"Πάλη ζωής θανάτου (αηδόνι και γεράκι)" της Νίκης Σκουτέρη

“Η ματιά σου μαύρη και γερακίσια

μες στα φυλλώματα, ψηλά στον αιθέρα.

Το ξέρω, το νιώθω πως με θωρείς

και περιμένεις την κατάλληλη στιγμή,

στιγμή ν’ αποφασίσεις

εμένα να σιωπήσεις

Ω! φύλακα και λυτρωτή

του πόθου της ψυχής μου.

Δε σε φοβάμαι άλλο πια

γέρασα στη λησμονιά

και στο τραγούδι το πικρό

ενίοτε λαμπρόθρονο  κι άλλοτε  θαλασσοφίλητο.

Έρχεσαι απάνω μου ταχύτητα φωτός.

Μαύρη η νυχτιά, μαύρη η πένα στο σώμα μου…

Αντιφεγγιά.

Στάσου λίγο να σε ιδώ καλά.

Κίτρινο ηλίου ή φεγγαριού τα μάτια σου

είναι αυτά;

Πάει η ηλιοφεγγοβολή

Πάνε τα λαμπρόηχα λόγια μου

Πάνε τα στολίδια μου τα φαιόχρυσα

Πάει ο θαυμασμός του κόσμου

που στέκεται κι ευφραίνεται

ακούγοντας  εμένα!”

Αυτά είπε το αηδόνι μας στου χάρου γερακιού. Αστρόσκονη το φώτισε, να το αγγίξει θέλησε, τη χάρη του να πάρει και την γλυκόηχη λαλιά.

Όμως το αηδονάκι μας σαν ηλιοθυγατέρα ταξίδεψε στου  ήλιου το φως, θησαυριστής ζωής, ελπίδας και χαράς  πριν ο ίδιος ο θάνατος το πνίξει στην αγκάλη του!

Συγγραφέας: Νίκη Σκουτέρη - Σπουδάστρια Tabula Rasa