιπλώσει η ζωή δες τα σαν παιχνίδι που χάνεις αλλά και
κερδίζεις κιόλας το τι κερδίζεις θα το
ανακαλύψεις στην πορεία. Ε, δεν θα στα πω και όλα.
Συγγραφέας: Έβη Χαλκίδου - Σπουδάστρια Tabula Rasa
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου